Hoofdstuk 5 Kijken naar de genegenheid van Stella en Michael
Na een nacht van woelen en draaien werd Isabella eindelijk laat de volgende ochtend wakker.
Ze kon haar kleren nergens vinden, dus liep ze in haar pyjama de slaapkamer uit.
Ava stond bij de deur van de slaapkamer en vroeg of ze iets nodig had.
Isabella keek naar haar pyjama, voelde zich een beetje beschaamd, en vroeg Ava om haar te helpen de kleren te vinden die ze gisteren droeg.
Ava zei dat ze misschien in de inloopkast lagen en leidde haar daarheen.
Isabella had altijd gedacht dat de inloopkast gewoon een normale kledingkast was.
Maar toen ze binnenkwam, was ze overdonderd. Dit was geen gewone kast!
Er hingen overal kledingstukken in alle stijlen en kleuren netjes aan hangers.
Alle vier de muren waren bekleed met planken, vol met tassen en accessoires.
'Michael moet zijn ex-vriendin echt verwend hebben,' dacht Isabella, terwijl ze het begon te begrijpen. 'Michael houdt echt van Stella, maar haar bedrog heeft zijn hart gebroken. Nu wil hij een echte relatie met mij, waarschijnlijk om wraak te nemen op John en Stella.'
Isabella voelde een vleugje verdriet. Ze wilde niet iemand anders' spullen gebruiken, vooral niet die van Stella. Dus koos ze het eenvoudigste T-shirt en de jeans die ze kon vinden.
Na het douchen en omkleden merkte ze dat de kleren perfect pasten, vooral de jeans, die haar vormen omhulden alsof ze voor haar gemaakt waren.
Ava nam haar mee naar beneden voor het ontbijt, en Isabella kreeg eindelijk een goed beeld van het huis.
Er was een wenteltrap, gladde leuningen, zachte tapijten, prachtige kristallen kroonluchters en eenvoudige maar verfijnde meubels. De plek was luxueus, groots, ingetogen en weelderig tegelijk.
Isabella probeerde het juiste woord te vinden om het te beschrijven, maar kwam er niet uit. Ze wist alleen dat de villa die ze bij John had bezocht niets was vergeleken met Michael's huis.
Na een dag rondrennen en niet eten, had Isabella honger.
Ava zette ontbijt voor haar neer, een sandwich en melk, wat haar gebruikelijke ontbijt was.
Isabella voelde zich vreemd op haar gemak en dacht: "Het lijkt erop dat Michael's smaak vergelijkbaar is met de mijne. In ieder geval als het om eten gaat, zal ik hem niet al te veel problemen bezorgen."
Michael, die 's ochtends vroeg de halve stad had doorkruist om ontbijt te kopen, nieste plotseling. Hij had het gevoel dat iemand aan hem dacht.
Na het eten zat Isabella in de woonkamer op haar telefoon te spelen.
De butler, Robert, bracht een lange, voluptueuze vrouw binnen, gekleed in uitbundige, luxueuze kleding.
De vrouw wiegde overdreven met haar heupen, alsof ze op een catwalk liep.
'Ze moet denken dat de woonkamer een catwalk is,' dacht Isabella.
"Isabella, we ontmoeten elkaar weer," begroette de vrouw haar hartelijk.
Isabella was verward; ze kon zich niet herinneren deze vrouw ooit te hebben ontmoet.
"Mevrouw Johnson, dit is mevrouw Hall... de..." Robert aarzelde, niet zeker hoe hij Stella aan Isabella moest voorstellen.
Isabella dacht dat de vrienden van Michael niets met haar te maken hadden, dus knikte ze beleefd en zei: "Hallo."
Stella barstte in lachen uit en zei: "Isabella, weet je nog steeds niet wie ik ben? Wil je dat ik mijn kleren uittrek om je te helpen herinneren?"
Terwijl ze sprak, trok ze haar jas uit, gooide hem op de bank, ging zitten en keek om zich heen in de kamer, uitroepend: "Wie had gedacht dat jij de eerste vrouw zou zijn die in Michael's villa woont."
Isabella herinnerde het zich nu; dit was Michael's ex-vriendin, Stella, degene die met John naar bed was geweest.
Geërgerd zei Isabella tegen haar: "Dankzij jou."
Isabella dacht: "Michael behandelt haar zo goed, en toch bedroog ze hem."
Daarover nadenkend, had Isabella geen geduld meer voor haar.
"Je moet me echt bedanken. Met jouw gemiddelde figuur zou geen man je willen," zei Stella terwijl ze Isabella van top tot teen bekeek.
Isabella kookte van woede en dacht: 'Stella vertrapt schaamteloos Michael's liefde voor haar, en ze heeft nog de brutaliteit om zulke dingen te zeggen!'
Ze stond op en zei tegen Stella: "Ga weg. Je bent hier niet welkom."
Stella sloeg haar benen over elkaar op de bank en glimlachte zelfvoldaan. "Dit is Michael's huis. Ik kom en ga wanneer ik wil. Jij hebt daar niets over te zeggen."
"We zijn getrouwd. Dit is ook mijn huis, en ik verwelkom je niet," kaatste Isabella terug.
"Ik ga alleen weg als Michael het me vraagt. Wat jou betreft..." snoof Stella minachtend.
"Ga gewoon. Hij wil je waarschijnlijk niet zien," zei Isabella, zich afvragend waar Stella haar zelfvertrouwen vandaan haalde.
"Hoe weet je dat Michael me niet wil zien?" vroeg Stella nieuwsgierig.
Isabella dacht even na en zei toen serieus tegen Stella: "Meneer Johnson hield zoveel van je, maar je bedroog hem recht onder zijn neus en brak zijn hart. Waarom zou hij je nog willen zien?"
Op dat moment kwam Robert naar hen toe en zei: "Mevrouw Hall, meneer Johnson wil u boven zien."
Toen Isabella's ongelooflijke uitdrukking zag, kon Stella het niet laten haar verder te plagen, "Isabella, je begrijpt het niet. Mannen zijn nu eenmaal zo. Ik heb wat nodig is om hem niet te laten weerstaan."
Nadat ze dat had gezegd, stak Stella trots haar borst naar voren en volgde Robert naar boven.
Isabella dacht: "Vergeeft Michael haar zo snel?"
Isabella was zowel boos op Michael's beslissing als benieuwd of zijn vergeving van Stella betekende dat ze kon vertrekken.
Toen ze hieraan dacht, vond ze dat ze blij moest zijn, maar waarom voelde ze zich een beetje verdrietig?
Een paar minuten later kwam Stella uit Michael's kamer, met een map in haar handen.
Isabella wilde haar niet zien, dus draaide ze haar gezicht weg en deed alsof ze haar niet opmerkte.
Stella had andere plannen. Ze liep opzettelijk naar Isabella toe, ging naast haar zitten en opende de map om op te scheppen. "Michael is echt aardig. Kijk, hij gaf me een auto, een huis, een cheque van een miljoen euro, en hij gaat me helpen mijn droom te verwezenlijken door me aan te bevelen bij een grote regisseur."
Isabella voelde een steek van verdriet en een beetje wrok richting Michael. Ze dacht: 'Als je Stella niet kunt loslaten, waarom kom je dan niet gewoon weer bij haar? Waarom moet ik toekijken hoe liefdevol je bent? Michael, je bent verblind door liefde en bent hopeloos!'
"Hoe kun je zo schaamteloos zijn?" zei Isabella boos. "Je deed iets zo verkeerds tegenover Michael, en je hebt nog de brutaliteit om zijn spullen aan te nemen."
Stella was verrukt om Isabella boos te zien. "Oh, ik wilde het niet, maar Michael stond erop het me te geven. Ik kon het niet weigeren!"
Isabella zuchtte inwendig, 'Ach, als Michael haar geld wil geven, wat heeft dat met mij te maken?'
Toen Isabella haar strijdlust had verloren, vond Stella het saai en zwaaide met haar hand terwijl ze wegliep.
Na een paar stappen herinnerde ze zich iets en kwam terug, leunde dicht bij Isabella's oor en zei: "Isabella, luister, Michael is een geweldige vent. Blijf bij hem. John is een waardeloze vent, niet de moeite waard. Hij is arm, slecht in bed en heeft geen uithoudingsvermogen."
Nadat ze dat had gezegd, liep Stella gracieus weg.
Isabella dacht bij zichzelf: 'Ik weet dat Michael geweldig is, maar helaas is zijn hart alleen voor jou.'