Hoofdstuk 4 - Een vijfde keer afgewezen
Lily
Ik had zijn hand moeten pakken.
Zodra ik de kamer binnenstapte, besefte ik dat het moeilijk zou zijn om te doen alsof Chase's aanwezigheid me niet beïnvloedde. Alpha Parker en Alpha Greene gingen door een andere deur en zeiden dat we hier moesten wachten, in een kleine kamer met alleen een bank en geen plek om hem te ontwijken.
Net toen ik op de enige stoel wilde gaan zitten, plofte Megan erop neer en stak haar tong uit. Ik wilde haar een boze blik toewerpen, maar in plaats daarvan ging ik in de verste hoek van de grote bank zitten en Chase nam plaats in de andere hoek. Natuurlijk maakte dat mijn wolf razend, maar godzijdank gingen Jeremy en Jesse in het midden zitten. Victor, om een of andere onbekende reden, ging op de grond zitten met zijn enkels gekruist.
Jesse zuchtte, "Victor, er is genoeg ruimte voor je hier." Hij klopte op de plek tussen ons. Victor schudde zijn hoofd, "Ik voel me ongemakkelijk bij Lily in de buurt. Ze ruikt nog steeds naar modder."
Ik ging rechter zitten, "Hé! Er is maar zoveel dat ik kan doen met babydoekjes. Als je me had laten douchen-"
"Je bent een gevangene, w-"
Jesse gooide een kussen naar zijn gezicht, "Hou op met onbeleefd zijn." Hij keek naar me, "Je bent geen gevangene. We konden alleen niet riskeren dat je uit het raam zou ontsnappen."
"Ja, mijn sterke benen zouden een grote val wel aankunnen," ik til mijn benen op om mijn sarcasme te tonen. Ik weet niet waar deze houding vandaan komt, maar ik vind het leuk. Het geeft me zelfvertrouwen. Jesse lacht.
"Overigens, we weten nog steeds niet waarom je deze plek verliet? Hé blondje, waarom is ze weggegaan?" Megan kijkt Chase doordringend aan. Ik was bijna vergeten dat hij hier was.
"Ik?" De populairste jongen op school ziet er voor de verandering nerveus uit voor een meisje. Mijn wolf gromt jaloers. Ze kijken allemaal naar me.
Ik word rood, "Het was mijn maag."
"Mhm," Megan wendt zich weer tot Chase, "Voor een vriend lijk je nogal afstandelijk van haar, maar toch was je bezorgd." Ze vernauwt haar ogen achterdochtig, "Je bent haar vriendje, toch?"
Stilte.
Ik begin te zweten. Mijn wolf schreeuwt tegen me, smeekt me om ja te zeggen, maar ik houd me in. Ik kan het niet. Mijn hart doet nog steeds pijn en ik kan het niet zomaar accepteren.
"Ex-vriendje?" Megan gaat rechtop zitten met een ondeugende glinstering in haar ogen.
"Vriendje?" Victor schudt zijn hoofd. "Hij zei dat hij haar vriend was." Megan schopt tegen zijn been, maar Victor gromt alleen maar terug.
Jesse zucht, "Hou op met je overal mee te bemoeien. Het is vrij duidelijk dat ze zich ongemakkelijk voelen." Jesse heeft een pokerface, maar een mondhoek krult omhoog. Hij schuift dichter naar me toe en legt een hand op de armleuning achter me.
"Jesse." Jeremy kijkt geschokt.
"Is dat niet zo, Lily?" Jesse glimlacht en leunt dichter naar me toe. Ik pers mijn lippen op elkaar. Hij doet het expres, of niet soms? Ik ben geen expert op het gebied van jongens, maar ik ben niet dom.
Chase staat binnen een seconde voor Jesse, "Ze is van mij." Hij gromt. Mijn maag maakt salto’s en ik voel me een paar seconden blij voordat ik boos word.
"Ben je gek?" Ik sta op en kijk hem aan met mijn hoofd omhoog. Geïrriteerd sta ik op mijn tenen en staar hem boos aan. Hij kijkt verrast.
"Ik ben niet van jou." Ik kijk hem recht in de ogen, ondanks de duidelijke pijn in mijn borst. Maar deze pijn is erger. Het is dubbel en ik weet dat hij zich net zo gekwetst voelt als ik.
"Kijk, het spijt me. Ik was bang voor wat de anderen zouden denken. Maar kun je het me kwalijk nemen? Kijk naar jezelf." Au. Tranen wellen op in mijn ogen terwijl ik mijn shirt vastgrijp waar mijn hart zit.
"Wat?!" Jeremy staat op om ons aan te kijken. "Hoe kun je dat zeggen?" Zijn stem is laag en boos. Jesse pakt hem bij de arm en trekt hem bij ons weg.
Chase negeert hem, "Je bent geen Luna-materiaal. Ik wilde niet dat de anderen zich in de toekomst onveilig zouden voelen. Een Luna kan niet zwak zijn of-"
"Verdorie, hun partners." Megan fluistert geschokt en schudt Victor wakker.
Chase haalt diep adem, "Ik bedoelde het niet zo-" Hij schudt zijn hoofd en doet een stap naar me toe.
"Dat deed je wel," Mijn stem trilt. Wanneer onze ogen elkaar ontmoeten, verandert zijn uitdrukking in pijn als hij mijn vochtige ogen ziet en hij doet een stap naar voren, maar ik steek mijn hand op. "Ik heb hier niet om gevraagd. Denk je dat ik jou als partner wilde?" Ik veeg mijn ogen af en zijn ogen worden vochtig. "Ik wilde gewoon dat iemand van me hield. Maar ik had het mis." Mijn stem is hard en een traan rolt over zijn wang. Mooi zo.
"Het spijt-" Hij reikt naar me uit, maar ik doe een stap achteruit. Mijn schoenen raken een object en ik voel mezelf vallen. Voordat ik kan reageren, raakt mijn rug een harde vloer en kreun ik. Is het leven tegen mij? Ik was bijna cool een paar seconden geleden.
Ik hoor stemmen om me heen. Er zijn handen op beide armen, maar ik kan ze niet zien. Ik knipper en er verschijnen een stuk of twintig vreemde hoofdvormen boven me. Zijn hoofden eigenlijk driehoeken? Ik kan het me niet herinneren.
Ik ga langzaam rechtop zitten. Mijn hoofd doet bijna net zoveel pijn als mijn hart. Bijna.
"Ben je oké?" Klinkt als Jeremy. "Je raakte de vloer behoorlijk hard."
"De grootste flop die ik ooit heb gehoord." Victor lacht. Hij begint rare bewegingen met zijn handen te maken. "Je viel zo van woahhhh en toen raakte je zo - flop." Victor begint te lachen als een hyena. Ik weet dat het Victor is, want het is Victor.
"Victor, je bent zo ongevoelig." Megan schudt haar hoofd. Zodra haar gezicht duidelijk wordt, geef ik haar een waarderende glimlach. Die verdwijnt snel als ze net zo hard begint te lachen als Victor.
"Wat is hier aan de hand?" Beide Alphas komen de kamer uit.
Iedereen doet een stap achteruit, behalve Jeremy en Chase die hun handen op me houden. Mijn hoofd kan het niet aan. De arm waar Chase's hand op rust brandt, terwijl Jeremy's aanraking zacht aanvoelt. Langzaam sta ik op en schud mijn hoofd. Ik voel me duizelig en twee handen houden me in balans. Ik kan precies zeggen welke hand bij wie hoort, geweldig.
"Is ze in orde?" Alpha Parker lijkt bezorgd.
"Ze viel flauw," Jesse krabt aan de achterkant van zijn nek en werpt een korte blik op me, "Het is een lang verhaal."
"Ben ik dat?" begin ik me zorgen te maken. Ik ben een paar keer flauwgevallen toen ik geslagen werd, maar ik ben altijd bang dat mijn hersenen beschadigd raken. "Hoe lang?"
"Ongeveer twee minuten," Jesse kantelt zijn hoofd, "Het leek behoorlijk lang."
Ik snak naar adem, "Ga ik dood?" Hoeveel klappen kan een brein verdragen?
"Rustig maar, meid. Het waren maar twee minuten," Megan schudt haar hoofd.
"Dit gebeurt altijd!"
"Doet het?" vragen Chase en Jeremy bezorgd in koor en Chase werpt hem een boze blik toe.
"Chase," de strenge ogen van Alpha Greene vallen op Chase's hand op mijn arm. "Wat ben je aan het doen?" Hij lijkt niet tevreden.
Chase laat onmiddellijk zijn hand los. Mijn hart doet pijn en mijn wolf huilt van verdriet. Het dringt me om zijn hand vast te pakken, maar het doet nog meer pijn dat hij niet eens zeker van me is in het bijzijn van zijn vader.
Alpha Parker schraapt zijn keel, "Het is bijna tijd voor ons om te vertrekken, maar ik heb genoten van het doornemen van het contract en het samenkomen om deze vriendschap te bezegelen."
Alpha Greene recht zijn rug, "Ja, inderdaad. Maar ik hoopte dat we wat konden dineren nadat ik met mijn zoon en - " Hij kijkt me met desinteresse aan, "Lily." Mijn mond wordt droog. Een alpha zou geen hekel moeten hebben aan een lid van de roedel, maar om het geven - aan mij. Ik voel een gevoel van onheil nadat ik besef waarom. Ik heb een regel gebroken, ik verliet de roedel zonder de Alpha te informeren dat ik besloot te vertrekken. En ik betrad het land van een andere roedel met de geur van de Red Dawn op me. Ik bracht hen in gevaar en had een oorlog kunnen veroorzaken.
"Pap - "
Alpha Greene onderbreekt Chase, "Maak me niet belachelijk, zoon."
Chase zegt niets. In plaats daarvan doet hij een stap van me weg.
Dubbel au.
Ik wil deze man aankijken, deze man die ik respecteerde omdat hij leek te geven om iedereen in de roedel. "Alpha," buig ik voor hem. Iedereen kijkt verrast.
"Ik wens de Red Dawn Pack zo snel mogelijk te verlaten." Ik werp een blik op Chase met mijn lippen op elkaar geperst, "Met uw toestemming."
Uit mijn ooghoek zie ik dat Alpha Parker er conflicterend maar nieuwsgierig uitziet.
Chase schudt zijn hoofd, zijn ogen en gezicht vol met zoveel emoties. Precies, brand maar, eikel.
Alpha Greene kijkt beschaamd en achterdochtig, "Ik heb een plausibele reden nodig voor je plotselinge verzoek."
Ik kijk naar de grond, "Ik heb een regel gebroken. Ik ben vertrokken zonder toestemming te vragen." Ik wil de Alpha in de ogen kijken en hem ook laten branden.
"Ik ben het ermee eens," Zijn stem is kortaf, "Maar waarom zou ik je niet gevangenzetten?"
"Hij is mijn partner," Het woord klinkt walgelijk uit mijn mond. Chase houdt zijn adem in.
Ik waag het en kijk Alpha Greene recht in de ogen. Hij ziet er ontevreden en geschokt uit. Bijna boos. "Waarom wist ik hier niets van?" De ogen van de Alpha zijn op mij gericht, maar de vraag is aan Chase.
"Ik - ik- "
"Eikel." Megan kijkt Chase met haat aan, "Je hebt haar afgewezen, nietwaar?" Jesse grijpt haar arm en trekt haar terug. Het doet pijn om het van iemand anders te horen, maar ik ben blij dat ze het zei, anders had ik gehuild.
Ik kijk terug naar Alpha Greene, zijn uitdrukking lijkt lichtjes tevreden en ik wil die van zijn gezicht slaan. Is hij mijn ouders? Waarom gebeurt dit met mij? Heeft hij geruchten over mij gehoord? Terwijl ik naar mijn schoenen en lichaam kijk, realiseer ik me dat Chase gelijk heeft. Ik ben gewoon geen Luna-materiaal.
"Ik begrijp het. In dat geval, verzoek geaccepteerd." Alpha Greene klopt het stof van zijn mouw, "Ik heb het natuurlijk wel op papier nodig."
Ik snuif ongelovig. Het kan hem ook niets schelen. "Is dat zo? Hoe is dit voor op papier?!" Ik trek mijn schoen uit en hef hem boven mijn hoofd, maar een hand stopt me. Het brandt.
Ik kijk naar Chase. En zoek zijn gezicht af. Zoek naar een teken dat hij voor me zal vechten, maar alles wat ik zie is pijn, maar vooral - spijt. Hij heeft spijt - op dit moment. Hij heeft spijt dat hij me heeft afgewezen, maar hij zal het niet terugnemen. Zoals verwacht.
Ik trek mijn arm terug en gooi mijn schoen opzij. Ik hef mijn hand om hem te slaan, maar mijn wolf neemt het over en stopt me.
Echt waar? Deze partnerband is een hoer. Hoe kan het me ervan weerhouden hem pijn te doen als hij me alleen maar pijn heeft gedaan? Ik laat mijn hand zakken en borst mijn schouder tegen hem aan terwijl ik langsloop. Mijn schouder brandt van het contact, smekend om opnieuw contact te maken. Ik klem mijn tanden op elkaar, de tranen staan in mijn ogen.
Ik draai me om en buig voor Alpha Parker, "Bedankt voor niets." Ik ben te gekwetst om me druk te maken. Hij kan me doden voor mijn disrespect. Het kan me niet schelen.
Nu ik officieel vrij ben, voelt het helemaal niet goed. Het voelt erger, wetende dat hij niets zal doen om de pijn die hij me bezorgt te verhelpen. Ik weet dat hij het kan voelen, hoe mijn hart aan stukken is en pijn doet vanbinnen. Hoe mijn hele lichaam begint te branden van spijt en pijn. Het ergste dat ik ooit heb gevoeld, ondanks het misbruik dat ik jarenlang heb doorstaan. De band - onze partnerband - vecht om onze lichamen contact te laten maken. Maar het verzwakt nu de alpha onze scheiding heeft bekrachtigd. Mijn scheiding van de roedel en zijn wolf. Van hem.
Zijn rug is naar me toe, maar hij jankt. Hij valt op de grond en krult zich op als een worm.
Ik loop de kamer uit. Het roedelhuis uit. Weg van de pestkoppen. En terug het bos in.
Een afgewezen partner.