Hoofdstuk 4 Het teefkoppel, ze is terug
Op de elfde dag nadat ze haar wreed "vermoord" hadden in het ontvoeringsplan, kwamen ze stiekem hun huwelijksvergunning ophalen.
Wat een toeval!
Winnie stond daar fel, overweldigd door verstikkende pijn, diepgewortelde haat die haar hart doorboorde, en een kilte die uit haar ogen barstte.
Al het vroegere spot was als een dolk die door haar hart stak!
"Winnie, ik zal zeker met je trouwen. Je wordt meteen mevrouw Davis."
"Winnie, je bent een genie. Help Ava nog een keer met de ontwerpen. Ze moet de juwelenwedstrijd winnen!"
"We halen onze vergunning na de bruiloft, maak je geen zorgen, ik zal je niet verraden."
Maar na de bruiloft wilde hij haar simpelweg dood hebben!
De man die lang naast haar stond, liet haar gebalde vuist los en vroeg op een kille toon: "Heb je een paar minuten nodig?"
Winnie perste haar bleke lippen op elkaar en schudde haar hoofd.
Het beleefde personeel begeleidde hen naar binnen.
Het duurde slechts ongeveer twee minuten om de documenten te verkrijgen. Winnie wierp een blik op de kille man die ijverig aan het werk was in zijn stoel en vervolgens op het huwelijkscertificaat, waar zijn naam slechts één "L" had.
Dominant, onverschillig, oppervlakkig.
Was ze net een eenzaam huwelijk binnengegaan? Het leek erop dat het verkrijgen van de vergunning alleen maar een manier was om mevrouw Rodriguez tevreden te stellen.
Hij wist niets van haar, en zij wist niet wie ze net had getrouwd.
Op dat moment zag Winnie plotseling Daniel en Ava een andere kantoorruimte binnenlopen, met Ava die een tas droeg en naar het toilet ging.
Ze grijnsde, haar kersenrode lippen krulden, en zei tegen L: "Ik moet iets regelen."
De assistent, Luke, keek naar de kille en slanke rug van mevrouw L, en vroeg toen met een gedempte stem aan zijn baas: "Meneer L?"
De blik van de man verliet zijn werk niet, hij fronste alleen zijn wenkbrauwen, "Ga met haar mee, en bescherm haar."
In het toilet haalde Winnie een gebroken lippenstift en water uit haar tas, waarmee ze een stuk papier besmeurde. Ze plaatste het discreet in een van de hokjes en vertrok met een koele glimlach.
Buiten de hal van het gemeentekantoor vroeg Winnie de chauffeur om de auto even te stoppen.
Na een paar seconden stil wachten, viel een paniekerig en teer figuur de trappen af, schreeuwend zonder zich om haar imago te bekommeren, "Daniel!"
Daniel rende naar haar toe en vond Ava met een rood aangelopen gezicht.
Bevend haalde Ava een met bloed bevlekt stuk papier tevoorschijn.
"Kijk... een verjaardagsgroet in bloed, overeenkomend met de overledene, met Winnie's naam erop! Het verscheen zomaar in mijn tas. Is het Winnie? Is ze teruggekomen om ons leven te claimen?!"
Geschrokken door het bloederige papier deed Daniel twee stappen achteruit, terwijl hij Ava ondersteunde en zijn wenkbrauwen fronste. "Onzin. Ze is al dood! Blijf kalm, en laten we geen paparazzi aantrekken."
"Daniel, ik ben zo bang..." Ava's ogen verduisterden, haar gezicht werd bleek.
Kijkend naar het stel dat tegen elkaar aanleunde en hun omgeving scande, grijnsde Winnie koud en maakte een foto met haar telefoon. De wond in haar hand klopte. De ondraaglijke pijn herinnerde haar aan de woorden van haar stiefmoeder, en haar pupillen verwijdde.
"Wat is hard, mijn lief? Jij was degene die Winnie wilde opleiden om Ava te beschermen!”
De pijnlijke waarheid sneed diep, en vanaf nu zwoer ze Ava's ramp te worden!
Winnie wierp een blik op het middagnieuws over de begrafenis, haar lippen krulden in een koude glimlach. De voorgerechten waren geserveerd; het hoofdgerecht zou snel volgen.
Met diepgewortelde wraakzucht die in haar borrelde, zou ze alles regelen en terugnemen wat haar rechtmatig toekwam.
Ze wiegde haar hand, die spasmen van pijn had, en zei: "Meneer L, u kunt nu rijden."
Plotseling werd haar bleke hand gegrepen door een grotere hand, en de man naast haar verlegde zijn aandacht even van zijn werk, terwijl hij vroeg naar haar hand, "Doet het pijn?"
Zijn diepe, lage stem deed Winnie in een oogwenk bevriezen. Bijna op dat moment stonden de tranen die ze had ingehouden op het punt over haar gezicht te stromen.
"Niet huilen! Laat me het voor je masseren." Hij fronste en gaf het een lichte wrijving. Er was geen emotie op zijn profiel, alleen een koele en solide aanwezigheid.
Winnie staarde wezenloos naar deze nobele man, en hij stelde: "Het kan me niet schelen wat je van plan bent, beloof me gewoon dat onze baby veilig zal zijn!"
"Ik beloof het!" Het was vanaf het begin een transactie, en Winnie verwachtte niet dat hij haar zou helpen wraak te nemen, vooral omdat hij twijfelde aan haar ware bedoelingen.
Maar ze had een plek nodig om te verblijven, en dit huwelijk was haar beste zet.
"Breng haar weg," zei hij terwijl hij doorging met werken op zijn laptop, duidelijk druk bezig. Hij noemde geen bestemming.
Winnie keek naar zijn statige figuur in een pak en zei tegen de chauffeur: "Breng me alstublieft naar Begrafenisonderneming Zonsondergang!"
Ondertussen in de VIP-lounge van het uitvaartcentrum, snoof Sophia terwijl ze het bebloede papier verscheurde. "Het is gewoon een grapje met lippenstift. Wees niet bang!"
Ava was nog steeds een beetje getraumatiseerd. "Maar niemand anders weet van het spookhuwelijk dat we voor haar hebben geregeld!"
Sophia zei minachtend: "Zelfs als iedereen in haar bedrijf aan onze kant staat, zal ze nog steeds een of twee rotte vrienden hebben. Het is gewoon een flauwe grap."
"Hmph, de begrafenis begint zo. Je vader zal publiekelijk aankondigen dat al haar erfenisrechten aan jou toebehoren, en er zal geen persoon genaamd Winnie meer bestaan in deze wereld!"
"Ze is dood. Er is geen manier waarop ze kan terugkomen." Matthew was vastberaden.
Bij het horen daarvan herwon Ava haar kalmte, een triomfantelijke glimlach verscheen op haar gezicht.
Om twee uur in de middag kwamen veel mensen naar de begrafenis.
De familie Anderson was een bekende aristocratische familie in Lymington. Vooral de sensationele Winnie Anderson had naam gemaakt door op de jonge leeftijd van 18 jaar haar eigen bedrijf te starten, waarmee ze zowel talent als opmerkelijke schoonheid liet zien.
Haar overlijden was nu een schokkende realiteit, en de schandelijke manier waarop ze stierf had aanzienlijke opschudding veroorzaakt.
Met half dichtgeknepen ogen stond Winnie aan de kant van de weg en belde met een openbare telefoon. Ondanks dat ze nu niets meer had, herinnerde ze zich nog enkele bekende mediacontacten.
Met het bloedplasma dat de chauffeur had gekocht goed verborgen, zette ze een zonnebril op en verwijderde het verband van haar hand terwijl ze het uitvaartcentrum binnenging.
Een koude glimlach speelde om haar lippen – ze was terug!
De rouwmuziek speelde terwijl Winnie naar de lege kist in het midden keek.
"De ooit zo glorieuze debutante, wie had gedacht dat het zo zou eindigen," fluisterde iemand.
"Heb je het nieuws niet gezien? Ze werd vermoord door haar minnaar! Ondanks haar onschuldige uiterlijk, wordt er al lang geroddeld dat ze promiscue was en in het zakenleven vooruitkwam door met mensen naar bed te gaan. Ze bedroog Daniel en pestte haar stiefzus!"
"Dat klopt, ik werk bij Eternity Jewelry Co., Ltd en heb gezien dat Winnie Anderson met de mannelijke aandeelhouders naar bed ging. Ze pestte ook constant Ava Anderson."
"Stop met roddelen," zegt Ava huilend, "Ik ben verdrietig door Winnie's dood. Ik kan haar vergeven voor het toe-eigenen van mijn ontwerpen..."
"Ze was zo arrogant en vernederde Ava voortdurend. Het is maar goed dat die trut dood is," merkte iemand boos op.
Winnie leunde tegen een hoek, haar vuist stevig gebald met een koude glimlach.
"Stilte, allemaal!" eiste een boze vrouwelijke stem, "Ava, je bent schaamteloos en bijt de hand die je voedde. Jij hebt Winnie's ontwerp gestolen en valse geruchten over haar verspreid, zelfs na haar dood. Je hart is verdoemd!"
Winnie verstijfde toen Olivia, haar beste vriendin, op de begrafenis verscheen.
Ava gaf een teken aan een medewerker die onmiddellijk Olivia vastgreep. "Jij en Winnie waren twee handen op één buik. Hoe durf je hier geruchten over mij te verspreiden? Sleep haar weg!"
Olivia Smith werd snel neergehaald ondanks haar zwakke verzet. Maar ze kon alleen maar naar het herdenkingsplatform kijken en snikken, "Winnie, ik weet dat je onterecht beschuldigd werd..."
Winnie's ogen trilden van bitterheid terwijl ze haar vuist stevig balde. Ze zou de rollen omdraaien; ze beloofde Olivia in stilte.
De herdenkingsdienst begon, en Winnie, met verward haar, maakte gebruik van het gebrek aan aandacht en glipte snel tussen de kransen door.
Matthew stond op het hoofdpodium, tranen stroomden over zijn gezicht. "Mijn lieve dochter is overleden, maar degenen die nog leven moeten doorgaan. Volgens Winnie's testament heeft ze vrijwillig al haar bedrijfseigendommen aan Ava nagelaten..."
Plotseling bewoog de kist!
De hele zaal viel stil. Matthew keek op, en de kist stond vlak naast hem aan de linkerkant. Bloedige dingen begonnen te verschijnen uit de met bloemen bedekte kist.
"Wat is dat? Het is... een hand!"
"Maar, was Winnie's lichaam niet gevonden?"