Het lichaam van mijn vader was nog maar een paar uur in de grond voordat mijn oom al probeerde zijn plaats in te nemen als hoofd van de familie. Nu stond alleen de keizerlijke oproep en ikzelf hem nog in de weg. Honderden jaren geleden begon de drakenkoning mensen op te roepen voor de Vuurproef, op zoek naar de volgende koningin. Het negeren van deze oproep zou de dood betekenen voor de hele familie. Wat mij betreft verdient elk lid van de familie Ryuyama een pijnlijke dood, behalve mijn kleine broertje die voor zijn leven vocht, gevangen in een coma en overgeleverd aan de genade van mijn oom.

Als ik zou aftreden als rechtmatige erfgenaam van de familie en ermee instemde de plaats van mijn neef in te nemen, zou mijn kleine broertje blijven leven, of hij nu uit zijn coma ontwaakte of niet. Ik zou mijn vader sneller weerzien dan ik ooit had gedacht en verlost zijn van het slangenkuil die mijn familie was.

Dat was de deal die ik sloot.

"Mijn naam is Morgan. Ik ben negentien jaar oud, en ik geef gehoor aan de oproep voor de Vuurproef."

Tegen middernacht zou ik dood zijn, of dat dacht ik tenminste.


De Plaatsvervangende Bruid van de Drakenkoning

Tsuneo
Morgan zuchtte opnieuw.
"Het ongeluk dat mijn vader doodde, dat zij hielp te organiseren... hij zat bij hem in de auto, en dat wist ze niet eens. Ik had in die auto moeten zitten." Ze keek me aan. "Als het niet door puur toeval was geweest, was ik hier nu niet geweest."
Ik zei niets, ver...

CH10

CH11

CH12

CH13

CH14

CH15

CH16

CH17

CH18

CH19

CH20

CH21

CH22

CH23

CH24

CH25

CH26

CH27

CH28

CH29

CH30

CH31

CH32

CH33

CH34

CH35

CH36

CH37

CH38

CH39

CH40

CH41

CH42

CH43

CH44

CH45

CH46

CH47

CH48

CH49

CH50

CH51

CH52

CH53

CH54

CH55

CH56

CH57

CH58

CH59

CH60

CH61

CH62

CH 63

CH64

CH 65

CH66

CH67

CH68

CH69

CH70

CH71

CH72

CH73

CH74

CH75

CH76

CH77

CH78

CH79

CH80

CH81

CH82

CH83

CH84

CH85

CH86

CH87

CH88

CH89

CH90

CH91

CH92

CH93

CH94

CH95

CH96

CH97

CH98

CH99

CH100