Onuitgesproken Liefde

Hoofdstuk 6

Abigail hielp Quinn haar helm af te doen; ze waren allebei doorweekt, maar de koffie in Quinns armen was nog steeds veilig.

Abigail grapte, "Die mensen zijn echt gestoord. Groot bedrijf, geen koffiemachine, dus moeten ze het laten bezorgen."

Ze nam de koffie van Quinn over en glimlachte, "Blijf hier, ik ben zo terug."

Quinn knikte en liep zwijgend naar de voordeur om te wachten.

Starend naar de regen die als een gordijn naar beneden viel, dacht Quinn terug aan een verre herinnering. De dag dat Ulysses haar mee naar Alexanders huis nam, regende het ook pijpenstelen. Ze verstopte zich verlegen achter Ulysses, terwijl de negenjarige Alexander haar nieuwsgierig bekeek.

Alexander vroeg wie ze was. Ulysses grapte: "Je toekomstige vrouw, geïnteresseerd?"

De negenjarige Alexander snoof: "Ik wil geen aap als vrouw."

Inderdaad, ze was toen mager en bleek, met droog, gelig haar, misschien zelfs minder aantrekkelijk dan een aap in de dierentuin. Maar toen zei hij: "Als je niet meer eet, hoe kun je dan mijn vrouw zijn als je zo dun bent?"

Hoewel ze wist dat Alexander een grap maakte, nam Quinn het altijd serieus.

Verzonken in gedachten werd Quinn opgeschrikt door een stem. "Met deze stortregen heb ik geen zin om te werken. Ik ga eerst naar huis!"

Het was Getty, die op hoge hakken de bedrijfspoorten uit stapte en de doorweekte Quinn opmerkte.

"Quinn?" Getty was aan de telefoon met Alexander, die aan de andere kant het woord 'Quinn' hoorde.

Terugkijkend naar het bedrijf en dan naar Quinn, hing Getty op. "Ben je hier voor Alexander?"

Quinn schudde haar hoofd. Met een opgetrokken wenkbrauw liep Getty naar Quinn toe en sneerde: "Alexander zegt dat je naïef bent, maar zo onschuldig lijk je niet. Hierheen komen terwijl je doorweekt bent, om zijn medelijden te wekken?"

Ze trok aan een natte lok van Quinns haar en spottend zei ze: "Je ziet er zo zielig uit!"

Een zelfvoldane uitdrukking verscheen op Getty's gezicht. "Speel die spelletjes maar niet. Alexander houdt niet van je. Voor hem ben je gewoon een huisdier, een kat of een hond!"

Quinn perste haar lippen strak op elkaar, misschien door de koude regen, waardoor haar lippen bleek waren.

Getty hoefde het niet te zeggen; Quinn wist het zelf maar al te goed. Vaak was de manier waarop Alexander naar haar keek niet anders dan hoe hij naar de huisdieren keek. Alexander hield ook van de kat die ze hadden; als hij vergat het dier voor zijn werk te voeren, kwam hij terug om het te doen.

Op dat moment kwam Abigail naar buiten met de koffie. Ze ging snel voor Quinn staan, beschermend, en keek Getty van top tot teen aan, zeggend: "Jij slet, laat Quinn met rust!"

Getty's gezicht veranderde, en ze keek Abigail boos aan. "Hoe durf je me te beledigen!"

Met haar armen over elkaar keek Abigail haar speels aan, "Wat is er mis met de waarheid zeggen? Heb ik gelogen? Je bent gewoon een vuile slet!"

"Jij..." Getty was sprakeloos, haar gezicht vertrok van woede.

Ze haatte het om een slet genoemd te worden. Als het niet voor Quinn was geweest, had zij degene moeten zijn die met Alexander trouwde! Waarom werd ze beledigd?

Door Alexanders gunst te genieten, was Getty gewend om arrogant te zijn. Niemand had ooit gedurfd haar zo in haar gezicht te beledigen. Ze hief haar hand op om Abigail te slaan. Maar Abigail liet zich niet kennen. Voordat Getty's klap kon landen, sloeg Abigail als eerste toe.

Met een gil viel Getty op de grond. Haar gezicht was opgezwollen door de klap, en haar voet was verdraaid door de hoge hakken die ze droeg. Terwijl ze haar voet van de pijn vasthield, stroomden de tranen over Getty's gezicht.

Abigail keek neer op Getty met minachting. "Dacht je dat je me kon slaan? Vuile slet, je verdient dit!"

Ondanks de pijn keek Getty Abigail woedend aan, brandend van haat. Abigail trok de geschrokken Quinn naar zich toe. "Laten we gaan!"

Quinn bleef omkijken. Ze zag Alexander naar buiten rennen en Getty van de grond tillen. Zelfs door de regen heen was zijn tedere uitdrukking zichtbaar.

Echter, Alexander merkte Quinn niet op in de regen.

Abigail startte de motor en verdween in de stortregen. De zware regen vervaagde Quinns zicht en het hoge gebouw voor haar verloor zijn vorm in de regen.