Een Nacht van Passie met een Miljardair Advocaat

Hoofdstuk 2: Het is aan jou

Charlotte voelde zich een beetje ongemakkelijk. Frederick stapte als een echte heer uit de auto en opende de deur voor haar.

De gouden Bentley reed langzaam weg. Een windvlaag blies langs, en Charlotte realiseerde zich dat ze nog steeds Fredericks jas droeg. Terwijl ze twijfelde of ze hem achterna moest rennen, ging haar telefoon.

Het was Maria Scott, haar stem klonk dringend en vol tranen. "Charlotte, je vader heeft problemen. Kom snel terug."

Charlotte hield snel een taxi aan en haastte zich naar huis. Zodra ze de deur opendeed, voelde ze de zware sfeer. In de woonkamer zat Maria op de bank, met rode, gezwollen ogen, duidelijk net gehuild. Charlotte keek rond, de angst kroop omhoog, en vroeg: "Maria, wat is er aan de hand? Waar is mijn vader?"

Maria was de tweede vrouw van Charlotte's vader.

Maria haalde diep adem, haar ogen vulden zich opnieuw met tranen. "Je vader is aangegeven. Ze zeggen dat er een groot tekort in het bedrijf is, en nu heeft de politie hem meegenomen voor onderzoek."

Charlotte voelde een golf van duizeligheid. "Hoe kan dit gebeuren? Papa heeft het bedrijf altijd goed geleid."

Maria werd plotseling geagiteerd. "Het is allemaal Ethans schuld! Een paar jaar geleden, toen de Cooper Group het moeilijk had, stond je hem bij. Nu hij succesvol is, heeft hij niet alleen met je gebroken, maar probeert hij ook je vader de gevangenis in te krijgen."

Bij het horen van Ethans naam voelde Charlotte een scherpe pijn in haar hart. Dit was de man met wie ze vier jaar samen was geweest, die haar had verlaten voor de rijke Chloe Hawkins. Ze hadden hun verloving gisteravond aangekondigd, wat Charlotte ertoe had gebracht zich in een roes te drinken in de bar en onder invloed van alcohol en verleiding bij Frederick in bed te belanden. Ze had nooit verwacht dat Ethan haar vader zou aanvallen. Ze dacht dat zelfs als ze niet samen konden zijn, er nog wat oude gevoelens zouden zijn, en dat Ethan niet tot zulke extremen zou gaan.

"Maria, word niet boos," probeerde Charlotte haar te kalmeren. "Ik zal met Ethan praten."

Charlotte pakte haar telefoon en draaide Ethans nummer. Hij nam snel op, zijn stem klonk koud. "Wat is er?"

"Ethan, ik wil met je praten," zei Charlotte, proberend kalm te blijven. "Over mijn vader."

Er viel een korte stilte aan de andere kant, en toen zei Ethan: "Iemand moet verantwoordelijk worden gehouden voor zo'n groot tekort."

Charlotte haalde diep adem en smeekte zachtjes: "Ethan, we zijn al uit elkaar. Alsjeblieft, laat mijn vader gaan. Hij heeft je altijd als zijn zoon behandeld."

Ethan zette zijn koffiekopje neer en grijnsde, "Charlotte, ik kan meneer Russell laten gaan, maar dat hangt van jou af. Word mijn minnares voor drie jaar."

Charlotte's ogen werden groot van ongeloof. "Hoe kun je zo'n schaamteloze eis stellen? Je walgt me!"

Hij wilde niet alleen zijn glanzende toekomst, maar ook haar lichaam!

Ethan haalde nonchalant zijn schouders op. "En wat dan nog? Vergeet niet, een enorm bedrijfsdeficit betekent minstens tien jaar gevangenisstraf en de inbeslagname van alle persoonlijke bezittingen. Weet je zeker dat je meneer Russell dat wilt laten ondergaan?"

Charlotte klemde haar tanden op elkaar. "Ik zal je minnares niet worden! Ethan, droom maar verder!"

Ethan lachte, "Bereid je dan maar voor om een advocaat voor meneer Russell in te huren."

Charlotte sneerde, "Ik zal de beste advocaat inhuren!"

"Bedoel je Frederick?" Ethan glimlachte kalm. "Charlotte, ben je vergeten dat hij de broer is van mijn toekomstige vrouw? Denk je dat hij je zal helpen?"

Charlotte was verbluft!

Ethan voegde terloops toe, "Charlotte, ik wacht wel tot je me smeekt."

Toen hing hij op.

"Hij droomt! Zelfs als we failliet gaan, laten we hem je niet vernederen," zei Maria, terwijl de tranen over haar gezicht stroomden. "Meneer Hawkins is de broer van zijn toekomstige vrouw. Hoe kunnen we hem inhuren? Charlotte, bedenk iets."

Charlotte sloeg haar ogen neer. Ze besloot dat ze, wat er ook gebeurde, het moest proberen, zelfs als er maar een sprankje hoop was.

Ze troostte Maria en zei: "Ik heb meneer Hawkins een keer ontmoet. Ik ga het proberen."