Hoofdstuk 2 Had een vrouw
"Sorry, mevrouw Gonzalez. Ik was in een vergadering en raakte een beetje opgefokt. Mijn fout. Is alles in orde? Heb je hulp nodig?" Michaels oprechte verontschuldiging nam de scherpte van Victoria's woede weg.
"Nee, ik wilde alleen controleren of het adres dat je me gaf klopt. Dit appartement ziet er veel te chic uit voor jouw salaris," zei Victoria bezorgd.
Michael had dit niet verwacht, maar toen herinnerde hij zich dat Victoria dacht dat hij gewoon een gewone werknemer was, niet iemand die zich zo'n luxe plek kon veroorloven.
Hij krabde aan zijn hoofd en verzon een excuus. "Eigenlijk heb ik ooit de loterij gewonnen en een hoop gespaard. Bovendien waardeert mijn baas me echt en geeft me grote bonussen, dus ik kon het appartement meteen kopen. Dure plekken hebben goede beveiliging, dus het is veilig voor ons."
Victoria's gedachten gingen alle kanten op bij die uitleg. 'Gewaardeerd door de baas, altijd bonussen krijgen? Wordt Michael onderhouden door een rijke vrouw? Trouwt hij met mij om het te verbergen?' Ze was geschokt door haar eigen gedachten.
Ze stelde zich een rijke, liefdevolle vrouw voor die Michael vasthield en zijn borst streelde. "Schat, ik geef je volgende maand een bonus van 20.000 euro. Vind je dat leuk?" zou de rijke vrouw zeggen, terwijl ze Michaels kin optilde.
Michael, verlegen, zou haar nek omhelzen en zeggen: "Ja, ik zal voortaan naar je luisteren." Victoria rilde van walging bij het mentale beeld.
Je kon haar niet kwalijk nemen dat ze een levendige fantasie had. Ze was vroeger romanschrijfster en verdiende haar eerste loon ermee. Maar de industrie was zwaar, dus moest ze een gewone baan zoeken.
Michael had geen idee wat er door Victoria's hoofd ging. Hij was gewoon verbaasd door de plotselinge stilte aan de andere kant.
"Begrepen. Ik rijd de auto nu naar binnen. Moet ik je vanavond van je werk ophalen?" vroeg Victoria plotseling.
Michael raakte in paniek bij de gedachte dat ze hem zou ophalen en alles zou onthullen. "Niet nodig. Ik werk misschien laat vanavond, maar maak je geen zorgen, ik vind wel een manier om thuis te komen."
"Oké," zei Victoria en hing op.
"Mannen die laat werken is altijd een excuus. De echte reden is om tijd door te brengen met zijn rijke baas. Waar hoopte ik eigenlijk op? Ware liefde? We zijn gewoon contractuele echtgenoten, en ik had alleen een plek nodig om te verblijven. Vrienden maken is genoeg; ik moet geen echte gevoelens investeren," klaagde Victoria terwijl ze het appartementencomplex binnenreed.
Michael had geen idee van Victoria's innerlijke drama. Als hij het wist, zou hij waarschijnlijk schreeuwen dat het allemaal een misverstand was.
Terug op kantoor zag Michael de senior leiders verzameld rond Joseph, roddelend over zijn huwelijk. Zijn gezicht werd koud.
"Het lijkt erop dat jullie allemaal van roddelen houden. Laten we dus een cultuur van survival of the fittest implementeren. Senior leiders zullen nu prestatie-evaluaties ondergaan. Degenen die niet voldoen, moeten plaatsmaken voor getalenteerde jonge mensen." Michaels woorden deden hun gezichten verbleken, maar hij gaf hen geen tijd om bezwaar te maken en zette hen prompt de deur uit.
Michael pakte wat documenten en begon te lezen. Joseph, die naast hem stond, plaagde: "Heb je Victoria kunnen kalmeren? Ik zei je toch, huwelijk is gedoe. Vrijgezel blijven zoals ik is veel beter."
Michael rolde met zijn ogen en negeerde Joseph. Plotseling fixeerde zijn blik op iets. Hij zag een bekend gezicht in de documenten.
Joseph merkte Michaels verandering in uitdrukking op, wierp een blik op het document en fronste. "Is de HR-manager gek geworden? Waarom hebben ze het cv van iemand die de sollicitatie niet heeft gehaald, opnieuw naar voren gebracht?"
Michael wees naar de foto op het cv. "Dit meisje is mijn vrouw. Waarom wist ik niet dat ze hier kwam solliciteren?"
"Is zij Victoria?" Joseph's ogen werden groot van ongeloof.