Hoofdstuk 3 De bruiloft, de eerste keer dat ze zich gewaardeerd voelde
Sophia sprak sarcastisch, "Isabella is behoorlijk bekwaam. Ze heeft in één nacht een nieuwe partner gevonden. Met haar bereidheid om alles te geven, is er geen tekort aan mensen die geld aan haar willen uitgeven."
Sophia's insinuaties trokken de aandacht van de gasten, vooral een groep mannen die Isabella met kwade bedoelingen bekeken.
Isabella negeerde hun onbeschoftheid en ging rechtstreeks naar de make-upkamer met de stylist.
Toen Isabella na het stylen naar buiten kwam, kon Bianca haar ogen niet van haar afhouden.
"Mam, haar tiara glinstert zo mooi. Ik wil hem. Kijk, haar trouwjurk is van mijn favoriete ontwerper, uit de klassieke collectie die volgens het tijdschrift niet te koop is. Ik wil hem! Mam," riep Bianca opgewonden terwijl ze Sophia's arm vastpakte.
Sophia voelde zich bijzonder ongemakkelijk toen ze zag dat Isabella vandaag de show stal.
Sophia spotte, "Wat valt daar te benijden? Ze is gedumpt door de familie Williams. Geen manier dat ze iemand heeft gevonden om mee te trouwen in slechts één dag. Wedden dat ze wordt onderhouden door een oude man, waarschijnlijk ouder dan je vader. Ze heeft echt onze familie te schande gemaakt."
Sophia's woorden verspreidden zich, en mensen begonnen te roddelen dat Isabella werd onderhouden door een oude man ouder dan haar vader, Aiden Taylor.
Isabella herinnerde zich plotseling dat de familie Williams het hotel en de bruiloft had geregeld. Ze had dat totaal over het hoofd gezien.
Bianca stapte naar voren, deed alsof ze bezorgd was, en zei tegen Isabella, "Isabella, je moet John goed je excuses aanbieden. Hij zal je niet verlaten. Hoe kon je jezelf aan een oude man geven alleen voor de kosten van een bruiloft?"
De visagiste merkte Isabella's spanning op en zei, "Mevrouw Taylor, maak je geen zorgen. Wij zijn ingehuurd door meneer Johnson," wat hintte dat ze niets te maken hadden met de John die Bianca noemde.
Isabella's telefoon ging over; het was een onbekend nummer. Het was Michael.
"Hoe heb je mijn nummer gekregen?" vroeg Isabella, zich realiserend dat ze het hem niet had gegeven.
Michael negeerde haar vraag en zei, "Zijn de stylisten gearriveerd? Ik heb alles voor de bruiloft geregeld. Wacht gewoon tot ik je ophaal."
Michael's kalme toon was erg geruststellend.
"Dank je!" zei Isabella, zich dankbaar voelend.
Bezorgd dat Michael misschien spijt zou krijgen van zijn impulsieve beslissing van de dag ervoor, maar zich ongemakkelijk voelend om zich terug te trekken, herinnerde Isabella hem zachtjes, "Als je spijt hebt, is er nog tijd om de bruiloft af te zeggen."
"Ik heb nooit spijt van mijn beslissingen, en mijn leven is geen toneelstuk," antwoordde Michael voordat hij abrupt ophing.
Isabella vroeg zich af, 'Is Michael boos? Ach, laten we eerst trouwen; misschien hebben we na de bruiloft geen interactie meer.'
Er was commotie buiten, en iemand riep dat de trouwauto's waren gearriveerd.
Sophia trok Bianca als eerste naar buiten, gretig om Isabella in verlegenheid te zien.
De trouwstoet bestond uit luxe auto’s, met een verlengde Rolls-Royce voorop.
Toen Michael uit de Rolls-Royce stapte, was Bianca bijna in tranen van jaloezie.
"Wauw! Hij is zo knap! Hij is precies mijn droomman," zei ze terwijl ze Sophia's arm vastpakte. "Mam, je zei toch dat het een oude man was? Hoe kan hij er zo goed uitzien?"
Sophia, pijn lijdend door Bianca's greep, duwde haar weg. "Hij is gewoon een ingehuurde acteur. Hoe zou een jonge, knappe en rijke man met iemand als Isabella kunnen trouwen?"
Sophia's eerdere misvatting zorgde ervoor dat niemand haar deze keer geloofde. De menigte gonste van de gesprekken over Michael's jeugd, rijkdom en goede uiterlijk, speculerend over zijn identiteit.
De bruid stond op het punt om naar de trouwlocatie te gaan.
Michael liep naar Isabella, tilde haar op en de menigte slaakte een kreet van verbazing.
Isabella was nog nooit eerder het middelpunt van de aandacht geweest.
Het was opzichtig, maar ze genoot er met volle teugen van!
Aiden kon zijn ogen niet afhouden van de luxe auto's. Hij had nog nooit zoveel verschillende soorten gezien, laat staan dat hij er ooit in had gezeten. Vol enthousiasme koos hij een auto uit en sprong erin, alsof het de zijne was. Deze laffe, egoïstische man, die altijd wegdook als Isabella werd gepest, was nu de eerste die genoot van de luxe.
Sophia en Bianca haastten zich ook om een stoel te bemachtigen, bang dat er geen meer over zouden zijn. Bianca probeerde zelfs stiekem in de voorste Rolls-Royce te kruipen als bruidsmeisje, maar werd tegengehouden door de bodyguards.
Michael zag dit alles en begreep de situatie.
Toen Isabella met Michael in de auto stapte, merkte ze dat de straten rond het hotel vol stonden met toeschouwers. Het was een beetje overdreven.
"Waarom zo'n groot spektakel?" Ze voelde zich wat ongemakkelijk, denkend dat Michael te ver was gegaan.
"Waarom? Vind je het niet leuk?" vroeg Michael.
Isabella bloosde, een glimlach verscheen op haar gezicht. Ze schudde haar hoofd en zei: "Nee, ik vind het leuk. Het is alleen..." Niemand had ooit zoiets voor haar gedaan; het was de eerste keer.
Michael voelde haar gedachten aan en tikte zachtjes op haar neus om haar gerust te stellen, "Maak je geen zorgen. Het kostte niet veel. Dit zijn allemaal vrienden die willen helpen."
Isabella vroeg zich af, 'Wie is hij? Hoe heeft hij zoveel vrienden met luxe auto's?'
De bruiloft vond plaats in het chique Royal Crest Resort, versierd met oranje rozen, waardoor het voelde alsof ze omringd waren door warme, intense zonneschijn.
Stipt om twaalf uur gaf de ambtenaar het teken dat de ceremonie kon beginnen, maar Michael zei dat ze moesten wachten, omdat er nog een belangrijk persoon moest komen.
Isabella dacht dat het een van zijn familieleden was en hield zich stil.
Aiden mopperde echter, "Welke belangrijke persoon? Te laat komen op zo'n belangrijk evenement en iedereen laten wachten is gewoon belachelijk."
De bode signaleerde dat de persoon was gearriveerd.
Michael negeerde Aiden's klachten, pakte Isabella's hand en liep naar de deur.
Isabella glimlachte gracieus naast Michael, terwijl ze haar nervositeit probeerde te verbergen om hem niet in verlegenheid te brengen voor de belangrijke persoon.
Terwijl ze hand in hand naar de deur liepen, opende de bode deze langzaam. In het felle middagzonlicht droeg Ella een bordeauxrode bloemenjurk, haar sneeuwwitte haar netjes gekamd, zittend in een rolstoel, haar rimpels als een bloeiende bloem.
Isabella omhelsde Ella enthousiast. Voor haar maakte Ella's aanwezigheid de bruiloft compleet.
Ella klopte zachtjes op Isabella's rug, troostend, "Isabella, ik weet alles. Je bent onrecht aangedaan. Gelukkig zijn de moeilijke tijden voorbij. Michael is een goede man. Leef goed met hem."
Isabella knikte hevig op Ella's schouder.
Isabella stond op en duwde Ella's rolstoel richting de trouwlocatie. Ze keek naar Michael en vroeg zachtjes, "Heb je oma verteld?"
Michael legde zijn hand op de rolstoel, duwde samen met Isabella, en zei met een stem die alleen zij konden horen, "Isabella, wij zijn één. Als je iets hebt, moet je het me vertellen."
Isabella reageerde niet, denkend bij zichzelf, 'Jij vertelt mij jouw dingen niet. Waarom zou ik jou de mijne vertellen?'
Ondanks haar gedachten kon ze de vreugde en zoetheid op haar gezicht niet verbergen.
De bruiloft werd voornamelijk bijgewoond door de familie van de bruid, met slechts een paar tafels voor de kant van de bruidegom. De huwelijksceremonie was eenvoudig maar waardig.
Toen de ceremoniemeester aankondigde dat de bruidegom de bruid moest kussen, probeerde Isabella instinctief te ontwijken. Maar Michael kuste haar vastberaden en zelfverzekerd.