gemaskerd bal
POV JULIA
"Kom op, het wordt geweldig!" dringt Olivia, mijn beste vriendin, aan.
Vandaag is er een gemaskerd kostuumfeest bij het bedrijf van mijn vader, en ik had geen zin om te gaan, maar mijn vriendin is erg volhardend. Ze probeert me al meer dan een uur te overtuigen.
"Ik blijf liever thuis, kijk een serie en eet onzin!" Ik bedek mijn gezicht met de deken, hopend dat dit het argument zal beëindigen.
Olivia haalt diep adem en ik stel me voor dat ze op het punt staat me de trap af te sleuren.
"Als je niet binnen vijf minuten opstaat, zweer ik dat ik je meesleur!" zegt ze boos.
"Ik heb niets om aan te trekken," verzin ik een excuus.
"Niet liegen! Ik heb de kleding en het geweldige masker gezien dat je moeder je gaf!" wijst ze erop.
"Wat krijg ik als ik ga?" vraag ik, terwijl ik mijn gezicht onthul.
"Voor de lol?" Ze heft een wenkbrauw op. "Je lijkt wel een oude dame; je lijkt niet eens 17," moppert ze.
Ik glimlach om haar opmerking. Wat is er mis met thuis willen blijven?
"Oké, ik ga mee," sta ik op, en ze glimlacht triomfantelijk. "Denk je dat William er zal zijn?" vraag ik. Hij zou de enige reden zijn om dat saaie feest te verdragen.
Olivia rolt met haar ogen, geïrriteerd door mij.
"Vergeet die kerel!" beveelt ze. "Hij is veel ouder dan jij en zou je nooit opmerken. Hij is de beste vriend van je vader."
Ik zucht. Ik ben al zo lang als ik me kan herinneren verliefd op Will. Nou ja, niet alleen verliefd, maar totaal geobsedeerd. Hij is praktisch de broer van mijn vader, en ik weet heel goed dat hij me nooit zou opmerken. Maar dromen kan geen kwaad, toch?
"Laat me dromen," pruil ik.
"Je mag dromen, maar niet over de beste vriend van je vader," berispt ze me. "Hij is oud," trekt ze een gezicht.
"Wil je me vertellen dat jij hem niet aantrekkelijk vindt?" vraag ik, en ze blijft stil. "Zie je?"
"Oké, goed, hij is een knappe oudere man," rolt ze met haar ogen.
Hij is niet zo oud; hij is pas 40. Hij is 23 jaar ouder dan ik. Ik zie het niet als een probleem, maar sommige mensen zouden het absurd kunnen vinden.
William heeft zwart haar, lichte ogen en een paar tatoeages op zijn lichaam. Hij is sterk en heel, heel knap.
De paar keer dat ik hem zonder shirt heb gezien tijdens barbecues bij ons thuis of op het strand, heb ik zijn lichaam bewonderd en gefantaseerd over het volgen van al zijn tatoeages. Ze passen zo goed bij hem. Hij is perfect! Elke vrouw haar droom, dat is zeker.
In tegenstelling tot mijn vader, droomde William nooit van trouwen en kinderen krijgen, daarom is hij nog steeds vrijgezel. En ik ben de tel kwijt hoeveel vrouwen ik hem heb zien daten. Laten we zeggen dat hij nogal een rokkenjager is. Misschien kan hij voor mij een uitzondering maken, toch?
"Ik weet het. Ik heb goede smaak!" zeg ik zelfverzekerd na te hebben gedagdroomd over mijn onbeantwoorde passie.
"Maak je klaar!" beveelt Olivia.
"Ik ga er heel mooi uitzien, misschien maakt hij een uitzondering voor mij, toch?" zeg ik lachend.
"Blijf dromen, Julia," spot mijn vriendin met mijn droom.
Als William niet de beste vriend van mijn vader was, betwijfel ik of hij me niet zou opmerken.
"Gelukkig is dromen gratis," grap ik. Ik lach vaak om mijn verdriet.
"Maak je klaar, Julia," beveelt Olivia opnieuw.
Met tegenzin stem ik toe en sta op om me klaar te maken.
(...)
Zoals verwacht was de balzaal vol. Iedereen was opgedoft en droeg maskers.
"Deze decoratie is perfect!" zegt Olivia opgewonden, terwijl ze de details van de versiering bekijkt.
"Mama heeft haar best gedaan," zeg ik oprecht.
We banen ons een weg door de menigte gasten tot we een afgelegen tafel bereiken.
"Ik ga mijn ouders zoeken," zegt Olivia, verdwijnt uit mijn zicht en laat me alleen achter.
Een ober kwam langs en ik pakte een glas champagne, nippend eraan. Deze feesten zijn saai; ik zou liever thuis zijn, een sitcom kijken en onzin eten.
Ik ben aan mijn vijfde glas champagne en ben licht aangeschoten. Mijn beste vriendin die zo aandrong dat ik zou komen, is verdwenen en heeft me alleen achtergelaten. Waarom wilde ze zo graag dat ik kwam? Voor dit?
Ze is een geweldige vriendin!
Ik sta op en dans een beetje op de dansvloer.
Ik wieg op het ritme van de muziek totdat ik sterke handen op mijn taille voel. Ik rook zijn cologne en verstijfde onmiddellijk.
Ik zou die geur van kilometers ver herkennen.
"Ben je alleen?" vraagt hij, zijn stem hees in mijn oor. Het bezorgde me rillingen langs mijn ruggengraat.
Ik draai langzaam om deze man onder ogen te zien, mijn vermoedens bevestigend. Het is hem.
William.
De man waar ik een oogje op heb. Ik droom elke nacht over hem, en het is vreselijk om hem zo dichtbij en toch zo ver weg te hebben.
Nog steeds in shock van zijn benadering, knik ik alleen maar.
"Dans met me?" vraagt hij, terwijl hij me beoordeelt.
Ik was sprakeloos. Ik wist niet of ik hem moest vertellen wie ik was of gewoon moest meegaan.
Als ik hem vertel wie ik ben, zal hij waarschijnlijk afstand nemen, zeker weten. Hij zou nooit met me dansen als hij wist wie ik was. Hij zou me nooit aanraken zoals hij een paar seconden geleden deed.
William hield stevig mijn taille vast en leidde me in de dans.
Mijn hart bonkte door zijn nabijheid. Even wankelden mijn benen, maar hij was hier, hield me stevig vast.
"Je ruikt heerlijk," zegt hij, terwijl hij een kus op mijn nek laat, waardoor ik weer rilde.
Ik trok me een beetje terug van zijn lichaam en keek hem een moment in de ogen. Het was het enige deel dat niet bedekt was door het masker dat we droegen. Will verbrak het oogcontact met mij niet, zijn blik flikkerde terwijl hij naar mijn lippen keek. Nerveus beet ik op mijn lip, angstig voor wat er zou komen. Langzaam bracht hij zijn gezicht dichter bij het mijne, mijn ademhaling was snel, en ik had hier zo lang op gewacht.
"Ik wil je kussen," waarschuwt hij.
Ik knikte instemmend omdat ik dat ook wilde.
William plaatste een van zijn handen in mijn nek en drukte zachtjes onze lippen op elkaar. Ik voelde de zachtheid van zijn lippen, en vlinders fladderden in mijn buik.
Zijn kus was verre van wat ik me had voorgesteld; het was duizend keer beter. Hij had passie. Zijn tong speelde snel met de mijne, duelleerde om ruimte. Het voelde alsof onze kus perfect in elkaar paste.
"Zullen we hier weggaan?" vroeg hij, en ik, natuurlijk, knikte alleen maar.
Misschien krijg ik er morgen spijt van. Maar vandaag...
Vandaag ga ik ervan genieten!