Een Nacht van Passie met een Miljardair Advocaat

Hoofdstuk 3: Hij houdt werk en privéleven gescheiden

Maria rook de geur van alcohol op Charlotte en zag de mannenjas over haar schouders hangen. Bovendien was Charlotte de hele nacht niet thuis geweest. Maria kon wel raden wat er was gebeurd, maar ze besloot haar mond te houden.

Toen ze bij het advocatenkantoor Wijze Raad aankwamen, haalde Charlotte diep adem en duwde de deur open. In de chique lobby begroette de receptioniste haar beleefd maar afstandelijk, "Sorry, meneer Hawkins is erg druk. U heeft een afspraak nodig om hem te zien."

Charlotte had spijt dat ze gisteravond Fredericks visitekaartje niet had meegenomen. Terwijl ze nadacht over hoe ze hem kon ontmoeten, gingen de liftdeuren in de hoek van de lobby open en stapten er een man en een vrouw uit.

De man was Frederick. Hij droeg een klassiek zwart-wit pak en zag er uit als een echte professional. De vrouw had een verbluffend figuur en leek een welgestelde dame van begin dertig.

"Meneer Hawkins, ik kan u niet genoeg bedanken," zei Isabella Carter verleidelijk. "Zonder uw hulp was de scheiding niet zo soepel verlopen en had ik mijn deel van de bezittingen niet veiliggesteld!"

Frederick glimlachte flauwtjes. "Ik deed gewoon mijn werk."

Isabella nodigde hem uit, "Meneer Hawkins, wat dacht u van een drankje vanavond?"

Frederick keek op zijn horloge en wees beleefd af, "Sorry, ik heb vanavond al plannen."

Isabella keek een beetje teleurgesteld maar nam gracieus afscheid en vertrok. Frederick draaide zich om en zag Charlotte bij de receptie staan.

Hij pauzeerde even, en liep toen naar de lift. Charlotte raakte in paniek en volgde hem. Frederick drukte op de liftknop, en toen de deuren opengingen, stapte Charlotte schaamteloos met hem in.

Frederick wierp haar een zijdelingse blik toe en vroeg, "Van gedachten veranderd?"

Charlotte was even in de war. "Wat?" Toen realiseerde ze zich dat hij dacht dat ze hem wilde uitnodigen.

Ze hield snel de papieren zak in haar hand omhoog. "Meneer Hawkins, ik ben hier om uw jas terug te geven."

Hij nam hem onverschillig aan. "Dank je."

In de krappe ruimte van de lift vulde Fredericks subtiele eau de cologne de lucht. Charlotte haalde diep adem en aarzelde voordat ze zei, "Meneer Hawkins, ik heb uw hulp nodig."

Hij stelde zijn shirt bij in de spiegel en keek naar haar. Charlotte haalde nog een keer diep adem en legde kort haar vaders situatie uit, "Mijn vader wordt beschuldigd van het verduisteren van een groot bedrag van zijn bedrijf en is door de politie meegenomen. Ik hoop dat u kunt helpen."

Frederick reageerde niet meteen. Na een moment van nadenken zei hij kalm, "Ik neem de zaak van je vader niet aan."

Charlotte voelde een golf van teleurstelling en frustratie. Ze drong aan, "Waarom? Meneer Hawkins, u bent de beste advocaat. Ik geloof dat alleen u mijn vader kunt helpen."

Frederick draaide zich naar haar toe en keek haar recht in de ogen aan. "Ik houd werk en privé altijd gescheiden, zonder uitzondering. Bovendien zijn de belangen in deze zaak te complex. Ik wil er niet bij betrokken raken."

Het leek erop dat Frederick al op de hoogte was van haar familiesituatie. Ze kon het niet geloven. "Heeft Ethan u dat verteld?"

Frederick ontmoette haar blik in de spiegel en glimlachte flauwtjes. "Hij heeft die invloed niet."

Charlotte begreep zijn implicatie: als ze dicht bij hem wilde zijn, was hij daar niet tegen, maar niet als het om zaken ging.

Frederick drong niet aan. Hoewel Charlotte zijn type was, was ze niet genoeg om hem zijn regels te laten breken.

Charlotte wilde iets zeggen, maar de lift had de 38e verdieping al bereikt. Frederick stapte als eerste uit, en Charlotte had geen andere keuze dan hem te volgen.

Zodra ze Frederick's luxueuze kantoor binnenstapten, ging de telefoon op het bureau over. Frederick drukte op de luidsprekerknop en zijn secretaresse, Lucy Phillips, sprak: "Meneer Hawkins, uw gast wacht in de vergaderruimte."

"Begrepen. Lucy, kom even binnen," antwoordde Frederick.

Even later kwam een jonge secretaresse in een professionele outfit binnen. Frederick gooide de papieren zak naar haar toe en instrueerde, "Stuur dit naar de stomerij."

Lucy nam de zak aan en knikte respectvol. "Ja, meneer Hawkins."

Nadat Lucy was vertrokken, ging Frederick zitten en zei nonchalant tegen Charlotte: "Je moet een andere advocaat zoeken."

Charlotte voelde een golf van hulpeloosheid en wanhoop. Ze boog haar hoofd en haar stem trilde van emotie. "Ik begrijp het. Sorry dat ik u lastigviel, meneer Hawkins."

Daarmee draaide ze zich om om het kantoor te verlaten. Frederick keek haar na en schudde zijn hoofd.

Charlotte liep het advocatenkantoor uit en stond op straat, zich eenzamer voelend dan ooit. Ze pakte haar telefoon en belde haar vriendin Lily White.

"Lily, heb je tijd?" Charlottes stem trilde.

"Charlotte? Wat is er aan de hand? Gaat het wel goed met je?" vroeg Lily bezorgd.

"Ik zit in de problemen. Kunnen we afspreken?" Lily was na haar afstuderen getrouwd met een rijke man, Robert Turner, in Amsterdam en had een breed sociaal netwerk. Charlotte hoopte dat Lily haar kon helpen iets uit te zoeken.

Lily antwoordde: "Kom nu maar langs. Ik wacht thuis op je."

Een half uur later zat Charlotte in Lily's woonkamer met een kop hete chocolademelk in haar handen. Ze vertelde Lily alles wat er de afgelopen dagen was gebeurd.

Lily vloekte op Ethan en zei na een moment van nadenken: "Charlotte, je bent echt ongelooflijk! Ik kan niet geloven dat je bijna met Frederick naar bed bent gegaan. Hij staat bekend om zijn goede smaak in vrouwen en heeft zelden schandalen. Je bent bijna met hem naar bed gegaan?"

Charlotte bloosde en nam een slok van haar hete chocolademelk met een bittere glimlach. Wat maakte het uit dat ze bijna met hem naar bed was gegaan? Hij hield werk en privé nog steeds gescheiden.

Lily, als trouwe vriendin, gebruikte enkele connecties om aan Frederick's agenda te komen.

Lily pakte Charlottes hand vast. "Deze zaterdagmiddag gaan we naar de biljartclub. Frederick heeft veel invloed in die kring. Als hij besluit je te helpen, komt het wel goed."

Charlotte knikte, met een sprankje hoop.

Op zaterdagmiddag vergezelde Charlotte Lily en haar man naar een exclusieve biljartclub. Zodra ze binnenkwamen, was ze verbluft door het tafereel. De ruime, goed verlichte hal was gevuld met luxe biljarttafels, omringd door comfortabele loungegedeeltes en een bar. Goedgeklede mannen en vrouwen waren bijeen, sommigen speelden biljart, anderen kletsten.

Lily haakte haar arm in die van Charlotte en fluisterde: "Ontspan. Wees gewoon jezelf."

Charlotte haalde diep adem en probeerde te ontspannen. Ze volgde Lily en haar man door de club, af en toe mensen groetend.

Plotseling zag Charlotte een bekende figuur, en haar hart begon sneller te kloppen—het was Frederick. Hij was gekleed in een witte casual outfit en praatte ontspannen met een paar mannen.