Hoofdstuk 8
Laat op de avond gooide Caroline het script opzij en wreef in haar vermoeide ogen. Ze pakte haar portemonnee van het nachtkastje, opende deze en haalde een glanzende knoop uit een verborgen vakje.
Vijf jaar geleden had die wilde nacht niet alleen twee kinderen in haar leven gebracht, maar ook deze knoop achtergelaten. Hij was zwart, verfijnd en had een klein lettertje "N" erin gegraveerd.
Caroline speelde met de knoop terwijl haar gedachten afdwaalden. Ze begreep niet waarom ze hem bewaarde. Die nacht vijf jaar geleden was een totale nachtmerrie.
Caroline had nooit gedacht aan het vinden van die man. Als de kinderen ernaar vroegen, zei ze gewoon dat hun vader verdwaald was.
Na een tijdje kwam Caroline weer tot zichzelf en stopte de knoop terug in de portemonnee.
De auditie was morgen, en Roxanne zou er ook zijn. Caroline was er zeker van dat Roxanne wist wie het die nacht was.
De volgende dag was de auditie voor "Thunder 2" in het Celestial Waters Hotel. Roxanne, helemaal opgetut, verscheen met haar agent en assistent in haar kielzog.
Journalisten zwermden om haar heen en veroorzaakten een hoop drukte.
"Roxanne, je bent in één klap beroemd geworden met 'Thunder'. Hoe voelt het om vijf jaar later 'Thunder 2' te filmen?"
"Roxanne, na 'Thunder' waren de meningen over je acteerwerk verdeeld. Denk je dat je het deze keer in 'Thunder 2' kunt waarmaken?"
Roxanne had geen oog dichtgedaan door het drama van gisteren. Toen ze de vragen van de journalisten hoorde, die beleefd maar duidelijk kritisch waren, barstte ze los. "Hou je mond! Als je denkt dat je het beter kunt, ga dan zelf acteren!"
Bianca, overrompeld, gaf snel een seintje aan de hotelbeveiliging om Roxanne naar binnen te krijgen. "Ik heb je al duizend keer gezegd. Maak de journalisten niet boos."
Roxanne snoof, "Ik heb ze lang genoeg verdragen. Een stelletje waardeloze journalisten denkt dat ze met mij kunnen sollen? Hun maandsalaris is niet eens genoeg om een lippenstift voor me te kopen."
Haar gezicht straalde vijandigheid uit. Toen ze opkeek, zag ze Caroline.
"Wacht hier, volg me niet, en laat niemand dichterbij komen." Roxanne beet Bianca toe en stormde op Caroline af.
Caroline hoorde voetstappen en draaide zich om om Roxanne's boze gezicht te zien.
In een afgelegen hoek eiste Roxanne, "Wat doe jij hier?"
Caroline kaatste terug, "Als jij hier kunt zijn, waarom ik dan niet?"
"Niet meer doen alsof? Gisteren zei je dat je Demi heette. Wat doe je hier echt?" spuugde Roxanne, kokend van woede.
"Natuurlijk ben ik hier voor de auditie." Caroline glimlachte, haar ogen ijzig.
"Je kunt het vergeten om in 'Thunder 2' te komen. Wegwezen!"
Caroline begreep niet waarom Roxanne zo overstuur raakte telkens als ze haar zag. Zelfs als ze de auditie haalde en bij de crew kwam, zou dat Roxanne's status niet beïnvloeden.
Caroline zei, "Jammer dat jij niet de regisseur bent. Jij bepaalt het niet. Als je niet wilt dat ik acteer, dan zal ik juist acteren."
Roxanne dacht, 'Na vijf jaar is deze trut nog irritanter geworden. Vroeger zou een kleine dreiging haar woede doen inslikken en toegeven.'
Roxanne wilde iets zeggen toen haar telefoon plotseling ging.
Aan de telefoon zei Bianca dat de vertegenwoordiger van de investeerder op het punt stond aan te komen en dat ze zich snel moest omkleden.
Roxanne voelde een steek van angst. Dit keer was het Nathan die zou komen. Ze kon niet toestaan dat Caroline voor hem verscheen. Als ze enige interactie zouden hebben en het kind dat op Nathan leek erbij betrokken raakte, zou het een ramp zijn.
Met haar telefoon in de hand keek Roxanne Caroline na en onthulde plotseling een sinistere glimlach.
Terwijl Caroline liep, kwam er een man naar haar toe. "Ben je hier voor de auditie?"
Caroline voelde zich op haar hoede en wierp instinctief een blik op de werkbadge van de man, die legitiem bleek te zijn, voordat ze knikte.
De man zei, "Volg me maar."
Hoe verder ze liepen, hoe stiller het werd. Net toen Caroline een vraag wilde stellen, draaide de man zich plotseling om en drukte een vochtige doek over haar neus en mond.