Hoofdstuk 1 Mijn man was zo knap
De zomer in Silvercrest City was echt een heetgebakerd. Zelfs 's ochtends stond je al in het zweet.
Voor het stadhuis stond Victoria Gonzalez zichzelf koelte toe te wuiven met een klein ventilatortje, terwijl ze de ingang afspeurde alsof ze iemand zocht.
"Ik moet wel gek zijn om te trouwen met een man die ik nog nooit heb ontmoet!" mompelde Victoria, terwijl ze met haar hand tegen haar voorhoofd sloeg. Ze zuchtte diep en keek naar de pasgetrouwde stelletjes die in en uit liepen.
Dit hele gedoe begon een week geleden. Op weg naar een sollicitatiegesprek zag Victoria een oude man die was gevallen. Ondanks dat ze haast had, kon haar goede hart hem niet negeren. Ze bracht hem naar het ziekenhuis en miste daardoor haar interview.
Maar Victoria vond het niet erg. Ze begon de oude man regelmatig te bezoeken. De oude man, David Jones, was haar ontzettend dankbaar en behandelde haar als zijn eigen kleindochter, wat Victoria een warm gevoel gaf.
Op een dag riep David haar bij zijn bed en zei: "Mijn kleinzoon is net terug uit het buitenland. Ik wil dat jullie elkaar ontmoeten."
Victoria verstijfde even. Toen besefte ze het - David wilde dat ze met zijn kleinzoon zou trouwen. In eerste instantie wilde Victoria nee zeggen, maar toen liet David haar een foto van zijn kleinzoon zien. De man was adembenemend knap, en ze aarzelde.
David, die haar gedachten las, zei: "Mijn kleinzoon is niet alleen een mooi gezicht. Hij is hardwerkend en ambitieus. Hij heeft een auto en een huis, geen schulden, en wat spaargeld. Hij is een buitenkans."
"Waarom is zo'n man dan nog single?" vroeg Victoria, terwijl ze een wenkbrauw optrok. Ze dacht dat een man die zo perfect was, vrouwen in de rij zou hebben staan. Als dat niet zo was, had hij misschien problemen, zoals impotentie.
David zag haar sceptische blik en rolde met zijn ogen. "Maak je geen zorgen, hij is perfect gezond. Hij is gewoon een workaholic. Nu hij terug is, wil ik hem koppelen!"
"Oh, begrepen," zei Victoria, met een ongemakkelijke glimlach.
'David is een goede man, dus zijn kleinzoon zal dat ook wel zijn. Bovendien heb ik echt een nieuwe plek nodig om te wonen!' dacht Victoria. Ze logeerde bij haar beste vriendin Sophia Brown.
Maar Sophia had een vriend, en het werd ongemakkelijk. Victoria moest zo snel mogelijk verhuizen. Luisteren naar Sophia's nachtelijke activiteiten was pure marteling.
Uiteindelijk, na Davids onophoudelijke aandringen, gaf Victoria toe en stemde in om met zijn kleinzoon te trouwen. Als het niet zou werken, was er altijd nog een scheiding.
Op dat moment reed een kleine auto, bedekt met roze Hello Kitty stickers, de parkeerplaats van het stadhuis op.
Victoria vroeg zich af welk meisje die auto bezat, maar toen stapte Michael Jones uit de bestuurdersstoel. Ze keek naar de foto in haar hand en vervolgens naar de man in het zwart die uit de auto stapte. Geen haar op haar hoofd die geloofde dat haar toekomstige echtgenoot van schattige dingen hield.
Michael vervloekte zijn assistent in zijn hoofd. Hij had die idioot Joseph Miller gevraagd om een goedkope auto te vinden, en dit was wat hij kreeg.
Michael zag Victoria snel bij de ingang staan. Ze was makkelijk te vinden, aangezien iedereen in paren was, en zij de enige was die alleen stond.
"Ben jij mevrouw Gonzalez?" vroeg Michael toen hij naar haar toe liep.
Victoria knikte, een beetje verbijsterd. Michael zag er in het echt nog beter uit dan op de foto, met een coole uitstraling.
'Ik kan niet geloven dat een man als Michael in een Hello Kitty auto rijdt,' dacht Victoria.
Michael merkte dat haar ogen naar de auto achter hem afdwaalden en blokkeerde snel haar zicht, terwijl hij haar het stadhuis introk. "Laten we eerst het papierwerk voor het huwelijk regelen en dan het goede nieuws aan David vertellen."
Met het inschrijfformulier in haar hand vulde Victoria langzaam haar gegevens in, aarzelend en af en toe een blik werpend op Michael.
'Hij wordt binnenkort mijn man. Ik hoop dat hij een goede vent is. Ik wil niet meteen scheiden,' zuchtte Victoria inwendig.
Nadat hij zijn formulier had ingevuld, keek Michael plotseling op naar Victoria. Toen hij merkte dat haar blik op zijn gezicht gericht was, raakte Michael zijn gezicht aan en vroeg, "Zit er iets op mijn gezicht?"
"Ja, elegantie en knapheid," grapte Victoria. Hij zou haar man worden, dus een beetje plagen kon geen kwaad.
Tot haar verbazing bloosde Michael lichtjes. "Ben je nog niet klaar?" Michael veranderde snel van onderwerp.
'Wat een onhandige manier om van onderwerp te veranderen. Blozen van een beetje plagen, zou Michael nog maagd kunnen zijn?' Victoria's hart sloeg sneller toen ze een vleugje schattigheid in hem ontdekte.
"Ik ben klaar." Victoria gaf haar formulier aan Michael.
Michael keek plotseling serieus naar Victoria en vroeg, "Heb je hier echt goed over nagedacht? Weet je zeker dat je vandaag met me wilt trouwen? Huwelijk is heilig. Dit is geen kinderspel."
'Denkt hij dat ik een grap maak?' Victoria voelde een steek van wrok en haar goede indruk van Michael daalde onmiddellijk.
Met een koude toon zei Victoria, "Meneer Jones, als u bezwaren heeft tegen dit huwelijk, is het nog niet te laat om terug te krabbelen."
Michael schudde snel zijn hoofd, nerveus kijkend. "Nee, ik maak me alleen zorgen dat je het misschien niet kunt accepteren. Aangezien je geen bezwaren hebt, ben ik opgelucht." Toen glimlachte hij plotseling en draaide zich om om het aanvraagformulier in te dienen.
'Glimlachte hij net naar me? Hij ziet er nog beter uit als hij glimlacht.' Victoria's hart sloeg opnieuw sneller. Ze had Michael ingeschat als het serieuze, koude type, maar hier stond hij te glimlachen om een simpel formulier.
Tien minuten later arriveerden Victoria en Michael, nu met hun trouwvergunning in de hand, op de parkeerplaats.
"Je kunt deze auto naar huis rijden. Ik moet nog werken, en mijn collega komt me ophalen. Heb je trouwens een rijbewijs?" Michael gaf de autosleutels aan Victoria. Hij was klaar met deze auto. Niet alleen was het gênant, maar zijn benen waren te lang om comfortabel in de bestuurdersstoel te passen.
"Onderschat me niet; ik heb al vijf jaar mijn rijbewijs!" Victoria rolde met haar ogen, nam de autosleutels en startte vaardig de auto.
"Misschien kun je me in de toekomst van mijn werk ophalen." Michael glimlachte weer, maar verborg het snel. Nadat hij Victoria het adres van hun nieuwe huis had gegeven, draaide hij zich om en vertrok.
"Hij is zo'n vreemd persoon. Zou glimlachen voor een extra seconde zijn levensenergie uitputten?" mompelde Victoria terwijl ze naar hun nieuwe huis reed.
Nadat Michael Victoria had verteld waar zijn huis was, was ze van plan daarheen te navigeren, maar halverwege veranderde ze van richting en ging naar het huis van Sophia. Toen ze aankwam, zag ze Sophia en haar neef Ryan Martin.
"Victoria, ben je weer op zoek geweest naar werk?" vroeg Sophia. Victoria knikte ongemakkelijk, en schudde toen haar hoofd. Ze wist niet hoe ze het aan Sophia moest uitleggen.
Als ze Sophia die ochtend had verteld dat ze ging trouwen, en dan nog met iemand die ze niet eens kende, zou Sophia gedacht hebben dat ze gek was.
"Wat bedoel je met knikken en schudden met je hoofd?" Sophia was in de war, maar Ryan merkte iets op.
"Victoria, wat is dit? Een huwelijksakte? Ga je trouwen?" Ryan's schreeuw deed bijna de trommelvliezen van Victoria en Sophia barsten. Victoria was verbaasd over hoe scherp Ryan's stem was voor een man.
Voordat Victoria kon antwoorden, liet Sophia een andere scherpe kreet horen. "Victoria! Wanneer is dit gebeurd? Wanneer ben je begonnen met daten met deze man? Waarom wist ik dit niet? Je hebt dit zo goed voor me verborgen gehouden! Zijn we wel beste vriendinnen?" Sophia's spervuur van vragen deed Victoria haar oren bedekken van de pijn.
"Eigenlijk hebben we elkaar net ontmoet en zijn we getrouwd. We kennen elkaar pas iets meer dan een maand," zei Victoria ongemakkelijk.
"Je durft te trouwen na slechts een maand? En je hebt het me niet eens verteld. Houd je dan helemaal niet van hem?" Sophia keek Victoria wantrouwend aan.
Victoria wees naar de foto op de huwelijksdocumenten en zei: "Wie zegt dat ik niet van hem hou? Kijk naar zijn gezicht. Hij is zo knap! En hij is niet alleen lang; hij heeft een sixpack. En die kont is strak."
Op dat moment, net aangekomen op kantoor, nieste Michael en voelde een onverklaarbare jeuk aan zijn kont. "Meneer Jones, het senior personeel wacht al in uw kantoor op u," zei Joseph, terwijl hij Michael een map overhandigde.
Michael knikte en liep de lift in. Plots herinnerde hij zich iets en keek naar Joseph. "Was jij het die die Hello Kitty-auto voor me heeft uitgezocht? Ik reken later met je af."
Joseph rolde met zijn ogen en glimlachte wrang zonder tegenspreken. 'Je zei specifiek dat je een schattige auto als cadeau voor je nieuwe vrouw wilde en dat het niet te duur mocht zijn. Weet je hoeveel tijd ik heb besteed aan het vinden van die auto? Ik heb zelfs slecht geslapen vannacht,' dacht Joseph, terwijl hij Michael's ondankbaarheid in stilte vervloekte.
Ondertussen, nadat Victoria klaar was met praten over Michael's goede punten, had Sophia niets gezegd, maar Ryan sprak als eerste.
"Victoria, ik had niet verwacht dat je zo oppervlakkig zou zijn. Als je van knappe jongens houdt, kan ik dat ook. Ik ben ook een knappe jongen!" zei Ryan, terwijl hij Victoria met een gekwetste blik aankeek.
Victoria staarde Ryan drie seconden aan, toen haalde ze een snoepje uit haar zak en drukte het in zijn hand. "Neem dit en ga ergens anders spelen," zei Victoria ongeduldig, alsof ze Ryan als een kind behandelde.
Ryan pakte het snoepje uit en kraakte het luid in zijn mond. Hij bleef Victoria met een gekwetste blik aankijken, maar Victoria negeerde hem volledig.
"Ik ben hier vandaag om mijn spullen naar mijn nieuwe huis te verhuizen. Eindelijk hoef ik niet meer naar jou en je vriendje's nachtelijke activiteiten te luisteren," zei Victoria opgewonden, terwijl ze naar haar slaapkamer rende en een grote koffer tevoorschijn haalde. Ze had haar spullen al ingepakt.
Sophia, die aanvankelijk Victoria wilde overtuigen, bloosde bij haar woorden en probeerde haar niet langer tegen te houden.
"Victoria, als je Sophia's plek te lawaaierig vindt, kun je bij mij blijven. Ik heb een villa van drie verdiepingen, en je kunt elke kamer kiezen die je wilt," zei Ryan opnieuw, met een vleugje trots op zijn gezicht.
Victoria rolde met haar ogen en gooide nog een snoepje naar hem. "Stop met me als een kind te behandelen!" klaagde Ryan luid.
"Ik vroeg je om me te helpen de koffer naar beneden te dragen," snauwde Victoria naar Ryan, terwijl ze de koffer in zijn handen duwde.
Ryan zuchtte, pakte de koffer en rende de trap af. Toen hij de Hello Kitty-auto buiten zag staan, barstte hij in lachen uit. "Van wie is deze auto? Zo kinderachtig! Is de bestuurder een kind? Dit lijkt wel een speelgoedauto."
Victoria, die er geïrriteerd uitzag, griste de koffer terug, opende de kofferbak met de autosleutel en gooide de koffer erin.
Ryan stond daar maar, verbijsterd, terwijl Victoria in de bestuurdersstoel stapte, het raam naar beneden draaide en zei: "Deze 'speelgoedauto' was een cadeau van je zwager Michael. Onthoud die naam, zodat je het niet weer verpest, jochie."
Ze rolde met haar ogen en reed weg, terwijl Ryan daar stond en zich als een idioot voelde. "Verdorie, ik heb het echt verpest met Victoria. Nu heb ik geen kans meer," mompelde Ryan, terwijl hij gefrustreerd aan zijn haar trok.
Ondertussen was Victoria's woede alweer een beetje gezakt. Ryan was gewoon verwend, een beetje irritant maar geen slechte jongen. Toen ze bij haar nieuwe appartement aankwam, voelde ze een golf van nervositeit. Dit zou haar toekomstige thuis worden.
Toen ze de chique naam op het gebouw zag, voelde Victoria zich een beetje ongemakkelijk. De plek was superluxe. Volgens David hoorde hun familie niet zo rijk te zijn.
'Misschien is er een ander appartement met dezelfde naam,' dacht Victoria, en besloot Michael te bellen om het te controleren.
Boven in het directiekantoor op de bovenste verdieping van het Jones Group-gebouw, stonden alle senior medewerkers met gebogen hoofden terwijl Michael hen de les las.
"Zijn jullie te comfortabel geworden? Waar is jullie inzet? Waarom zijn de financiële cijfers van dit kwartaal zo slecht?" Michael sloeg de map op zijn bureau dicht. De senior medewerkers bogen hun hoofden nog lager.
Op dat moment ging Michaels telefoon. Hij fronste; hij haatte onderbrekingen. Toen hij een onbekend nummer zag, hing hij meteen op.
Aan de andere kant staarde Victoria verbaasd naar haar telefoon. "Hij heeft opgehangen. Word ik gedumpt vlak na het trouwen?" Victoria fronste en belde opnieuw.
Michael, nog steeds woedend, zag het nummer weer en hing zonder na te denken op. Maar de oproep kwam voor de derde keer binnen. Geïrriteerd nam Michael op, klaar om uit te vallen tegen wie het ook was.
"Is dit Michael? Ik ben je vrouw..." begon Victoria, maar Michael onderbrak haar.
"Ik ben al 30 jaar single, hoe zou ik een vrouw moeten hebben??" Michael hing op, en liet Victoria verbijsterd achter.
Net nadat hij had opgehangen, kreeg Michael een slecht voorgevoel. Joseph trok aan zijn mouw en fluisterde: "Meneer Jones, u bent vandaag getrouwd. Uw verloofde heet Victoria."
Iedereen in het kantoor keek geschokt op. 'Michael, de koudbloedige demon, is getrouwd?' dachten ze allemaal.
Michael, zich realiserend dat hij een fout had gemaakt, brak in een koud zweet uit. Hij had net tegen zijn vrouw geschreeuwd op hun trouwdag. Als David erachter kwam, was hij de klos.
"Ik neem jullie later onder handen," zei Michael tegen de senior medewerkers en stormde het kantoor uit met zijn telefoon.
Nadat hij was vertrokken, draaide iedereen zich naar Joseph. "Joseph, wanneer is dit gebeurd? Hoe is meneer Jones ineens getrouwd? Is de bruid mooi? Uit welke rijke familie komt ze? Vertel op!"
Joseph rolde met zijn ogen. "Als je het wilt weten, vraag het dan zelf aan meneer Jones."
Ondertussen keek Victoria boos naar haar telefoon. "Michael, jij eikel, hoe durf je tegen me te schreeuwen? Ik laat opa je een lesje leren!" Plotseling ging haar telefoon. Het was Michael die belde.