Hoofdstuk 1 De echtscheidingspapieren
Susanna Abbott zat stil op de bank in de woonkamer, met de scheidingspapieren in haar handen, haar gedachten zwaar. Ze sloot haar ogen en dacht terug aan die koude winterdag drie jaar geleden, toen Aaron Abbott wakker werd uit een coma na een auto-ongeluk en ontdekte dat hij met haar getrouwd was.
Vanaf het begin was hun huwelijk gedoemd. Zij was een wees zonder macht of invloed, terwijl Aaron een machtig en invloedrijk figuur was. Als het niet was voor een speling van het lot waarbij ze de aandacht van Maria Abbott trok, zouden hun levens nooit elkaar hebben gekruist.
Susanna verlangde naar familie en genegenheid, maar Aaron was zo koud als ijs. In drie jaar huwelijk waren ze slechts één keer intiem geweest, en dat was per ongeluk.
Toen Susanna ontdekte dat ze zwanger was, zag ze een sprankje hoop. Misschien kon dit kind de band zijn die hun huwelijk compleet zou maken. Ze verzamelde de moed om Aaron te sms'en en vroeg of hij thuis kon komen voor het avondeten.
[Aaron, ik heb een tafel gereserveerd bij Fantasy Cuisine vanavond. Kun je erbij zijn? Er is iets belangrijks dat ik je moet vertellen.] Susanna's bericht droeg een vleugje voorzichtigheid.
Even later lichtte haar telefoonscherm op met Aarons korte antwoord: [Ik heb ook iets te bespreken.]
Susanna's hart ging sneller kloppen van opwinding bij zijn reactie. Ze kleedde zich zelden op, maar vanavond haalde ze een zijden jurk uit haar kast en bracht lichte make-up aan voor de gelegenheid. Fantasy Cuisine was een gerenommeerd romantisch restaurant, en Susanna had met hulp van een vriendin een reservering weten te bemachtigen.
Toen de avond viel, flakkerde het kaarslicht en vulden zachte viool- en pianomelodieën de lucht. Aaron arriveerde iets te laat. Hij trok de stoel tegenover Susanna naar achteren en maakte zijn stropdas los.
Susanna glimlachte verwachtingsvol. "Aaron, je bent er. Ik heb je favoriete gerechten besteld; ze komen zo."
Aarons gezicht bleef uitdrukkingsloos terwijl hij een koude set scheidingspapieren voor Susanna neerlegde. "Dit zijn de scheidingspapieren. Kijk ze door en teken als alles in orde is."
Susanna was verbijsterd, staarde ongelovig naar de papieren, een golf van wanhoop overspoelde haar. "Aaron, waarom wil je plotseling scheiden? Is er een misverstand tussen ons?"
Aaron antwoordde koel: "Geen misverstand. We hadden nooit moeten trouwen. Ik heb je genoeg tijd en kansen gegeven in deze drie jaar."
Wanhopig probeerde Susanna hun huwelijk te redden met het nieuws van haar zwangerschap. "Aaron, wat als ik je vertel dat ik zwanger ben? We krijgen ons eigen kind. Zou je dan nog steeds willen scheiden?"
Een flikkering van verrassing gleed over Aarons ogen. "Je bent zwanger? Was die laatste keer niet een ongeluk? Had ik je niet gezegd om het te regelen?"
Susanna's blik wankelde. "Ik bedoel, wat als ik dat was?"
Aaron keek Susanna sceptisch aan voordat zijn toon terugkeerde naar zijn oorspronkelijke kilheid. "Zelfs dan zou het niets veranderen. Ik zal je kind niet erkennen of willen."
Zijn woorden sneden door Susanna's hart als duizend scherpe messen, waardoor ze naar adem hapte.
Drie jaar huwelijk, leven in gescheiden slaapkamers, Susanna wist dat Aaron niet van haar hield. Ze had haar best gedaan om haar plichten als vrouw te vervullen, in de hoop hem te bereiken met vriendelijkheid. Maar ze had Aarons kilheid onderschat. Zijn hart was als ijs, nooit smeltend voor iemand.
Zelfs hun kind werd gezien als een last, niet erkend door de familie Abbott. Tranen vervaagden Susanna's zicht terwijl ze instinctief haar buik aanraakte. "Lieverd, papa wil je niet, maar ik zal hard werken en je alle liefde van de wereld geven," fluisterde Susanna, haar stem trilde van emotie.
Aaron liet de scheidingspapieren achter en liep weg, Susanna alleen achterlatend in het restaurant, waar ze in een roes bleef zitten voor wat als een eeuwigheid aanvoelde. Ze slikte haar tranen weg en tekende uiteindelijk de papieren, accepterend dat de harde realiteit onvermijdelijk was.
De volgende ochtend werd Susanna ruw wakker gemaakt door een tumult. Suf stond ze op en zag de huishoudster, Calliope, een vrouw naar haar slaapkamer leiden.
"Wat doen jullie?" snauwde Susanna, haar woede opvlammend. In drie jaar huwelijk had ze zich nog nooit zo respectloos behandeld gevoeld in het Abbott-huis. Wie was deze vrouw?
Erica Jones stond in de deuropening en wierp een minachtende blik door de kamer. "Deze plek is een puinhoop. Hier kan ik niet blijven. De kamer aan de zuidkant is perfect voor Aaron en mij als onze bruidsuite."
"Bruidsuite?" Susanna's gezicht werd bleek. Vasthoudend aan een sprankje hoop vroeg ze, "Wie ben jij?"
Erica keek Susanna van top tot teen aan. "Jij moet Susanna zijn. Ik ben Erica, Aaron's verloofde."
Susanna's hart veranderde in ijs. Ze kon niet geloven dat slechts een dag na haar vertrek Aaron's geliefde al was opgedoken. "Dus jij bent mevrouw Jones. Wat doe je hier?"
Erica's stem droop van arrogantie. "Ik ben hier om mijn bruidskamer in te richten, natuurlijk! Tante Maud zei dat ik elke kamer mocht kiezen die ik wilde. Ik hou niet van jouw kamer, maar het zal een goede opslagruimte zijn. Ruim het maar op."
Susanna voelde de vijandigheid en provocatie van Erica. Ze kende Erica, Aaron's eerste liefde, die was verdwenen toen Aaron in coma lag. Het gerucht ging dat de familie Jones hun verloving had afgekeurd en hen uit elkaar had gedreven. Nu Erica terug was, realiseerde Susanna zich dat ze altijd een plaatsvervanger was geweest. Ze werd aan de kant geschoven met Erica's terugkeer.
Erica hief haar kin arrogant op en wees naar de scheidingspapieren die ze al had opgemerkt. "Susanna, ik weet dat jij en Aaron het over een scheiding hebben gehad. Ik stel voor dat je snel tekent. Als je Aaron te ver drijft, kun je alles verliezen wat je tot nu toe hebt gewonnen. Je wilt toch niet dat er iets met je familie gebeurt?"
Susanna's hart kolkte van woede en pijn. "Heeft Aaron je gestuurd om me te bedreigen?"
Erica sneerde, "Wat denk je? Aaron en ik waren voorbestemd. Als het niet voor onvoorziene omstandigheden was geweest, was jij hier niet eens geweest! Wat kan een machteloze vrouw zoals jij tegen ons beginnen?"
Susanna was woedend maar vond het moeilijk om de juiste woorden te vinden. Ze wist dat ze voor deze rijke mensen, zij en haar familie onbeduidend waren. Ze moest hen en haar ongeboren kind beschermen.
"Ik heb de papieren gisteren getekend. Heeft Aaron je dat niet verteld?" zei Susanna kil.
Erica pakte de papieren zelfvoldaan op. "Geweldig. Maak je geen zorgen, zolang je vertrekt, zal ik je familie geen kwaad doen."
Susanna begon haar spullen in te pakken, haar hart gevuld met een mix van hoop voor de toekomst en een afscheid van het verleden. Ze raakte haar buik zachtjes aan en fluisterde, "Lieverd, vanaf nu zijn we alleen jij en ik. We zullen dit nieuwe leven moedig tegemoet treden."
Toen Susanna op het punt stond te vertrekken, ving Erica een glimp op van het zwangerschapstestpapier in haar hand. Haar gezicht veranderde onmiddellijk. "Ben je zwanger?"