Spijt van de Ex-Echtgenoot

Hoofdstuk 8 Verhuizen uit The Harrington Mansion

Terwijl Alexander Victoria wat eten opschepte, zei hij: "Ik heb alles daar geregeld. Er komen dagelijks mensen langs om te koken en schoon te maken, en het is dichter bij het kantoor, dus het wordt makkelijker voor Victoria om naar haar werk te gaan."

Victoria knikte enthousiast. "Ja, en ik word binnenkort Alexanders secretaresse. Ik moet op tijd op mijn werk zijn."

Alexander voegde eraan toe: "Jullie weten allemaal dat mijn secretaresse zijn geen makkie is. Ik ga haar niet ontzien alleen omdat ze mijn vrouw is."

Eloise fronste. "Jij deugniet! Victoria is je vrouw. Kun je niet wat zachter voor haar zijn? Als ze op een dag huilend terugkomt, wacht maar tot je opa je aanpakt!"

Victoria probeerde snel de situatie te sussen. "Het is oké, oma. Werk moet goed gedaan worden. Wat als zachtheid fouten op het werk veroorzaakt?"

Eloise's hart smolt nog meer toen ze zag hoe begripvol Victoria was. "Alexander, het is een zegen dat je zo'n goede vrouw hebt getrouwd! Je moet haar koesteren!"

Victoria voelde een steek van bitterheid. Hij hoefde haar niet te koesteren; Alexander had al iemand anders die hij meer waardeerde.

"Dat zal ik zeker doen, oma," zei Alexander.

Victoria's hart sloeg een slag over. Hoewel ze wist dat Alexander alleen Eloise wilde sussen, kon ze niet anders dan zich geraakt voelen.

Arabella gaf Alexander een speelse tik. "Ik wist dat ik je niet had moeten terugbellen. Zodra je terugkomt, laat je Victoria werken en neem je haar elke dag van ons weg."

Alexander grapte zelden met Arabella, "Moet ik dan nu teruggaan?"

Arabella gaf hem nog een speelse tik. "Je blijft beter hier en bent bij Victoria."

Alexander's vader, Maximus Harrington, dacht even na en zei uiteindelijk: "Het is goed dat ze op zichzelf wonen. Het is handig voor het werk, en ze kunnen hun eigen ruimte hebben om hun relatie te ontwikkelen. Bovendien is mama een lichte slaper, en zij zijn jong en energiek, ze kunnen wat lawaai maken."

Alexander's grootvader, Brett Harrington, stemde ook in: "Maar jullie moeten beloven om eens per week en voor alle feestdagen terug te komen naar Het Harrington Landhuis."

Victoria keek naar Brett en dacht: 'Misschien ben ik het niet die in de toekomst terugkomt, opa.'

Alexander stemde direct in, "Geen probleem."

Op de dag dat ze vertrokken, omhelsde Arabella Victoria met tegenzin. Sinds Victoria bij de familie Harrington was gekomen, was ze altijd aan haar zijde geweest, zelfs dichterbij dan haar eigen dochter. En Victoria was zo beleefd en gehoorzaam.

Arabella mocht haar echt graag. Nu voelde ze hetzelfde over Victoria's vertrek als toen haar dochter naar het buitenland ging studeren.

"Als Alexander je pest, bel me, en ik zal voor je opkomen."

Toen ze Arabella zo zag, kon Victoria haar tranen niet bedwingen. "Oké."

Met een laatste blik op Het Harrington Landhuis stapte Victoria met tegenzin in de auto.

Het huis in het zuiden van de stad was al lang door Alexander voorbereid, zodat Victoria er direct kon intrekken.

Ze zat op de bank in de woonkamer en dacht na over hoe ze haar ontslag aan Alexander kon mededelen. Nu ze uit Het Harrington Landhuis was, kon ze een moment vinden om de scheiding af te ronden, ontslag te nemen, en dan zou ze voor altijd vrij zijn.

Als ze wilde werken, kon ze naar het bedrijf van een vriend gaan. Zo niet, dan kon ze naar haar huis in het buitenland, daar een tijdje wonen, ontspannen, en dan de stad bezoeken waar haar ouders vroeger woonden.

Terwijl Victoria haar toekomstige leven plande, deed Alexander zijn uiterste best om sporen van zijn leven in het huis achter te laten voor het geval de ouderen kwamen controleren.