




Hoofdstuk 10 Isabella's verjaardag
Victoria ratelde haar woorden in één keer af, en toen ze klaar was, viel er een doodse stilte in de kamer. Isabella reageerde pas toen Victoria haar het cadeau overhandigde, waarna ze eindelijk zei: "Dank je."
Dit was Victoria's eerste ontmoeting met Isabella. Vandaag had Isabella haar haar opgestoken en droeg ze een roze lange jurk met een wit gebreid vest, waardoor ze er heel zachtaardig uitzag.
Ondertussen droeg Victoria een eenvoudige blouse en een zwarte rok, een erg formele werkoutfit, waardoor ze wat saai leek naast Isabella.
Toen Isabella zich realiseerde dat het meisje voor haar de zogenaamde mevrouw Harrington was, veranderde haar houding. Ze nam een meer gracieuze houding aan. "Het is echt een gedoe voor je. Hoe kan Alexander zo'n jong meisje als jij zulke vermoeiende dingen laten doen?"
Victoria glimlachte beleefd. "Het is geen probleem, mevrouw Montgomery. Het hoort bij mijn werk."
"Hoe heet je ook alweer?"
"Victoria."
Op dat moment klonk Alexanders stem vanuit de verte, "Nu hebben jullie allemaal mijn vrouw ontmoet. Blij nu?"
Victoria wierp een vluchtige blik op Isabella. Haar gezicht stond niet vrolijk. Aangezien Isabella waarschijnlijk de toekomstige meesteres van de Harrington-familie zou worden, besloot Victoria dat het het beste was om haar niet tegen zich in het harnas te jagen.
"Stop met grappen maken, meneer Harrington. We hebben de scheidingspapieren al getekend. Ik ben nu alleen nog uw secretaresse," verklaarde Victoria.
Isabella was tevreden toen ze dit hoorde en vond Victoria behoorlijk verstandig. "Alexander, stop met plagen."
Ze pakte Victoria's hand, en hoewel Victoria zich terugtrok, bleef ze glimlachen. "Ik heb al over je gehoord van Alexander, maar dit is de eerste keer dat ik je persoonlijk ontmoet. Bedankt dat je de huishoudelijke zaken voor me hebt geregeld de afgelopen twee jaar."
De huishoudelijke zaken voor haar regelen? Victoria fronste lichtjes. Het leek erop dat deze Isabella in de toekomst problemen zou kunnen veroorzaken voor Arabella. Misschien moest ze Arabella van tevoren waarschuwen. Wat als Isabella problemen veroorzaakte en Arabella ziek maakte?
"Het is mijn plicht. Meneer Harrington heeft me er al voor gecompenseerd," antwoordde Victoria, terwijl ze haar stem zo stabiel mogelijk hield.
Het eigendom dat Alexander haar had gegeven, stond nu op haar naam, en het verkopen ervan zou behoorlijk wat geld opleveren. Hoe kon dat niet als compensatie worden beschouwd?
"Ik heb het cadeau afgeleverd. Als er verder niets is, ga ik er vandoor," zei Victoria, haar intentie om te vertrekken weer vermeldend.
Isabella's gezicht stond niet vrolijk, maar ze hield toch een grootmoedig front op. "Waarom blijf je niet voor het diner? Alexander heeft speciaal een chef ingehuurd voor mijn verjaardag, en ik vind het cadeau dat je voor me hebt voorbereid echt leuk. Alexander is niet goed in het kiezen van cadeaus, dus daar zal ik in de toekomst op jou vertrouwen."
"En ik moet mijn excuses aanbieden. Vandaag is mijn verjaardag, en mijn vrienden hadden een weddenschap afgesloten om te zien of je een cadeau voor me zou voorbereiden."
Bij het horen van Isabella's woorden voelde Victoria zich plotseling erg ongemakkelijk. Een weddenschap?
Ondanks de woede die in haar opborrelde, slaagde ze erin een beheerste glimlach te behouden. "Het spijt me echt, mevrouw Montgomery. Ik wist niets van de weddenschap van tevoren. Mijn excuses als het haastig voorbereide cadeau en de bloemen je in verlegenheid hebben gebracht."
Victoria sprak zo oprecht dat Isabella het moeilijk vond om haar het lastig te maken. Met tegenzin besloot Isabella het voor nu te laten rusten en richtte haar aandacht op Alexander.
"Alexander, echt," zei Isabella, terwijl ze Victoria naar hem toe bracht. "Victoria is hier, en je hebt geen woord tegen haar gezegd. Ze moet zich ongemakkelijk voelen."