De gevaarlijke man heeft me gekocht
Ivery Clark POV
50 miljoen dollar?
Mijn ogen vielen op de man die had geboden. Hij was minstens 1.90 meter of langer. Hij droeg een duur pak dat perfect om zijn lichaam zat. Hij zag eruit alsof hij veel trainde.
Maar ik kon zijn gezicht niet zien door het masker dat hij droeg. Maar wie zou er 50 miljoen dollar bieden voor een vrouw!?
Tenzij hij een grote meneer is. Want 50 miljoen dollar bieden is niet gewoon.
Ik was te verbijsterd om te spreken. Mijn ogen ontmoetten die van de man die me had gekocht en hij staarde recht door mijn ziel heen.
Angst overviel me en mijn lichaam als een plaag, die me van binnenuit corrumpeerde. Iets aan hem gaf me een krachtig, gevaarlijk gevoel. Hij leek slecht nieuws voor mij, iemand die vroeg of laat alles van me zou afnemen.
Er was geen geluid, de kamer was muisstil. Niemand anders daagde zijn bod uit. Hun kaarten lagen neer.
Alsof velen de man vreesden.
Wie is hij? Waarom is iedereen bang?
De ceremoniemeester sloeg de hamer neer. "Vijftig miljoen voor de heer achterin. Gefeliciteerd. Deze schoonheid is van u."
Deze woorden bezegelden mijn lot.
In een seconde greep de bewaker me bij mijn arm en trok me van het podium. Toen zette hij een zwarte zak over mijn hoofd, en ik kon niets meer zien. Maar ik droeg nog steeds de jurk en de parelketting die ze me hadden aangedaan.
Mijn vingers trilden als een gek. Ik kon gewoon niet geloven wat er net was gebeurd. Was dit allemaal echt?
Ik was officieel verkocht aan een man. Ik was verdomme verkocht aan een man die ik nooit kende of ontmoette. Ik weet niet eens hoe mijn leven er morgenochtend uit zal zien.
Is het lot niet te wreed voor mij?
Deze tastbare angst vreet me van binnenuit op zonder een greintje hoop of redding over te laten. Ik moest wachten op de ondergang, een veel ergere situatie dan iemand zich kan voorstellen.
Ik kon helemaal niets zien. Ik liet een luid snik los die ik al een lange tijd had ingehouden. Ik voelde een paar handboeien om mijn polsen en ik werd ergens heen gesleept waar ik geen idee van had.
"Stap in..." De bewaker die mijn arm vasthield duwde me naar binnen en ik wist dat het een auto was of iets met veel ruimte zoals een limousine. Ik werd op de achterbank gedumpt.
"Wacht... tot de meester komt. Schreeuw niet en maak geen geluid. Je wilt je meester niet boos maken..." De bewaker siste naar me en ik voelde een scherp voorwerp tegen mijn keel.
Meester...
De man die me had gekocht zou mijn meester worden. Ik weet niet eens wat voor persoon hij is.
Als ik hem zou smeken om me vrij te laten, zou hij dat dan doen? Als ik hem zou smeken om me niet te pijnigen, zou hij dan luisteren?
Maar de manier waarop hij naar me staarde... hij leek niet het type dat een mooie vrouw wilde verwennen. Hij leek niet iemand die de vrouw die hij had gekocht zou willen laten zien op een dinerfeest, of me dure jurken en sieraden zou kopen.
Er was iets krankzinnigs aan hem. Zijn ogen beloofden niets anders dan me op elke mogelijke manier te martelen die ik me maar kon voorstellen.
Meer tranen vielen en ik kon niet kalm blijven. Alles in mijn leven was verwoest. Ik probeerde te wrikken, maar de handboeien sneden in mijn huid.
Ik was verloren in een stroom van gedachten toen ik plotseling de autodeur voelde opengaan. Ik deinsde achteruit van angst, het ergste verwachtend.
"W..Wie... wie is daar?" Ik raakte in paniek. Maar er kwam geen antwoord. Alleen een krankzinnige stilte.
Toen voelde ik iemand op de achterbank stappen en ik kon de temperatuur van de atmosfeer plotseling met enkele graden voelen dalen.
"Fijne dag meneer." Ik hoorde een bewaker zeggen en toen startte de motor en voelde ik de auto letterlijk bewegen.
Een pure, rauwe angst kroop in mijn bloed. Hij was hier, nietwaar?
De persoon die me had gekocht.
Ik kon de lichaamswarmte van de man voelen uitstralen, het was als hete lava die mijn zintuigen verlamde. Ik probeerde verder te schuiven, maar er was geen ruimte meer over.
Ik zat vast hier. Met dit monster.
Paniek stroomde door mijn aderen. Ik worstelde op mijn stoel, op zoek naar een manier om te ontsnappen. Ik kon niet kalm blijven. Ik zou net zo goed kunnen sterven door uit een rijdende auto te springen, dat is beter dan vastgebonden te zijn aan dit monster. Ik probeerde het raam in te trappen met de hakken die ik droeg.
Ik ging zo nog een half uur of langer door.
Maar toen schrok ik van een schorre lach. Het kwam van de man die me had gekocht. Hij moest mijn worstelingen amusant hebben gevonden. Hij genoot van mijn ellende, mijn hulpeloosheid.
Wat een wrede, zieke klootzak.
"Je bent zeker een pittig ding. Je vecht behoorlijk goed terug." Hij sprak eindelijk, waardoor ik even verstijfde. Zijn stem was net zo wreed als hij was tijdens de veiling. De stem van de duivel die de diepste angst in je zou wortelen.
Maar waarom heb ik het gevoel dat ik deze stem ergens eerder heb gehoord?
"Geen enkel meisje durfde een woord te zeggen op het podium, maar jij amuseerde me enorm." Hij liet een lachje horen en ging verder.
"Het was te mooi om waar te zijn. Een boze mooie vrouw met perfecte trekken die tegen andere mannen schreeuwt, mannen die je in een seconde zouden kunnen doden... Ik ben nog nooit zo opgewonden geweest in mijn leven."
Wat?
"Ik ben nog nooit zo opgewonden geweest totdat ik jou ontmoette, Ivery." Hij lachte duivels en ik was totaal weerzinwekkend door zijn woorden.
Dit was slecht. Heel slecht. Hij is mentaal ziek. Mijn gehuil en worstelingen maakten hem opgewonden? Is hij een sadist?
Mijn haat jegens hem nam tienvoudig toe. Ik ben gevangen in het web van een psychopaat.
"Misschien was het zoeken naar jou helemaal de moeite waard." Hij raspte diep, waardoor ik van mijn stuk werd gebracht.
Zoeken? Hij zocht naar mij? Maar ik denk niet dat ik hem ooit heb ontmoet. Heb ik hem ooit ontmoet?
Hoe ben ik in het vizier van een gevoelloze psychopaat als hij terechtgekomen?
God, dit is slecht.
Ik probeerde te wrikken alsof mijn leven ervan afhing, maar het had geen zin. De handboeien om mijn polsen maakten mijn polsen blauw en ik kreeg nauwelijks adem.
Toen voelde ik plotseling een sterke greep op mijn arm die me door elkaar schudde.
"Blijf stil als je niet wilt dat ik je nek breek, ma bella." Mijn ruggengraat verstijfde en een rilling schoot door mijn rug toen ik hem slechts een centimeter van mijn gezicht voelde.
Hij is te dichtbij.
Ik kon de dreiging in zijn stem voelen, zijn aura, zijn lichaamswarmte, zijn alles. Hij was een incarnatie van de duivel die was gekomen om me te beëindigen.
Zijn greep was zo sterk dat hij mijn handen in tweeën kon breken als hij dat wilde. Ik kon geen centimeter bewegen, ik durfde niets te doen.
Omdat ik niet weet wat deze psychopaat hierna met me zou doen.
"Je hebt geen idee hoeveel ik naar je heb gezocht. Maar je hebt zeker een amusant leven, Ivery." Hij fluisterde in mijn oor, waardoor ik nog meer rillingen kreeg.
"Proberen een soloreis te maken, rotzooien met de verkeerde man met wie je niet had moeten rotzooien en dan ontvoerd worden en uit het niets op een veiling verkocht worden, het was een bevredigend gezicht om te zien." Hij liet een spottende lach horen, wat mijn haat voor hem nog meer aanwakkerde.
Rotzooien met de verkeerde man?
Wacht, als ik erover nadenk, is hij...
Plotseling werd de zak die over mijn hoofd zat opgetild en ik knipperde met mijn ogen toen het licht door mijn iris scheen, me bijna verblindend.
Toen ontmoetten mijn ogen die van de man die ik het meest wilde vermijden. De man die ik in zijn kruis had geschopt in de lounge!
Hoe heeft hij me gevonden?
Plotseling stopte de auto en ging de deur open.
"Mr. Valerie. Welkom terug. Alles is klaar zoals u heeft besteld."
"V..Valerie...?" Ik keek verward naar de man die voor me stond.
"Sì, onze meester is Alrigo Valerie King." De man antwoordde me.
Al... Alrigo Valerie King?
Mijn gezicht werd bleek toen ik de naam hoorde. Ik ken deze naam duidelijk, het staat overal in de kranten en media. Hij was een van de leidende tycoons van de wereld.
Hoe machtig en rijk hij ook was, hij was angstaanjagend. Er gaan veel wilde geruchten over hem. Een die me de stuipen op het lijf jaagt, is dat hij een dodelijke handel in wapens en drugs runt, in verbinding met zeer gevaarlijke criminelen.
Kortom, de maffia.
"Lang niet gezien, ma bella." Hij sprak in een koude toon, waardoor mijn ruggengraat rilde. De stem die uit zijn mond kwam was puur sadistisch en verdraaid.
Verdomme, waar ben ik in terechtgekomen?