Een Nacht van Passie met een Miljardair Advocaat

Hoofdstuk 5: Hoe vaak

Lily raakte in paniek, greep hem stevig vast en riep: "Ethan, wat ben je aan het doen?"

Ethan blokkeerde haar hand en duwde Lily naar buiten. De deur werd op slot gedraaid.

Buiten bonkte Lily op de deur en fluisterde verwensingen, maar Ethan trok zich niets aan van haar beledigingen.

Ethan's lange gestalte torende boven Charlotte uit, zijn ogen scherp als messen die recht door haar heen boorden.

"Ethan, laat me los!" Charlotte worstelde met al haar kracht tegen hem, maar ze kon hem geen centimeter verplaatsen.

"Charlotte, denk je echt dat je uit mijn greep kunt glippen? Probeer je gezellig te worden met Frederick? Heb je daar wel het lef voor? Iedereen weet dat hij kieskeurig is met vrouwen," sneerde Ethan, zijn stem druipend van sarcasme.

Charlotte balde haar vuisten en probeerde haar trillende stem te beheersen. "Ethan, het gaat je niets aan! Je hebt mijn vader al geruïneerd; wat wil je nog meer?"

Ethan's stem was laag. "Je zocht toenadering tot Frederick alleen om mij uit te dagen. Denk je dat het me iets kan schelen?"

Charlotte voelde zich misselijk. Ze keek hem aan. "Ethan, stop met jezelf zo belangrijk te maken!"

Ethan's lippen krulden spottend terwijl hij haar pols vastgreep. "Charlotte, je komt nog wel bij me terug! Wacht maar af!"

Met die woorden trapte hij de deur open en vertrok.

Ze hadden vier jaar een relatie gehad, en ze had zoveel voor hem gedaan, alleen om uiteindelijk verraden te worden!

Nu begreep Charlotte dat Ethan alleen met haar speelde; hij was nooit van plan geweest met haar te trouwen.

En ze had altijd gefantaseerd over hun bruiloft.

Charlotte lachte door haar tranen heen, terwijl ze zichzelf uitlachte.

"Charlotte." Lily's stem kwam van naast haar.

Charlotte veegde haar tranen weg en keek op, waarna ze verstijfde.

Buiten de deur stonden, naast Lily en Robert, ook Frederick. Charlotte liet ongemakkelijk haar hoofd zakken en zei niets.

Op dat moment begon het plotseling buiten te stortregenen. Robert keek op zijn telefoon en zei: "Het lijkt erop dat het vanavond gaat regenen. Charlotte, hoe ga je naar huis? Heb je een lift nodig?"

Charlotte wilde net antwoorden toen Lily's telefoon ging. Na het gesprek zei ze tegen Charlotte: "Charlotte, ik heb een dringende zaak te regelen. Meneer Hawkins, zou u haar misschien een lift kunnen geven?"

Frederick keek naar Charlotte's van tranen gezwollen ogen, zijn uitdrukking onleesbaar.

Na een moment sprak hij kalm: "Geen probleem."

Charlotte had geen andere keuze dan met Frederick mee te gaan.

Buiten huilde de wind en flitste de bliksem. De parkeerplaats was open, en Frederick ging de auto halen.

Eenmaal binnen zuchtte ze diep. Frederick wierp een blik op haar, maar zei niets.

De ruitenwissers bewogen ritmisch, en de auto viel stil. De airconditioning stond aan, en al snel begon Charlotte te rillen, haar lippen werden bleek.

Bij een rood licht gooide Frederick haar een jas toe. "Doe maar aan."

Charlotte bedankte hem zachtjes. Frederick zette de airconditioning niet uit en hield zijn ogen op de weg.

In de zware regen was het verkeer vastgelopen, en de auto kwam nauwelijks vooruit bij meerdere groene lichten.

Frederick pakte een pakje sigaretten uit het dashboardkastje, stak er een op en blies een rookkring uit. Terloops vroeg hij: "Hoe lang was je samen met Ethan?"

Charlotte was verbaasd.

Maar ze antwoordde eerlijk: "Vier jaar."

Frederick leek verrast. Zijn blik bleef hangen op haar lange, bleke benen, er was een vleugje verlangen in zijn ogen.

Hij verplaatste zich iets, zijn toon onverschillig. "Hoe vaak hebben jullie met elkaar geslapen?"