Hoofdstuk 9
Na het nogmaals afwegen van de drie opties, nam Agnes een besluit.
Het weer in Lumina City was somber op de dag van de halve marathon. In hun officiële marathon-T-shirts stonden Agnes en Justin bij de startlijn hun enkels en polsen op te warmen.
Toen ze de voormalige internationale marathon-tweede op de baan zagen verschijnen, waren ze compleet verbijsterd. Grace had hen deze keer echt te pakken! Agnes was regelrecht in haar val gelopen!
Agnes kon het niet laten om haar tanden te knarsen en Grace inwendig te vervloeken.
Justin vloekte, met zijn handen in zijn zij, "Verdomme, Grace, me zo voor de gek houden. Ze moet echt een lesje leren. Wacht maar, ze zal hier spijt van krijgen!"
Agnes haalde diep adem en zei niets, want ze was ook ontzettend boos, vooral op zichzelf.
Iedereen begreep wat er aan de hand was, en zonder veel te zeggen klopte Bella haar bemoedigend op de schouder, "Agnes, dwing jezelf niet te veel tijdens de marathon. Als je echt niet verder kunt, stop dan gewoon. In het ergste geval sluit je meneer Perez op in zijn kantoor!"
De drie opties van Grace waren allemaal waardeloos. De eerste, haar liefde voor Austin verklaren, was absoluut geen optie! De derde optie viel ook af. Voorlopig was het beter om Leopold niet uit te dagen. Dus bleef de tweede optie over!
Maar Ethan was ook niet iemand om mee te sollen! Bij deze gedachte kon Bella het niet laten om Grace te vervloeken voor het geven van zulke beroerde keuzes!
Agnes omhelsde haar terug, "Maak je geen zorgen, ik heb al verschillende langeafstandskampioenschappen gewonnen. Hoewel ik nog nooit een halve marathon heb gelopen, heb ik wel drie en zes mijl gedaan. Ik ga niet zomaar onderuit! Bovendien zal ik niet verliezen van Grace!"
Grace wilde dat ze zich op allerlei manieren zou schamen, maar ze was van plan deze race te winnen!
"Agnes, je bent mijn held. Ik geloof in je!" zei Clara, terwijl ze opkeek naar haar en dacht aan alle sporttrofeeën die Agnes had gewonnen.
Agnes reageerde met een speelse luchtkus, "Ik geloof ook in mezelf. Laten we gaan! De race gaat bijna beginnen!"
"Oké!" zei Clara.
Deze halve marathon had meer dan zesduizend deelnemers, vijfhonderd vrijwilligers en leerlingen van nabijgelegen scholen die hun klasgenoten kwamen aanmoedigen.
Het parcours was omringd door drommen mensen, van fans van de Olympische kampioen die het startschot gaf tot fans van de beroemdheden die kwamen supporteren, en zelfs fans van de marathon-tweede.
De halve marathonvertegenwoordiger was al een eindeloze toespraak aan het houden op het podium. "Dames en heren, goedemorgen. In dit prachtige seizoen met de gouden wind en aangename omgeving, verzamelen we ons in het mooie Lumina City..."
Terwijl Agnes luisterde naar de slaapverwekkende toespraak, dreigde ze in slaap te vallen toen er eindelijk een fluitje klonk vanaf de voorkant. Iedereen werd alert en er barstte gejuich los aan beide kanten van het parcours. Uit het niets hoorde Agnes een groep mensen haar naam roepen. "Agnes, ga ervoor! Ga ervoor!"
Ze ging op haar tenen staan en keek rond, verbaasd om een dozijn klasgenoten van Klas 22 te zien die haar aanmoedigden.
Naast haar keek Justin ook een beetje geschrokken en sloeg nonchalant zijn arm om haar schouder, "Ze doen echt hun best om ons speciaal te laten voelen."
Clara haalde diep adem en verklapte het, "Natuurlijk! Met Jeremy, de klaspreses, en Justin, de rijke jongen, die de troepen op de been brengen, hoe kon er niemand komen opdagen?"
Deze mensen waren door Jeremy en Justin georganiseerd om Agnes aan te moedigen!
Voordat Agnes kon reageren, begon Justin te roepen: "Clara, kunnen we het nog even geheimhouden?"
Agnes was ontroerd en moest lachen om Justin, terwijl ze Justin en Jeremy op hun armen klopte, "Bedankt! Ik ga het helemaal rocken en jullie niet teleurstellen!"
Jeremy schudde zijn hoofd, "Agnes, maak je niet te druk. We zijn hier gewoon voor de uitdaging. Zelfs als we verliezen, gaan we met je mee om onze liefde aan Austin te verklaren of Meneer Perez in zijn kantoor op te sluiten!" Wat betreft de derde optie, gezien Agnes' eerdere confrontaties met Leopold, wilde hij er niet eens aan denken.
"Oké, oké! Het is een deal; we gaan samen onze liefde aan Austin verklaren!" Agnes voelde zich zo gelukkig met hen!
Bella kreeg plotseling een ingeving, "Agnes, waarom neem je Justin en Jeremy niet mee? Misschien valt Austin voor een van hen en negeert hij jou compleet!"
De meisjes barstten in lachen uit, en Jeremy en Justin liepen in perfecte synchronisatie naar Bella, hun vuisten ophalend. Te midden van Bella's geschreeuw klonk het startschot, en de andere deelnemers verdwenen onmiddellijk in de wervelende menigte.
Clara was de eerste die zich herpakte, "Ren! Wij zijn de enigen die nog over zijn!"
Bella sprintte vooruit, achtervolgd door de zorgeloze Justin. "Durf je tegen me te samenzweren, Bella. Je kunt maar beter sneller rennen, anders als ik je vang, zul je het bezuren!"
Agnes trok aan Justins shirt, "Ga niet te hard van start, niet haasten." De grootste fout bij langeafstandslopen was te snel beginnen.
Een half uur later waren veel mensen aan het hijgen en puffen, terwijl ze op hun plek snel wandelden.
In de VIP-lounge van de school zat Leopold op de bank te roken. Niet ver daarvandaan werd de marathon live uitgezonden op een groot scherm.
Dennis Carter vroeg: "Kan het Lumina City Internationale Marathon Ontwerpwedstrijd-project worden goedgekeurd, meneer Neville?" Als sponsor van de marathon waren Leopold's dunne lippen strak op elkaar geperst.
Dennis Carter, de man die naast hem stond, sloot zijn rapport af met zijn hoofd naar beneden, maar kreeg even geen respons.
Hij keek op, verbaasd, naar Leopold. De sigaret in Leopolds hand was inmiddels een stompje, maar hij leek het niet te merken. Zijn ogen waren op het scherm gericht. Dennis volgde zijn blik en zag dat de marathonleider een meisje was.
Ze rende als een professional, in een groen T-shirt en ZL Group sneakers. Ze zweette enorm, en haar gezicht was zo rood als een tomaat. Je kreeg de neiging om in die wangen te knijpen.
"Vertel het me nog eens!" Leopold, die zijn aandacht weer verlegde, opende het dossier en dook in het werk.
Een uur en tien minuten later haalde Agnes de voormalige marathon runner-up in en veroverde opnieuw de eerste plaats! Haar snelheid verhoogde de opwinding rondom haar.
Mensen van de School of Economics and Management begonnen te roepen: "Agnes, je bent geweldig! Ga zo door!" Zelfs degenen die haar niet konden zien maar hoorden dat ze aan de leiding was, sloten zich aan. Het gejuich was oorverdovend.
(Ik ben de auteur van dit boek. Bedankt allemaal voor jullie liefde en steun! Er komt zo een advertentie. Ik hoop dat je geduldig de advertentie kunt bekijken, of overweegt om je te abonneren om de advertenties te verwijderen, want de komende hoofdstukken zijn echt spannend. Geloof me, je moet zeker blijven lezen!)