Hoofdstuk 9
Michael's gezicht betrok onmiddellijk. Joseph Anderson, alsof hij gedachten kon lezen, lachte: "Ik las online over je scheiding. Hoe voelt het om voor de gek gehouden te worden?"
Michael, met opeengeklemde tanden, spuugde uit: "Rot op."
Joseph zuchtte, "Rachel is een schat. Je hebt het nooit gezien. Ze bleef zes jaar bij je; een ander was al lang afgehaakt."
Michael, fronsend, kaatste terug: "Ik mocht haar nooit."
Joseph trok een wenkbrauw op, grijnzend: "Ja, ja, je bent gek op Mandy, toch?" Hij had Mandy op de universiteit ontmoet en wist meteen dat ze problemen zou geven. Maar Michael? Geen idee.
Joseph had altijd veel respect voor Rachel gehad. Ze was goed voor Michael, runde de zaken van de familie Smith als een professional en klaagde nooit. Wat een verspilling.
Michael's gezicht werd nog donkerder, "Belde je alleen om zout in de wond te strooien?"
Joseph lachte, "Nee, ik wilde je alleen laten weten dat je ex flink heeft uitgepakt om de hele eerste verdieping van Neon Entertainment Hub te boeken. Ze heeft me zelfs uitgenodigd voor haar feestje. Hoe dan ook, ik moet ervandoor; er is een dans die ik niet wil missen." Hij hing op. Michael staarde even naar zijn telefoon en ging toen weer verder met zijn papieren alsof er niets was gebeurd.
Maar toen stormde David binnen, "Meneer Smith, mevrouw Catherine Smith is terug."
Ondertussen had Rachel een plan met haar uitnodiging aan Joseph. Niet veel mensen wisten dat hij de tweede zoon van de loco-burgemeester was, meestal bezig met zaken in het buitenland. Hij was terug, probeerde een deal met Skyline Corporation te sluiten, maar de raad was niet onder de indruk.
Rachel zag haar kans. Ze bewoog zich door de kamer, met een zelfverzekerde glimlach en een wijnglas in de hand. Ze liep naar Joseph toe, "Meneer Anderson, het is een jaar geleden, en je bent nog steeds even knap."
Joseph, met die doordringende ogen en ontspannen glimlach, antwoordde: "Mevrouw Williams, je blijft verbazen. Moeilijk te geloven dat de prachtige, sexy en verfijnde vrouw hier dezelfde is die ik twee jaar geleden ontmoette."
Rachel draaide haar wijn rond, glimlach onveranderd, "Mensen veranderen, Joseph. Altijd vooruitkijken, toch?"
Joseph leunde speels maar nieuwsgierig in, "Ik begrijp het niet helemaal. Mij uitnodigen, Michael's maatje—ben je geïnteresseerd in mijn knappe uiterlijk, mevrouw Williams?"
Rachel kende zijn plagerige spel en speelde mee. Ze leunde dichterbij en fluisterde iets pittigs in zijn oor. Joseph's speelse blik werd snel serieus.
"Een slimme vrouw zoals jij," zei hij, "Michael gaat spijt krijgen dat hij je heeft laten gaan."
Rachel's glimlach vervaagde een beetje, irritatie zichtbaar, "Michael is verleden tijd. Laten we het niet over hem hebben."
"Prima," grijnsde Joseph. "Vanaf nu zal ik dichter bij je zijn dan hij. Dus, wat dacht je van een dans, prachtige mevrouw Williams?" Hij stak zijn hand uit, maar een nieuwe stem onderbrak.
Robert, met zijn lange passen en een glas sap, onderbrak zonder Joseph ook maar aan te kijken. Hij wisselde Rachel's wijn voor het sap en zei zachtjes: "Rachel, te veel wijn geeft je alleen maar hoofdpijn."
Tot Joseph's verbazing verzette Rachel zich niet en nam het sap aan. Joseph keek naar Robert, nam zijn opvallende uiterlijk en zelfverzekerde uitstraling in zich op. Geen wonder dat hij een beroemde supermodel was.
Joseph kon al zien dat Michael zichzelf voor zijn hoofd zou slaan omdat hij een vrouw als Rachel had laten gaan.