Hoofdstuk 2
Twee maanden na Daisy's dood was Caroline bijna tien kilo afgevallen. Op een dag in de klas viel ze plotseling flauw en haar klasgenoten brachten haar snel naar het ziekenhuis.
In het ziekenhuis keek de dokter haar streng aan. "Je bent twee maanden zwanger. Als je niet beter voor jezelf gaat zorgen, wordt het slecht nieuws voor de baby."
Caroline's gezicht werd lijkbleek.
Caroline's stiefmoeder, Lydia Campbell, hoorde hiervan en belde meteen Roxanne. "Roxanne, je gelooft het niet; die snotaap Caroline is zwanger. Je vader gaat flippen en zet haar er zeker uit!"
Roxanne, die op de set was, verbleekte. "Mam, je moet ervoor zorgen dat Caroline een abortus krijgt!"
Lydia was in de war. "Waarom?"
Roxanne zweette peentjes. "Mam, vraag niet waarom. Mijn toekomst hangt hiervan af. Zorg er gewoon voor dat ze een abortus krijgt, oké?"
Hoewel ze verbaasd was, nam Lydia Roxanne's smeekbede serieus en ging naar het ziekenhuis met haar man, Nolan Rockefeller.
In het ziekenhuis, recht voor de dokter, sloeg Nolan Caroline meerdere keren. "Je bent nog maar een eerstejaars en je bent al zwanger?!"
De dokter kon het niet verdragen. "Meneer Rockefeller, rustig aan. Caroline is al zwak en haar zo slaan kan haar ernstig schaden."
Nolan beet terug: "Hou je mond! Verwijder die baby gewoon."
De dokter keek gespannen. "Meneer Rockefeller, Caroline heeft moeite om zwanger te raken. Als ze deze baby laat weghalen, heeft ze misschien nooit meer een kans."
Op het ziekenhuisbed verscheen er een sprankje hoop in Caroline's verwarde ogen. Ze keek instinctief naar Nolan.
"Maar we kunnen deze baby niet houden! Caroline moet een abortus ondergaan, zelfs als het haar doodt," brieste Nolan, zijn ogen bloeddoorlopen, hijgend als een bezetene.
Het licht in Caroline's ogen doofde uit, veranderend in leegte. Ze besefte dat ze niets van hem moest verwachten.
Nolan had een affaire met zijn secretaresse Lydia, smeedde complotten tegen Daisy, en bracht zelfs Lydia mee naar huis, waardoor Daisy stierf.
Zolang Caroline er was, herinnerde ze Nolan elke dag eraan hoe hij rijk was geworden dankzij Daisy en haar vriendelijkheid met verraad had beloond, waardoor Daisy en Caroline werden verdreven.
Tranen welden op, maar Caroline boog haar hoofd en zei: "Papa, ik zal doen wat je zegt. Ik laat de baby weghalen."
Lydia, die toekeek, deed alsof ze naar voren stapte. "Caroline weet dat ze een fout heeft gemaakt. Nolan, wees niet boos."
Ze reikte uit met een bezorgde blik en raakte Caroline's gezwollen gezicht aan. "Nolan, hoe kon je haar zo hard slaan? Caroline, wees niet bang. Daisy is er niet meer, maar ik ben er. Luister naar me, laat de abortus doen, en we doen alsof dit nooit is gebeurd. Ik zal van je houden als mijn eigen dochter."