Hoofdstuk 7 Heeft het echt gewerkt
Victoria was totaal in de war. "Assistent van de CEO? Ik dacht dat ik hier was voor een normale baan. Bovendien heb ik geen idee wat een assistent van de CEO doet."
Joseph lachte. "Een assistent van de CEO vervangt de CEO bij evenementen als hij te druk is. Je weet wel, al die sociale bijeenkomsten kunnen een gedoe zijn, en de CEO kan niet overal tegelijk zijn. Dus iemand moet invallen."
"Dus ik moet gewoon opduiken, cadeautjes uitdelen en dineren namens de CEO?" vroeg Victoria, knipperend van ongeloof.
Joseph knikte. "Precies, mevrouw Gonzalez. Je hebt het helemaal goed."
Victoria kon het niet geloven. Een baan waar ze gratis kon eten en drinken en toch betaald kreeg? Het klonk te mooi om waar te zijn, en ze vroeg zich af of Joseph een grapje maakte.
"Als het echt zo makkelijk is, denk ik dat ik het wel aankan," grapte Victoria.
"Welkom aan boord, mevrouw Gonzalez," zei Joseph, terwijl hij haar het contract overhandigde.
Victoria was verbluft toen ze het contract aannam. "Is het echt zo simpel? Waarom heeft de vorige persoon het afgewezen?"
Joseph haalde zijn schouders op. "Ze was bang om aan te komen."
"Oh, ik begrijp het. Lichaamsbeeldproblemen zijn echt vervelend." Victoria zuchtte en tekende het contract. Ze had het al doorgenomen en was tevreden met het salaris.
"Nu je getekend hebt, waarom begin je niet vandaag? Ik heb een taak voor je," zei Joseph, terwijl hij haar een dossiermap overhandigde. "Een vrouw gaf dit geld aan de CEO, maar hij wil het niet. Hij wil dat jij het terugbrengt. Ik ga met je mee om te zien hoe je het doet."
Victoria voelde het gewicht van de map. Als het allemaal contant geld was, was het meer dan ze in een jaar zou verdienen. "Geld terugbrengen? Geen probleem. Wacht maar op mijn goede nieuws," zei Victoria, terwijl ze Joseph uit het kantoor volgde.
Op de parkeerplaats realiseerde Joseph zich dat hij zijn autosleutels was vergeten. Victoria rammelde met haar sleutels en bood haar auto aan.
Joseph keek naar de Hello Kitty auto en voelde zich nog meer tevreden. 'Ik begrijp niet waarom Michael klaagt. Victoria lijkt dol te zijn op deze auto! Blijkbaar hebben we dezelfde smaak!' dacht Joseph terwijl ze naar een appartementencomplex reden.
Toen ze aankwamen, was Victoria verrast te zien dat het haar eigen complex was, alleen een andere ingang dan die ze normaal gebruikte. Maar toen gebeurde er iets vervelends. De beveiliger, die haar goedkope auto zag, hield haar bij de poort tegen.
"Mevrouw, dit complex staat geen leveringen toe. Vertrek alstublieft," zei de beveiliger, proberend beleefd te zijn maar klonk super neerbuigend.
"Wat maakt dat je denkt dat ik een bezorger ben? Ik woon hier!" snauwde Victoria terug, duidelijk geïrriteerd. De beveiliger bij haar gebruikelijke ingang was veel aardiger.
Een autotoeter klonk achter haar, gevolgd door de snobistische stem van een vrouw. "Mensen hier zouden niet in zo'n auto rijden. Schiet op, je blokkeert mijn weg," zei een vrouw in een rode jurk en zonnebril. Ze was verbluffend mooi, maar haar woorden waren scherp.
Victoria kookte van woede. "Ik ga niet weg!" riep Victoria terug naar de vrouw in de rode jurk. Ze was al door twee vrouwen in rode jurken bespot vandaag!
Op dat moment rende de beveiliger naar de Maserati van Zoey King, verontschuldigend, "Mevrouw King, let niet op haar. Ik zal haar meteen wegsturen."
Victoria hoorde dit en draaide haar raam naar beneden, roepend naar de beveiliger, "Ik woon hier ook! Wat geeft jou het recht om me weg te sturen?"
De beveiliger keek haar met minachting aan. "Ik heb nog nooit een bewoner in zo'n goedkope auto zien rijden. Als je een bewoner bent, waar is je bewijs?"
"Heb ik bewijs nodig om mijn eigen huis binnen te komen? Hoor je jezelf wel? Vraag het je collega, ik kom meestal via de andere ingang." Victoria was woedend. Dit had met een telefoontje opgelost kunnen worden, maar de beveiliger leek doof voor rede.
Joseph, die zag dat de beveiliger en Zoey Victoria lastig vielen, fronste en vroeg, "Wil je dat ik dit oplos?"
"Niet nodig. Ze kijken gewoon neer op mijn auto. Ik kan dit aan, anders hoe kan ik een assistent van de CEO zijn?" zei Victoria, terwijl ze het raam sloot en haar telefoon pakte.
"Breng de duurste luxe auto's die je hebt hierheen. Ja, zoveel als je kunt. Ik ben bij de westelijke poort van Maplewood Estates. Ze kijken neer op mijn auto, dus ik zal ze een vloot luxe auto's laten zien," zei Victoria en hing op.
Tien minuten later rolde een rij luxe auto's aan. Onder Josephs verbaasde blik stopte het konvooi, en de chauffeurs, allemaal in zwarte uniformen, zagen er zeer indrukwekkend uit. "Goedendag, mevrouw Gonzalez," begroetten de chauffeurs Victoria.
Toen ze de verbijsterde beveiliger en Zoey zag, leunde Victoria lui uit het raam en zei, "Mag ik nu naar binnen?"
De beveiliger slikte moeilijk, veegde het zweet van zijn voorhoofd en opende snel de poort. "Sorry, mevrouw Gonzalez. U was gewoon bescheiden, en ik was onwetend. Kom alstublieft binnen."
Victoria snoof en zwaaide naar de chauffeurs achter haar. "Tot ziens, mevrouw Gonzalez," zeiden de chauffeurs, waarna ze in de luxe auto's stapten en wegreden.