De Valstrik Ex-Vrouw

Hoofdstuk 3

Martin voelde instinctief de drang om achter haar aan te rennen voor een glimp. Maar na even nadenken stopte hij, en snoof in zichzelf, 'Vijf jaar geleden was Randy zo ziek, maar Patricia liet hem toch achter en verdween. Hoe kan ze nu terug zijn?'

Ondertussen zocht Patricia rond en vond uiteindelijk haar beste vriendin, Daisy Williams, op de parkeerplaats. Daisy, dolblij, omhelsde Patricia en sprong op en neer. "Patricia, je bent eindelijk terug! Oh, ik heb een heel jaar op je gewacht. Ik heb je zo gemist."

Bij het zien van Daisy kon Patricia haar tranen niet bedwingen. "Ik heb jou ook gemist." Zonder Daisy zou ze het niet tot vandaag hebben gered.

Vijf jaar geleden had Martin haar gedwongen beenmerg af te staan, ondanks dat ze zwanger was. Ze dacht dat de baby's het niet zouden overleven. Maar wonder boven wonder hadden ze een sterke wil om te leven en kwamen ze erdoorheen.

Later had ze een moeilijke en te vroege bevalling, waarbij ze een drieling ter wereld bracht.

Charles en Randy waren jongens, en Fannie was een meisje. Randy, geboren met een ernstige aangeboren hartafwijking, had veel medische kosten nodig. Op dat moment had Patricia geen geld, dus had ze geen andere keuze dan Randy naar Martin te sturen, in de hoop dat hij Randy's leven zou redden.

Ondertussen vertrok ze met Charles en Fannie naar het buitenland om Martin te ontlopen.

Als Daisy haar niet constant had gesteund in de eerste zware drie jaar in het buitenland, had Patricia het niet gered.

Daisy liet Patricia los en vroeg verwachtingsvol, "Deze keer ga je niet weg, toch?"

Patricia aarzelde, "Niet zeker. Ik ben teruggekomen om Randy's hartziekte te behandelen. Alles hangt af van zijn herstel."

Daisy vroeg nieuwsgierig, "Weet Martin dat de dure hartspecialist die hij heeft ingehuurd jij bent?"

Patricia's gezicht werd koud bij de gedachte aan het verleden. Bij de gedachte aan Martins mogelijke reactie als hij de waarheid zou ontdekken, voelde ze een vleugje verwachting. Toen antwoordde ze met een glimlach, "Nee! Maar dat zal hij snel weten."

Daisy vroeg niet verder. Ze hurkte neer, pakte Charles' en Fannie's gezichtjes en kuste ze. "Oh, mijn schatjes, ik kan jullie eindelijk zien! Kom op, laten we iets lekkers gaan eten."

Daarmee zette ze hun bagage in de kofferbak en reed weg.

Na de lunch nam Daisy Patricia, Charles en Fannie mee naar Harbor View Apartments.

Bij het zien van het vertrouwde huis, het enige dat haar moeder haar had nagelaten, kon Patricia haar tranen weer niet bedwingen. Tegelijkertijd groeide haar haat tegen Martin.

Patricia herstelde zich snel, hurkte neer en aaide Charles' en Fannie's hoofdjes, terwijl ze hen bezorgd waarschuwde. "Charles, Fannie, ik moet naar het ziekenhuis voor werk. Jullie blijven thuis, oké? Daisy blijft bij jullie."

"Oké, oké. Begrepen! Ga maar, wees niet te laat op je eerste dag of laat een slechte indruk achter bij je baas," zei Charles, terwijl hij zwaaide als een klein heertje.

Patricia tikte liefdevol op Charles' neus.

Daarna zei ze tegen Daisy, "Daisy, kijk alsjeblieft naar hen. Ik ben snel terug."

Daisy klopte geruststellend op haar borst. "Laat ze maar aan mij over."

Toen vertrok Patricia, gerustgesteld door Daisy's belofte.

Zodra ze weg was, rolde Charles ondeugend met zijn ogen en gaf Fannie een blik.

Fannie begreep de hint en knipoogde terug.

Na stilzwijgend te hebben gecommuniceerd en hun plan te hebben bevestigd, gaapte Charles opzettelijk. "Daisy, ik ben zo slaperig. Ik moet nu even slapen. Jij speelt met Fannie."

Daisy, die niets vermoedde, bracht Charles naar de slaapkamer. Nadat ze zeker wist dat hij in bed lag, verliet ze stilletjes de kamer en sloot de deur.

Buiten de kamer pakte Fannie Daisy's hand en smeekte, "Daisy, kunnen we naar de supermarkt? Ik wil nu iets kopen!"

"Supermarkt? Nu? Wat met Charles?" Daisy keek instinctief naar de slaapkamer, een beetje bezorgd.

Bij het zien van haar bezorgdheid, zei Fannie ondeugend, "Hij is een slaapkop. Tegen de tijd dat hij wakker wordt, zijn we al terug! Maak je geen zorgen, er gebeurt niets."

Bang dat Daisy niet zou instemmen, begon ze schattig te doen. "Daisy, je zei net dat je me wat snoep zou kopen."

Niet in staat om haar schattigheid te weerstaan, knikte Daisy instemmend.

Kort nadat ze vertrokken waren, ging de slaapkamerdeur open.

Charles keek naar buiten. Nadat hij had bevestigd dat ze weg waren, stapte hij voorzichtig naar buiten, slingerde zijn rugzak over zijn schouder, zette een honkbalpet en masker op, en riep een taxi bij de poort van de gemeenschap, op weg naar Sunset Bay Hospital.

Patricia had hen thuis laten blijven, maar Charles had zijn eigen plan...

Hij had gehoord dat zijn broer, Randy, in het Sunset Bay Hospital was. Hij moest Randy zien!