




Hoofdstuk 2 Ontsnap uit de clubkamer
Jessica voelde zich beschaamd, maar ze kon het niet ontkennen.
Haar lichaam trilde hevig alsof ze door een elektrische stroom was geraakt, en haar laatste greintje verstand stortte in.
"Nee." Ze bracht een gebroken kreet uit, die meer als een uitnodiging klonk.
De man lachte hartelijk, met een zweem van triomfantelijk genoegen.
"Nu proberen te ontsnappen? Te laat." Zijn stem was schor en verleidelijk, vol verleiding.
Hij gaf haar geen kans om op adem te komen en trok haar mee in de maalstroom van verlangen.
Jessica's gedachten werden blanco, alleen nog maar geleid door oerinstincten.
Schaamte, genot, pijn en overgave raakten met elkaar verstrengeld, waardoor ze zichzelf verloor.
Ze wist niet hoeveel tijd er verstreken was.
Uiteindelijk kon ze zich alleen nog maar zwak aan hem vastklampen, terwijl hij haar naar het hoogtepunt van genot voerde.
Toen het eerste licht door het raam scheen, werd Jessica wakker, met een droge mond en een brandende tong.
Ze duwde zichzelf omhoog, maar slaakte een kreet toen ze een scheurende pijn voelde.
De onbekende kamer en het verwarde bed herinnerden haar aan wat er de vorige nacht was gebeurd.
Beelden van de wilde acties van de man flitsten door haar hoofd, en een golf van schaamte dreigde haar te overspoelen.
Ze gooide haastig de dekens van zich af en ontdekte dat ze naakt was en bedekt met vage sporen.
Jessica, haar ongemak negerend, worstelde om uit bed te komen, vastbesloten om deze plek vol schaamte te ontvluchten.
Ze raapte haar verspreide kleren van de vloer en trok ze haastig aan, maar ze waren gekreukt en konden de sporen op haar lichaam niet verbergen.
Plotselinge geluiden van opzij deden haar schrikken, en ze struikelde bijna toen ze uit bed stapte.
Jessica durfde de man in het bed niet aan te kijken. Ze trok zijn colbert aan en verliet de hotelsuite zonder om te kijken.
In haar haast botste Jessica onvermijdelijk tegen iemand op.
"Ah!"
"Wat is er met je aan de hand? Kun je niet uitkijken?"
De vrouw, die bijna omver werd gelopen, duwde Jessica met een geĆÆrriteerde blik weg.
"Sorry, het was niet mijn bedoeling."
Jessica verontschuldigde zich met gebogen hoofd en haastte zich weg.
Toen de vrouw zag dat Jessica met alleen een simpele verontschuldiging wilde vertrekken, stond ze op het punt haar tegen te houden, totdat ze de half openstaande deur van een presidentssuite verderop zag.
De ogen van de vrouw flitsten, en ze trok haar hand terug.
Terwijl ze zag hoe Jessica de lift in strompelde, ging Rose Morris onmiddellijk naar de presidentssuite.
Ze klopte niet, maar duwde de half open deur verder open.
Met slechts ƩƩn blik herkende ze de ongelooflijk knappe man die in het bed lag.
Haar ogen werden groot, en ze sloeg haar hand voor haar mond om een kreet van ongeloof te onderdrukken.
Rose vroeg zich af: 'James Kelly? De erfgenaam van de machtigste familie! Hoe kan het hem zijn?'
Rose keek naar de diep slapende James op het bed, en vervolgens naar Jessica's vluchtende gestalte, en begreep meteen wat er was gebeurd!
Iedereen in de kring wist dat Jessica er alles aan had gedaan om in de Kelly-familie te trouwen en mevrouw Kelly te worden, maar James verachtte haar en had haar in de twee jaar dat ze getrouwd waren niet aangeraakt.
En zij, Rose, had mensen omgekocht op het feest van vanavond om James te drogeren. Ze had de tijd en dosering berekend, maar had niet verwacht dat Jessica haar voor zou zijn!