Hoofdstuk 8: Lucas, jij verdient beter
Nadat ze gedwongen was om een dag voor Oliver in het ziekenhuis te zorgen, kreeg Amelia eindelijk de kans om haar grootmoeder te zien.
Oliver, die zag hoe gehoorzaam Amelia was geweest en hoe goed ze voor hem had gezorgd, herstelde snel.
"Dit is je beloning. Je moet begrijpen dat als je je gedraagt, je je grootmoeder mag zien," zei hij met een toon die autoriteit uitstraalde. Amelia stemde stilletjes in.
Niets was belangrijker dan haar grootmoeder.
Haar grootmoeder was overgeplaatst naar een van Olivers ziekenhuizen. Zonder zijn toestemming zou het bijna onmogelijk zijn geweest voor Amelia om haar te bezoeken.
Op weg naar de kamer van haar grootmoeder bleef Amelia zichzelf vertellen om kalm te blijven en niet te laten merken dat er iets mis was. Haar grootmoeder had scherpe ogen en zou snel doorhebben als er iets niet klopte.
Toen ze de kamer binnenkwam, zag ze haar grootmoeder vrolijk kletsen met de verpleegster. Amelia voelde een golf van opluchting toen ze haar grootmoeder ongedeerd en in goede stemming zag. Het leek erop dat Oliver toch nog enige menselijkheid bezat.
"Oma," riep ze, en al haar opgekropte emoties kwamen naar boven. Tranen rolden over haar wangen.
"Oh, mijn lieve kind, wat is er aan de hand? Heeft iemand je gepest?" vroeg haar grootmoeder bezorgd, terwijl ze Amelia naar zich toe trok.
Amelia huilde een tijdje in de armen van haar grootmoeder en loog toen, omdat ze haar niet ongerust wilde maken, "Ik heb het gewoon erg druk gehad met werk de laatste tijd. Ik ben een beetje overweldigd en verloor de controle over mijn emoties."
"Als je je down voelt, vertel het dan aan oma. Als je moe bent, neem dan een pauze. Het leven draait niet alleen om werk. Waar is Lucas? Waarom is hij niet met je meegekomen? Maak je geen zorgen om mij en leg jezelf niet te veel druk op. Ik vond het vorige ziekenhuis prima. Verhuizen naar hier is fijn, maar laten we geen geld onnodig verspillen. Ik wil niet dat je overbelast raakt."
De woorden van haar grootmoeder waren vol bezorgdheid om Amelia, haar enige familie in de wereld. Haar grootmoeder was haar grens.
Toen haar grootmoeder Lucas noemde, wimpelde Amelia het af met vage antwoorden, bang dat de waarheid haar zou van streek maken.
Ze kon haar grootmoeder niet vertellen over haar huidige situatie. De oude vrouw kon haar problemen niet oplossen en zou alleen maar meer zorgen hebben.
"Dat is goed. Lucas is een goede man. Je moet hem waarderen. Als ik er niet meer ben, zal hij goed voor je zorgen."
"Zeg dat niet, oma. Je zult nog lang leven!"
Wat betreft werk, Oliver had haar studio gesaboteerd. Om ervoor te zorgen dat haar grootmoeder het goed zou hebben als Oliver ooit genoeg van haar zou krijgen, begon Amelia actief op zoek te gaan naar een baan nadat ze het ziekenhuis had verlaten.
De clausule in het contract die vereiste dat ze altijd beschikbaar moest zijn, maakte het echter moeilijk om een stabiele baan te vinden.
Maar het geluk lachte haar toe. Een vriend uit het buitenland, die een studio was begonnen en in een groeifase zat, bood haar een baan aan.
Amelia was opgetogen en voelde een hernieuwd gevoel van hoop.
De ontmoetingsplaats was een Frans restaurant. Toen ze binnenkwam, zag ze Zoe Turner naar haar zwaaien met een glimlach.
"Amelia, hierzo!"
Amelia glimlachte terug, liep naar Zoe toe en zette haar tas neer, terwijl ze vroeg of Zoe al had besteld.
Zoe antwoordde niet direct en zei in plaats daarvan: "Laten we nog even wachten. Er zijn nog twee mensen die je kent die nog niet zijn gearriveerd. Vind je dat erg?"
Amelia glimlachte vriendelijk. Omdat ze degene was die een baan zocht, kon ze het zich niet veroorloven kieskeurig te zijn. Bovendien kende ze hen. "Natuurlijk niet. Jij bent de gastvrouw, jij beslist."
Zoe lachte en plaagde haar om haar vleierij, waarna ze de nieuwkomers verwelkomde.
Amelia draaide zich om en zag Lucas en zijn buitenlandse kamergenoot, Aiden Taylor.
Wat is er aan de hand? Amelia wierp Zoe een vragende blik toe.
Zoe bloosde en stelde Aiden Taylor voor als haar vriend, waarna ze Lucas speels berispte: "Waarom heb je Amelia niet over ons verteld? Je bent geen goede vriend."
Amelia begreep het. Lucas had hun gezamenlijke vrienden niet verteld over hun breuk, alleen dat hij haar had gekwetst.
Ze stelde hem niet bloot, omdat ze hem niet voor anderen wilde beschamen.
Tijdens de maaltijd bleef Lucas Amelia eten opscheppen. Amelia's gezicht bleef neutraal, waardoor Lucas een vals gevoel van hoop kreeg.
Tijdens de maaltijd kon Zoe het niet laten om te plagen: "Amelia, je hebt geluk dat je iemand als Lucas hebt gevonden. Je moet hem koesteren."
Lucas, gevleid, bleef eten opscheppen, wachtend tot Zoe en Aiden Taylor zouden vertrekken.
Toen ze weg waren, sprak Lucas oprecht: "Amelia, je weet dat ik van je houd. Ik ben bereid om tegen Oliver in te gaan voor jou. Geloof alsjeblieft in mij! Samen kunnen we..."
"Dat is genoeg, Lucas. Wees realistisch. Geen van ons kan tegen Oliver op. Ik wil niet dat je gewond raakt. Dit is tussen Oliver en mij. Ik wil je er niet bij betrekken."
Lucas wilde niet luisteren. Hij probeerde haar te kussen om haar te stoppen met praten.
Maar Amelia draaide haar hoofd weg en zei zelfspottend: "Lucas, ik ben jouw opoffering niet waard. Jij verdient een mooie toekomst, niet om door mij tegengehouden te worden. Je moet iemand vinden die bij je status past. Geloof me, Lucas, jij verdient beter."
Lucas wilde niet accepteren dat hij Amelia had verloren aan een roekeloos avontuur, vooral niet aan Oliver.
"Amelia, geloof alsjeblieft in mij. Ik neem je mee. We gaan naar het buitenland, naar een land dat je leuk vindt. Wat denk je daarvan?"
Zijn stem kreeg een smekende toon.
Toen ze hem zo terneergeslagen zag, voelde Amelia een steek van schuldgevoel. Ze was aanvankelijk met hem geweest vanwege de medische rekeningen van haar grootmoeder, en had in wezen zijn gevoelens gebruikt.
Ze moest meedogenloos zijn, de banden volledig verbreken, zodat Lucas niet te diep betrokken zou raken en gewond zou raken.
"Lucas, verspil je tijd niet aan mij. Ik ben het niet waard. Ik verdien jouw liefde niet."
Haar serieuze en strenge houding deed Lucas beseffen dat Amelia hem echt niet meer wilde.
In de verte liepen Chloe en haar vrienden voorbij en waren getuige van de scène. Chloe, met een sluwe glimlach, mompelde: "Amelia, durf je buiten de deur te rotzooien."
Ze maakte stiekem foto's van Amelia en Lucas, van plan deze te gebruiken als chantagemiddel tegen Amelia.
Amelia, na haar harde woorden, vertrok resoluut en liet Lucas alleen achter.