Een Nacht van Passie met een Miljardair Advocaat

Hoofdstuk 8: Die persoon missen

Het zonlicht stroomde door het raam van de infusiekamer toen Charlotte langzaam haar ogen opende en haar geest langzaam helder werd. Ze merkte dat er een zachte deken over haar heen lag en de kamer was zo stil dat ze alleen het druppelen van het infuus kon horen. Om zich heen kijkend, zag ze Frederick bij de deur staan, pratend aan de telefoon. Zijn stem was laag maar vastberaden.

Charlotte keek stilletjes naar hem. De andere vrouwen in de kamer staarden ook naar hem, hun blikken waren overduidelijk.

Frederick keek op en zag dat Charlotte wakker was. Hij beëindigde snel het gesprek en liep naar haar toe.

"Je bent wakker? Hoe voel je je?" vroeg Frederick bezorgd.

Charlotte bloosde, betrapt op het staren. "Ik voel me veel beter, alleen een beetje moe."

Frederick knikte. "Zodra het infuus klaar is, breng ik je naar huis."

Charlotte voelde zich schuldig dat ze hem lastigviel, maar Frederick was onvermurwbaar.

Een half uur later verlieten ze het ziekenhuis. Frederick opende het portier en hielp Charlotte op de passagiersstoel. Hij liep naar de bestuurderskant, maar net toen hij de auto wilde starten, ging zijn telefoon. Frederick wierp er een blik op en zuchtte: "Ik moet even langs mijn appartement om een fax op te halen. Daarna breng ik je naar huis."

Charlotte aarzelde. Ze wist wat het betekende voor een vrouw om naar het appartement van een alleenstaande man te gaan, maar ze zei niets, wat net zo goed was als instemmen.

Twintig minuten later stopte de auto voor een appartement in een chique buurt van Syeattel. Frederick's woning was ongeveer 200 vierkante meter en luxueus ingericht. De op maat gemaakte meubels en verfijnde decoraties weerspiegelden duidelijk de verfijnde smaak en hoge status van de eigenaar.

Frederick wees naar de sofa in de woonkamer, als teken dat Charlotte daar kon uitrusten, en ging toen naar zijn studeerkamer. Hij ontving de fax en belde Lucy om wat instructies te geven.

Nadat hij zijn werk had afgerond, was Frederick van plan Charlotte naar huis te brengen toen zijn telefoon weer ging. Bij het horen van de unieke ringtone veranderde zijn uitdrukking lichtjes. Na een lange pauze hing hij op. De persoon aan de andere kant belde niet terug, blijkbaar nogal trots.

Fredericks humeur verslechterde. Hij pakte een fles sterke drank van de bar. Na twee glazen stond hij bij het raam van vloer tot plafond, stilletjes uitkijkend over de nacht.

Charlotte, die buiten wachtte, hoorde aanvankelijk het geluid van de faxmachine, maar na Fredericks telefoontje werd het stil. Bezorgd duwde ze zachtjes de deur van de studeerkamer open.

Frederick stond met zijn rug naar haar toe. Charlotte kon zijn gezicht niet zien, maar zijn silhouet straalde eenzaamheid uit. Haar intuïtie vertelde haar dat Frederick iemand in zijn hart had en aan die persoon dacht.

Ze wilde hem niet storen en probeerde stilletjes weg te gaan.

"Stop!" Fredericks enigszins hese stem klonk achter haar.

Charlotte bevroor, en toen voelde ze dat ze zachtjes werd omarmd.

Vandaag droeg Charlotte een losse jurk, haar sleutelbeen zag er zowel elegant als verleidelijk uit. Fredericks blik werd vurig, en hij beet zachtjes in haar tere nek, zijn warme adem in haar oor. Hij ritste haar jurk langzaam open, de bandjes gleden naar beneden en onthulden haar bleke huid en delicate lingerie.

Zijn hand greep instinctief haar borst, zachtjes knedend, terwijl hij haar lichaam voelde trillen.

Een stem in Charlotte's hoofd vertelde haar dat Fredericks emoties instabiel waren, en zelfs als ze samen zouden slapen, zou hij het daarna misschien niet erkennen. Maar haar ledematen waren zwak, en ze kon Fredericks passie niet weerstaan.

Voor het luxueuze raam van het appartement werden Charlotte's slanke polsen hoog gehouden, en ze werd stevig tegen het glas gedrukt. Hij ontdeed haar van haar kleding, haar stralende huid glinsterde verleidelijk onder het licht.