Hoofdstuk 12
De volgende dag zat Michael ineengezakt aan zijn bureau, starend naar de versgedrukte scheidingspapieren alsof het een oude vloek was. Na wat een eeuwigheid leek, propte hij ze in elkaar en gooide ze in de prullenbak.
Op dat moment kwam David naar hem toe, met een serieuze en respectvolle toon, "Meneer Smith, meneer Brown van TriStar Corporation is aan de lijn voor u."
Mandy's vader? Ethan Brown? Michael richtte zich op en pakte de telefoon, "Hallo, meneer Brown."
Een schorre, middelbare stem klonk door de lijn, "Michael, gaat het goed met Mandy bij jou? Ik heb de laatste tijd geen tijd gehad om haar te bezoeken, en haar moeder is bij haar. Ik ben bang dat ze misschien wat klachten heeft."
Michael hield zijn stem kalm. "Maak u geen zorgen, meneer Brown. Mandy herstelt goed. Mijn moeder houdt haar veel gezelschap."
"Oh, dat is goed." Ethan's toon werd wat onderzoekender, "Ik heb gehoord dat Mandy's auto-ongeluk zes jaar geleden iets te maken had met je ex-vrouw. Mijn vrouw probeerde Mandy er gisteren naar te vragen, maar ze ontweek het onderwerp. Weet jij er iets van, Michael?"
Michael pauzeerde, de stilte was zwaar, "Ja, dat ongeluk had wel iets te maken met Rachel."
Ethan's stem werd serieus, "Je weet dat Mandy mijn meest geliefde dochter is. Dat ongeluk heeft ons bijna gebroken. Toen Mandy wakker werd, was jij de eerste die ze zag, wat veel zegt over haar gevoelens. Tussen je ex-vrouw en Mandy, denk ik dat je weet wie belangrijker is."
Michael antwoordde zachtjes, "Ik begrijp het."
Ethan leek tevreden, "Michael, ik vertrouw erop dat je goed voor Mandy zult zorgen."
Na het ophangen zat Michael daar, diep in gedachten, voordat hij David terugriep. "Er is iets dat ik je moet laten doen."
Ondertussen stapten Rachel en Robert uit Skyline Corporation, terwijl John Robert enthousiast op de rug klopte. "Je was geweldig daarbinnen, man! Heb je die directeurs zien zweten? Je hebt hier echt talent voor."
Rachel lachte, "Die kerels hebben het al op me gemunt sinds die zaak van financiële diefstal zes jaar geleden. Ze zouden me niet zomaar accepteren als nieuwe aandeelhouder, maar Robert's aanpak liet ze sprakeloos achter."
Ze vroeg Robert nooit hoe hij Richard kende of waarom hij zo'n inzicht had in Skyline Corporation. Voor nu koos ze ervoor zijn geheimen te respecteren. Richard had met veel moeite 51% van de aandelen van het bedrijf veiliggesteld, en ze was van plan deze invloed te gebruiken om haar positie te vestigen en de waarheid achter het zes jaar oude schandaal te onthullen.
Wat betreft de omgang met de familie Brown, ze wist wat ze moest doen—één stap tegelijk.
"Rachel, nu je in een machtspositie zit, kun je niet nonchalant zijn over je kleding. Laten we wat kleren en sieraden gaan kopen," stelde John voor.
Ze reden naar een chique boetiek, een paradijs voor de hogere klasse met een scala aan eersteklas kleding en sieraden. Hun goede humeur werd echter abrupt verstoord door een schelle, beschuldigende stem.
"Blijf staan, jij trut!" Het gevloek was al te bekend. Rachel's glimlach verdween toen ze zich omdraaide en Emily zag staan, met haar handen op haar heupen en vlammende ogen.
Emily stormde op haar af, wijzend met een vinger naar Rachel's neus. "Rachel, niet alleen ging je vreemd voor het huwelijk, maar nu geef je het geld van mijn zoon uit aan luxeartikelen met deze twee mannen? Je bent walgelijk!"
Robert stapte beschermend naar voren, zijn gezicht verduisterend, "Let op je woorden!"
Emily negeerde hem, haar stem verhogend om een menigte te trekken, "Iedereen, kom kijken! Deze vrouw is een schaamteloze slet. Ze verspilt het zuurverdiende geld van mijn zoon terwijl ze twee minnaars om zich heen heeft! Kijk naar dit! Eén vrouw met twee mannen—volledig schaamteloos!"