Spijt van de Miljardair: Terugkeer van de Erfgename

Hoofdstuk 2 Maak ruimte voor de ex

Susanna verborg snel de zwangerschapstest en snauwde: "Het was gewoon een test voor krampen. Als ik echt zwanger was, denk je dan dat ik het over een scheiding zou hebben?"

Erica keek Susanna argwanend aan, niet van plan om het op te geven. "Wie weet wat een golddigger zoals jij zou doen! Wat als je iets belangrijks hebt gestolen? Je zou Aaron kunnen ruïneren! Geef het hier!"

Terwijl Erica haar hand uitstak om het te grijpen, draaide Susanna zich om en haastte zich naar de inloopkast, de test stevig vasthoudend. "Dit is mijn privézaak. Je hebt geen recht om het te zien."

"Privézaak? Wie denk je wel dat je bent? Geef het aan mij!" Erica sprong naar voren, proberend Susanna's hand open te wrikken, zelfs haar hand opheffend om haar te slaan. Susanna dook instinctief weg, waardoor Erica haar evenwicht verloor en ongemakkelijk op de grond viel, terwijl ze het uitschreeuwde van de pijn, "Mijn been, het doet zo'n pijn!"

Susanna stak haar hand uit om haar te helpen, maar een strenge stem onderbrak haar, "Susanna, wat ben je aan het doen?"

Aaron was gearriveerd, zijn gezicht betrok toen hij Erica op de grond zag liggen. Hij trok Susanna ruw weg.

De kracht van Aarons greep zorgde ervoor dat Susanna's schouder tegen de kast sloeg, maar ze bleef staan, verbijsterd, terwijl haar hart meer pijn deed dan haar lichaam.

Aaron boog zich voorover om Erica op te tillen, klaar om te vertrekken, toen hij de verspreide echtscheidingspapieren op de vloer opmerkte. Susanna's handtekening was overduidelijk op de laatste pagina. Aarons ogen flikkerden met een vleugje verrassing. Had ze zo gemakkelijk getekend? Om een of andere reden overspoelde een golf van woede hem.

"Aaron?" Erica's stem klonk zacht en zielig.

Aaron kwam weer tot zichzelf en vroeg Erica zachtjes, "Gaat het?"

Tranen welden op in Erica's ogen terwijl ze jammerde, "Aaron, mijn been doet zo'n pijn. Zal ik nog kunnen lopen?"

Aaron masseerde haar kuit, proberend de blauwe plek te verzachten. "Het komt goed. Ik laat de dokter ernaar kijken."

Hij belde de huisarts en richtte zich toen met een koude blik tot Susanna. "Verontschuldig je bij Erica."

Het horen van Erica's naam deed Susanna's hart samentrekken. Die nacht had Aaron dezelfde naam gefluisterd, haar stevig vasthoudend, balancerend tussen kracht en tederheid, zijn stem die haar deed rillen.

Nu realiseerde ze zich, de naam op zijn lippen en in zijn hart was "Erica," niet "Susanna." Ze was altijd slechts een vervanger voor Erica geweest.

Haar hart werd gevoelloos, en ze sprak schor: "Ik heb haar niet geslagen. Ze probeerde mij te slaan en viel zelf..."

"Dat is niet waar!" Calliope riep vanuit de deuropening. "Meneer Abbott, ik zag met mijn eigen ogen dat mevrouw Abbott juffrouw Jones duwde."

Aaron fronste zijn wenkbrauwen, zijn blik werd kouder. "Susanna, herinner je wat er met je oom is gebeurd."

Haar oom, Vincent Everhart, was gearresteerd voor mishandeling, en tijdens zijn vlucht kreeg hij een auto-ongeluk en ligt nu in coma in het ziekenhuis.

Met tranen in haar ogen keek Susanna Aaron, de man van wie ze ooit hield, uitdagend aan. "Aaron, ik had nooit gedacht dat je zo iemand was."

Ze draaide zich om en keek naar Erica, die op het echtelijk bed lag. Zelfs de trouwfoto boven het hoofdeinde leek haar uit te lachen.

Uiteindelijk gaf Susanna toe aan de realiteit, haar stem schor. "Het spijt me."

Ze draaide zich om om te vertrekken, niet langer een seconde willen blijven.

Erica sprak plotseling: "Ga je al weg? Ik heb je nog niet vergeven."

Susanna stopte en zei onverschillig: "Wat wil je?"

Erica wierp een blik uit het raam, haar stem vol schijnbare oprechtheid. "Ga een uur in de tuin knielen en ik vergeef je grootmoedig. Ik geef je zelfs 100.000 dollar om de familie Everhart te helpen. Wat denk je daarvan?"

Susanna kon het niet geloven. "Erica, overdrijf niet!"

Aaron fronste en zweeg even voordat hij sprak: "Susanna, je wilt toch niet weten wat er gebeurt als je de familie Jones boos maakt?"

Het was zowel een herinnering als een waarschuwing. Erica was de erfgename van de familie Jones. Als haar drie broers erachter zouden komen dat Susanna Erica had gekwetst, zou Susanna's leven erg moeilijk worden.

Susanna staarde Aaron aan, geschokt dat hij zoiets zou zeggen en de waardigheid van zijn vrouw zou vertrappen voor de vrouw van wie hij hield. Op dat moment haatte ze zichzelf omdat ze zo roekeloos van Aaron hield. Maar wat kon ze doen? In de steek gelaten door zowel haar biologische als adoptieouders, vond ze onderdak bij haar tante Madison Everhart's familie. Madison behandelde haar goed, en ze voelde zich verplicht die vriendelijkheid terug te betalen.

Uiteindelijk boog Susanna haar hoofd, haar stem schor. "Goed, ik doe het."

Een lichte regen begon te vallen, waardoor de stenen binnenplaats glad werd. Toen Susanna naar buiten stapte, was de helft van haar schouder doorweekt.

'Aaron, ik zal de schaamte dragen. Laten we vanaf nu alle banden verbreken en elkaar nooit meer zien,' fluisterde Susanna in stilte. Ze liep vastberaden verder. De koude regen doordrong haar tot op het bot.

Plotseling gleed ze uit en viel voorover. Instinctief greep ze naar de nabijgelegen bloembak, maar pakte in plaats daarvan een sterke hand.

In dat moment van gevaar ving Aaron haar op, trok haar met kracht terug. Haar hoofd botste tegen zijn borst, haar wang tegen zijn hart gedrukt, terwijl ze zijn rustige hartslag hoorde.

Susanna stapte snel achteruit, probeerde afstand te nemen. Maar Aaron tilde haar op en droeg haar de treden af, haar gezicht tegen zijn borst gedrukt, omringd door zijn volwassen geur.

Zijn koude stem klonk van boven. "Kijk uit waar je loopt. Niet weer vallen."

Susanna beet op haar lip, haar emoties kalmeerden, met een vleugje zelfspot in haar ogen. "Ik ga nu knielen."

Aarons frons werd dieper, niet in staat om Susanna zo onderdanig en terneergeslagen te zien als de afgelopen drie jaar. "Dat hoeft niet. In de familie Abbott is er geen plaats voor zulke vernedering." Hij klopte Erica geruststellend op de hand. "Erica, de dokter is hier. Laten we je been laten behandelen."

Susanna voelde een holle leegte terwijl ze Aaron zag weglopen met Erica in zijn armen. Ze vond het steeds moeilijker om hem te begrijpen. Betekende zijn weigering om haar te laten knielen dat hij nog enige compassie voor haar had?