Hoofdstuk 4: Diner met de rugzak
AVA
Aan het einde van de training liep ik terug naar waar de tweeling, Leo en Isabella, op me stonden te wachten.
"Dat was geweldig!" gilde Isabella, terwijl ze haar armen om me heen sloeg. "Nu begrijp ik waarom je alleen trainde!"
Ik grijnsde als antwoord, "bedankt, jongens."
"Nu snap ik waarom papa soms thuis komt met een gekrenkt ego, Ava," lachte Oscar, een van de zonen van de Beta. Callum, zijn tweelingbroer, knikte alleen maar instemmend.
"Ja... ik zou me daarvoor kunnen verontschuldigen, maar dat ga ik niet doen."
"Kom je vanavond bij ons eten in het roedelhuis, Ava?" vroeg Oscar.
Ik deed dat zelden, maar misschien kon ik het nu wel doen? Het zou alleen betekenen dat ik een avond vol opmerkingen en vragen over hoe ik Beta Alexander op zijn kont had gekregen moest doorstaan...
"Natuurlijk, waarom niet," glimlachte ik. "Ik moet alleen even douchen en me omkleden, dus ik zie jullie daar over een uur?"
"Klinkt als een plan," antwoordde Oscar, terwijl hij me in een knuffel trok. Callum keek jaloers, totdat hij zich van achteren bij de knuffel voegde.
De Alpha-tweeling keek zich buitengesloten, maar ze probeerden gelukkig niet mee te doen. Het was al ongemakkelijk genoeg om tussen de Beta-tweeling in te staan, ik had de Alphas er niet ook nog bij nodig.
"Tot straks allemaal," glimlachte ik, terwijl ik me tussen de tweeling uit wrong en richting mijn huis rende.
"Hoi mam, hoi pap," riep ik toen ik door de deur stormde. Ik was geadopteerd toen ik jonger was, maar zij waren de enige ouders die ik me echt kon herinneren. Ze waren geweldig en dat waren ze altijd geweest.
"Hoi lieverd," antwoordde mijn moeder. "Je bent vroeg terug, hoe was de training?"
"Ik help Beta Alexander nu met het trainen van de roedel," glimlachte ik.
"Hoe nam de roedel dat op?"
"In het begin waren ze niet overtuigd, maar toen sloeg ik er vier op hun kont en ook Beta Alexander."
Ze trok me in een knuffel. "Ik ben trots op je, lieverd."
"Bedankt mam. Ik ga vanavond ook naar het roedelhuis voor het avondeten."
Ze knikte en kuste mijn voorhoofd.
Vijfenveertig minuten later was ik klaar om naar het roedelhuis te gaan voor het avondeten. Blijkbaar dachten Isabella en de tweeling dat ik zou afzeggen, want ze stonden allemaal voor mijn deur op me te wachten.
"Ava!" riep mijn vader. "Kinderen staan buiten op je te wachten."
"Ik kom eraan, pap!"
Ik rende de trap af, trok mijn laarzen met hakken aan en ging meteen de deur uit.
"Je bent gekomen!" gilde Isabella.
"Natuurlijk, Izzie, ik zei toch dat ik zou komen."
Ze grijnsde, pakte mijn hand en trok me in de richting van het roedelhuis, de jongens volgden dicht achter ons. Ik voelde ogen op me gericht, en toen ik me omdraaide, werd het vrij duidelijk dat de Alpha en Beta tweeling naar me keken.
Mijn wangen kleurden roze, maar in plaats van me te laten schamen, wiegde ik mijn heupen, giechelend toen hun ogen wijd opengingen.
Voordat ik me kon omdraaien, boog Noah zich voorover en pakte me rond mijn middel, gooide me over zijn schouder, lachend. Hij rende, terwijl ik nog steeds lachend over zijn schouder hing, zijn hand die op en neer over de achterkant van mijn benen gleed.
Zodra hij het niet verwachtte, kietelde ik zijn ribben, voordat ik zijn afleiding gebruikte om mezelf over zijn schouder te draaien, perfect achter hem landend.
"Dat was gemeen, Ava!" riep hij, voordat hij recht op me af rende.
Ik lachte, rennend in de richting van het roedelhuis, op de een of andere manier sneller dan Noah, zelfs op hakken.
Toen duidelijk werd dat Noah me niet zou inhalen, voegden Theo, Oscar en Callum zich bij de achtervolging, sprintend achter me aan, maar ook zij konden me niet vangen.
Het voelde goed om te lachen met mensen die ik vrienden kon noemen, dat deed ik niet vaak.
Tegen de tijd dat we het roedelhuis bereikten, was de tweeling nog steeds een goede tien meter achter me. Ik was begonnen te vertragen toen we dichterbij kwamen, maar ze konden nog steeds niet bijhouden.
Beta Alexander stond met een glimlach op de trap, hij had duidelijk het lachen en het geluid van voetstappen die snel dichterbij kwamen gehoord.
"Hoi, Beta." lachte ik terwijl ik op adem probeerde te komen.
"Ava, ik ben blij dat je vanavond meedoet," hij sloeg zijn armen om me heen, trok me in een knuffel. We draaiden ons om en liepen het roedelhuis binnen, zijn arm nog steeds om mijn schouders.
De kamer werd stil. De meeste wolven hier hadden gezien hoe ik Beta Alexander tijdens de training op zijn achterste had geslagen, en degenen die het niet hadden gezien, hadden er zeker over gehoord.
"Ava, goed je te zien," glimlachte Luna Amelia terwijl ze naar me toe stapte en me in een omhelzing trok. "Ik heb gehoord over Alexander," fluisterde ze in mijn oor. "Goed gedaan, hij heeft het nodig om een toontje lager te zingen."
"Ze slaat me regelmatig op mijn achterste, Luna, dit keer was er gewoon een publiek."
Luna Amelia lachte opnieuw en wenkte haar partner, Alpha Jacob, om ons ook te begroeten. "Ava, ik ben blij dat je vanavond bij ons kunt eten."
"Natuurlijk, Alpha. Ik zou hier eigenlijk vaker moeten komen."
"Probeer je ouders ook over te halen, Ava, we zien ze te weinig."
Ik knikte terwijl Luna Amelia haar arm door de mijne haakte en me naar haar tafel trok. Ik keek achterom en zag de Beta, Alpha en de tweeling, Leo en Isabella, ons volgen.
Ik ging naast Luna Amelia zitten, maar voordat ik me comfortabel kon maken, sloeg Theo zijn armen om mijn middel en verplaatste me een stoel zodat hij en Noah aan weerszijden van mij konden zitten. Luna, Alpha en Beta lachten allemaal, terwijl ze probeerden het te verbergen met hun handen maar daar niet in slaagden.
"Ik heb je liever tussen ons in, Ava," fluisterde Theo in mijn oor.
"Zeker tussen ons ingeklemd," fluisterde Noah in mijn andere oor.
Ik bloosde en glimlachte terwijl ik me weer op mijn eten richtte.
Ik schrok toen hun handen op mijn blote dijen landden en probeerde niet te kronkelen toen hun handen omhoog mijn benen naar mijn taille bewogen.
Ik leunde naar Theo's oor, dichtbij genoeg dat alleen hij het zou moeten kunnen horen. "Handen thuis, meneer. Anders moet ik je op je kont slaan."
Het werkte niet, want Noah leunde toen in mijn andere oor. "Beloftes, beloftes, Prinses," fluisterde hij terug, waardoor ik rilde toen zijn adem langs mijn nek streek.
Ik sloeg beide op hun dijen, probeerde niet te hard te lachen toen ze beiden grimasten.
"Gaat het, Ava? Het klinkt alsof de jongens handtastelijk worden," klonk de stem van Luna Amelia door de pack link.
"Natuurlijk, Luna."
"Goed, laat het me weten als je wilt dat ik de jongens voor je een schop onder hun kont geef."
"Ik heb dit, Luna. Je weet dat ik ze allebei op hun kont sla voor het einde van de avond als het moet, je wilt misschien klaarstaan met verband voor hun gekrenkte ego's."
Ze lachte zo hard dat ze bijna stikte in haar eten, en de Alpha eindigde met het wrijven over haar rug. Ik grijnsde naar haar rondom Theo, terwijl ik zag hoe ze haar ogen afveegde. "Gaat het, Luna?"
"Natuurlijk, Ava. Ik ben gewoon zo blij dat je vandaag bij ons kon zijn."
Na het eten verplaatsten de zes van ons zich naar de tuin achter het packhuis met biertjes in de hand. Het voordeel van een wolf zijn was dat onze stofwisseling zo goed was dat de leeftijdsgrens van 18 jaar voor alcohol niet echt van toepassing was.
Ik lag op de grond en keek naar de sterren toen een heet lichaam plotseling aan beide kanten van me verscheen.
"Jongens," erkende ik. Theo was aan mijn linkerzijde, Noah aan mijn rechterzijde. Blijkbaar vonden ze het prettig om zo te liggen.
Ik ging rechtop zitten toen ik gelach hoorde, en merkte dat Isabella op Leo's schoot zat, leunend tegen een boom. De Beta-tweeling keek verlangend naar me, boos kijkend naar Noah en Theo aan weerszijden van mij.
De oude, verlegen ik zou nooit hebben gedaan wat ik op het punt stond te doen, maar de nieuwe, zelfverzekerde ik wilde het wel. Ik wenkte hen beiden, gebaarde dat ze achter me moesten gaan zitten zodat ik tegen hun borstkassen leunde met de Alpha-tweeling die tegen mijn benen leunde.
Tussen de vier van hen in zijn was comfortabeler dan ik had verwacht, het voelde bijna als thuis. Totdat ze begonnen te ruziën met elkaar.
"Als jullie vieren gaan ruziën, sla ik jullie allemaal op je kont en ga dan naar huis," antwoordde ik.
"Ik zou graag willen zien hoe je ons alle vier tegelijk aanpakt, Ava," fluisterde Theo in mijn oor.
Ik hoorde gelach achter ons; Alpha Jacob, Luna Amelia en Beta Alexander stonden op de treden en keken naar onze interactie.
"Beta Alexander," riep ik. "Heb je die uitdaging ook gehoord?"
"Inderdaad, Ava. Morgen tijdens de training?"
"Klinkt als een plan."
"Ik wil dit zien, Ava," riep Alpha Jacob.
"Ik zie je daar, Alpha, jij ook als je wilt kijken, Luna."
De gezichten van de vier jongens vielen een beetje, ik denk niet dat ze dat hadden verwacht.