Hoofdstuk 1 De huwelijksnacht met een vreemdeling
Isabella Taylor dacht dat ze gek aan het worden was.
Op het moment dat ze de hotelkamer binnenstapte, duwde ze hem tegen de muur, ging op haar tenen staan en kuste hem. Michael Johnson sloeg als reactie zijn armen om Isabella's vurige, volwassen lichaam.
Isabella's kusvaardigheden waren onbeholpen, puur gedreven door impuls en zonder enige techniek. Ze beet per ongeluk in Michael, wat pijn veroorzaakte. Haar onhandige kussen liet Michael naar adem happen, hun tongen verstrengelden zich heftig en maakten allerlei geluiden.
Ze voelde zich alsof ze op het punt stond in te storten, haar armen instinctief strakker om Michaels middel klemmend.
Isabella kon het niet helpen zich af te vragen: 'Toen John Williams vreemdging, was het dan zo met die vrouw? Is seks echt zo belangrijk voor mannen?'
Michael, die haar afleiding voelde, knabbelde aan Isabella's oorlel en blies zachtjes in haar oor. De tinteling verspreidde zich door haar lichaam als een elektrische schok, waardoor ze oncontroleerbaar kreunde. Al haar kracht leek weg te vloeien, en ze klampte zich vast aan Michaels lichaam.
Michaels hand gleed over Isabella's rug, worstelend om haar beha los te maken maar faalde. Knabbelend aan haar oorlel zei hij met een vleugje frustratie: "Isabella, ik krijg het niet voor elkaar."
Isabella voelde zich plotseling een beetje kil. Haar kleding was losgeknoopt en Michael raakte haar borst aan door haar beha heen. Haar gezicht werd vuurrood, en ze duwde hem snel weg.
"Sorry." Ze boog haar hoofd, probeerde haar jasje op te trekken dat naar haar middel was gezakt, en betreurde haar roekeloze gedrag, zich afvragend wat Michael van haar dacht. Ze haatte zichzelf ook enorm. John was vreemdgegaan omdat ze niet met hem naar bed wilde, en nu stond ze op het punt om seks te hebben met Michael, die ze net had ontmoet.
Michael keek aandachtig naar Isabella, die eruitzag als een bang konijntje, haar hoofd verontschuldigend gebogen en op haar lip bijtend. Hij kon het niet laten om naar voren te stappen, haar in zijn armen te houden, zachtjes de bovenkant van haar hoofd te kussen en zachtjes te zeggen: "Isabella, je hebt niets fout gedaan. Jezelf beschermen voor het huwelijk maakt je een goed meisje. Maar nu zijn we getrouwd; dit is hoe een normaal stel zou moeten zijn."
'Ja! John kon zijn plezier hebben, en ik ben getrouwd met Michael. Waarom zou ik niet kunnen?' dacht Isabella.
Ze sloeg haar armen om Michaels nek en ging op het bed liggen.
In het schemerige licht van de bedlamp zag ze eindelijk het gezicht van haar nieuwe echtgenoot duidelijk.
Michael stond boven haar, zijn sterke armmusculatuur gespannen, warrig haar dat over zijn voorhoofd viel. Zijn ogen, koud als die van een eenzame wolf, toonden een vleugje emotie, en zijn neus was recht en hoog.
Isabella herinnerde zich dat haar goede vriendin Olivia Smith haar had verteld dat mannen met een hoge neus over het algemeen goed ontwikkelde mannelijke kenmerken hadden. Ze wilde instinctief op onderzoek uitgaan, maar voelde plotseling een heet, groot object aan de binnenkant van haar dij. Ze bloosde en vervloekte zichzelf stilletjes, sloot haar ogen en durfde Michael boven haar niet aan te kijken.
Michael keek naar Isabella onder hem, die hem soms serieus bestudeerde, soms giechelde, en soms bloosde en verlegen haar ogen sloot. Hij kon het niet laten haar te plagen: "Isabella, ben je tevreden met mijn uiterlijk?"
Hij hief een hand op om Isabella's haar dat op het bed verspreid lag te fatsoeneren, zijn toon droeg een hint van terughoudendheid.
"Ja." Isabella sloot haar ogen, greep de bedlakens stevig vast, zich volkomen beschaamd en geïrriteerd voelend dat ze zonder na te denken had gesproken.
"Kunnen we dan doorgaan naar de volgende stap?" Voelend dat Isabella's lichaam onder hem gespannen was, had Michael spijt dat hij te snel was gegaan en haar had laten schrikken. Hij stond op het punt zich terug te trekken, haar wat tijd willen geven om aan hem te wennen.
Plotseling flitsten de woorden van haar ex-verloofde John door Isabella's hoofd, die hij had gezegd terwijl hij in bed was met een andere vrouw: "Isabella laat me alleen kijken, niet aanraken. Ze is alleen maar voor de show! Ze kan niet tippen aan jou, die zo zacht en warm is."
'John, ik kan het ook. Waarom kon je niet wachten?' dacht ze.
Met die gedachte sloeg Isabella dapper haar zachte armen om Michaels nek.
Toen Michael Isabella plotseling het initiatief zag nemen, had hij moeite om zijn kalmte te bewaren en vroeg met een schorre stem: "Isabella, meen je dit? Als we eenmaal beginnen, is het voor het leven."
Isabella leunde tegen Michaels schouder en beet er zachtjes in, waarmee ze liet zien dat ze serieus was.
Michaels verstand brak. Hij tilde Isabella op, één hand verkende haar voorkant en bewoog toen naar haar onderrug. Toen hij Isabella's spanning voelde, vertraagde hij zijn tempo en tekende zachtjes cirkels op haar onderrug met zijn vingers.
Na verschillende herhalingen verzachtte Isabella's lichaam geleidelijk. Haar kleding gleed langzaam af, gleed langs haar gladde rug en bleef hangen bij de basis van haar ronde heupen.
De koelte op haar bovenlichaam deed Isabella huiveren. Toen ze zich realiseerde dat haar bovenlichaam bloot was, sloeg ze instinctief haar armen over haar borst.
Michael greep snel haar handen en hield ze boven haar hoofd vast.
"Isabella, het is te laat. Jij was degene die me eerst verleidde," fluisterde Michael in haar oor, zijn stem schor, en ging toen smekend verder, "Isabella, je kunt niet zo wreed zijn, me verleiden en dan geen verantwoordelijkheid nemen."
Michaels fluistering in Isabella's oor voelde als een veertje dat haar hart streelde, waardoor haar hele lichaam heet werd. Zijn brandende lippen dwaalden over haar lichaam, alsof ze haar huid in vuur en vlam zetten.
Isabella's lichaamstemperatuur steeg geleidelijk, haar lichaam leek te smelten tot een plas.
"Isabella, ik kom eraan," fluisterde Michael.
Hun huid raakte elkaar, de twee verstrengeld, en Michael bewoog.
Hoewel ze zich mentaal had voorbereid, kon Isabella niet anders dan van de pijn uitroepen, tranen stroomden oncontroleerbaar, snikkend.
Michael voelde een barrière, zijn hart zowel geschokt als extreem vertederd.
"Braaf meisje. Het is zo voorbij!" Hij kuste Isabella en suste haar met een schorre stem.
De pijn vermengde zich met tintelingen, waardoor Isabella niet wist wat te doen. Ze beet op haar rusteloze lip, alsof dat haar beter zou laten voelen.
De tinteling overschaduwde de pijn. In Michaels ritme voelde Isabella haar bloed stromen en kippenvel op haar huid verschijnen. Haar onderbuik werd warm en breidde zich uit, waardoor ze het gevoel had dat ze zou gaan vliegen.
Net toen Isabella dacht dat ze het bewustzijn had verloren, en alleen haar lichaam nog over was, stroomde er een hete stroom in haar, en ze vielen beide uitgeput op het bed.
Isabella voelde zich als iemand die na lange tijd zonder lucht plotseling weer kon ademen, zwaar ademend, haar lichaam volledig uitgeput. Michael hield haar in zijn armen. Ze lagen dicht tegen elkaar aan, zelfs hun ademhaling en hartslagen waren met elkaar verweven.
"Wil je je opfrissen?" Na een tijdje ging Michael rechtop zitten en vroeg Isabella: "Je zult je beter voelen en goed slapen na het wassen."
Zonder op Isabella's antwoord te wachten, droeg Michael haar naar de badkamer om zich op te frissen. Het felle badkamerlicht maakte dat Isabella zich ongemakkelijk voelde. Ze kon zich niet voorstellen om naakt met Michael te baden. Maar na hun intimiteit van zojuist, als ze verlegen en ontwijkend bleef, zou het pretentieus lijken. Dus deed ze niets, liet Michael voor haar zorgen.
Gelukkig was Michael attent op Isabella's eerste keer, maakte haar schoon en droeg haar terug naar bed.
Michael lag op zijn rug en legde Isabella's hoofd op zijn linkerborst. Hun onderlichamen waren strak tegen elkaar gedrukt, hun benen verstrengeld.
Het was Isabella's eerste keer dat ze een bed deelde met een man, en ze wilde zich losmaken uit Michaels omhelzing.
Voelend wat ze van plan was, strekte Michael langzaam zijn rechterhand naar haar schouder, streelde zachtjes haar rug alsof hij een katje kalmeerde.
Isabella leek de eerdere gekte en schaamte te vergeten, kalmeerde volledig, genoot van Michaels strelingen van haar nek tot haar rug, en viel in een diepe slaap, totdat een reeks kloppen op de deur haar wakker maakte.