04 — Neem mijn maagdelijkheid
Julian kijkt me serieus aan... Hij knippert een paar keer, probeert mijn woorden te begrijpen, het lijkt alsof hij hallucineert... "Wat zei je?"
"Ik wil dat je me-" Julian trekt me bij mijn arm het appartement in, waardoor het woord neuken niet volledig over mijn lippen kan ontsnappen.
Hij sluit de deur met één hand, terwijl hij zijn vingers stevig om mijn arm houdt... Zijn stevige aanraking maakt me nog gevoeliger.
"Ben je high?" vraagt Julian serieus, en terwijl ik mijn ogen rol en mezelf losmaak uit zijn greep, vervolgt hij, "Je bent zeker weten high."
"Waarom kijk je naar me alsof ik gek ben?" Ik sla mijn armen over elkaar, waardoor mijn borsten in mijn decolleté op en neer bewegen. En ik zweer dat dit Julians ogen even trekt, ook al wendt hij snel zijn blik af.
Hum...
"Omdat je lijkt alsof je high bent." Hij zucht, terwijl hij zijn hand door zijn blonde haar haalt, "Luister je wel naar jezelf?"
"Ja. Ik wil dat je mijn maagdelijkheid neemt." zeg ik vastberaden, en hij gromt, "Luister, het slaat ergens op! Je bent knap, vrouwen liggen altijd aan je voeten, en je bent geweldig in one-night stands!"
"Je meent het niet."
"Jawel, dat doe ik. Bovendien ben je mijn vriend..."
"En de beste vriend van je vader." benadrukt hij, "Moet ik erbij vermelden dat ik tien jaar ouder ben dan jij?"
"Dat betekent meer ervaring... En dat is alles wat een maagd nodig heeft!"
Julian lacht droogjes, terwijl hij ook zijn armen kruist, "Laten we aannemen dat dat allemaal niet uitmaakt. Toch doe ik het niet met maagden."
"Waarom?" vraag ik teleurgesteld, terwijl ik mijn schouders ophaal.
Hij zucht, terwijl hij zijn tanden op elkaar klemt... "Angelee, je moet niet zo doen alleen omdat het niet werkte met een klootzak. Je bent nog jong, zeker weten dat je iemand zult ontmoeten die het wachten waard is..."
"Nee, ik doe dit niet om hem terug te pakken." Ik draai me om en loop door het appartement, terwijl mijn zenuwen opspelen. "Je begrijpt het niet... Het is niet alsof ik zo lang wilde wachten."
Julian fronst, terwijl ik op de kruk ga zitten, "Wat bedoel je?"
"Omdat hij met een maagd wilde trouwen, moest ik me vier jaar inhouden! Maar terwijl ik me inhield, ging hij vreemd! Ik was vier jaar gefrustreerd, Julian!" Ik laat mijn lichaam achterover vallen, leunend tegen het keukeneiland, en voeg met een grom toe, "Hij had het lef om te zeggen dat ik ben als zijn favoriete eten dat hij als laatste bewaart! Echt, ik kan niet geloven dat ik zoveel tijd heb verspild aan zo'n klootzak!"
Hij komt in stilte dichterbij, alsof zijn hoofd vol gedachten zit... en stopt voor me.
Ik kijk hem weer aan met een conflicteerde uitdrukking.
"Hij heeft me al die tijd niet eens goed aangeraakt... Snap je wat ik bedoel? Ik wil mijn maagdelijkheid niet verliezen omdat ik boos ben op Eric. Ik ben gewoon moe van mezelf steeds te moeten bevredigen. Hah, ik voel me een idioot."
Julian slikt droog - ik zie zijn adamsappel langzaam bewegen, wat mijn ogen trekt.
"Je weet wel... misschien ben ik het probleem." mompel ik, terwijl ik mijn hoofd laat zakken en mijn ogen van hem afwend, starend naar de bleke huid van mijn dijen.
"Jij bent niet het probleem, Angel." zegt Julian met een lage, iets hese toon.
Wanneer ik verlegen mijn ogen ophef en de zijne ontmoet, slikt hij weer droog.
"Nee, ik weet het zeker... Ik kan een man niet opwinden..." Mijn stem hapert op het moment dat Julians handen mijn knieën spreiden, ruimte makend voor zijn lichaam tussen mijn open benen.
Met zijn handen rustend op het keukeneiland, alsof hij me insluit, drukt Julian zijn heupen tegen de mijne, wrijvend zijn erectie direct tussen mijn benen.
Oh mijn God.
Ik houd mijn adem in en sluit mijn lippen, proberend elk geluid tussen hen vandaan te houden, en ik zie een bescheiden glimlach op Julians lippen verschijnen.
"Zie je? Jij bent niet het probleem..." zegt hij, terwijl hij een van zijn handen van het aanrecht haalt, langs mijn arm naar beneden glijdt tot hij mijn heup bereikt.
Ik denk dat ik droom-
Mijn gedachten worden onderbroken wanneer Julian mijn heup naar zich toe trekt en zichzelf harder tegen het gevoeligste deel van mij aandrukt - en deze keer kan ik het lage kreun dat luid ontsnapt niet tegenhouden.
Ik staar naar Julians lippen terwijl hij langzaam zegt, "Als er iets mis is, is het zeker met die klootzak... Vooral wanneer je die lingerie aanhebt..."
Een domme glimlach verschijnt op mijn lippen terwijl ik langzaam knipper en iets naar voren leun, "Vond je het mooi?"
"Of ik het mooi vond?" Hij leunt ook naar voren, brengt onze gezichten nog dichter bij elkaar, glijdt zijn hand over mijn blote dijen, omhoog mijn rok in, dreigend om mijn kruis te bereiken. "Ik heb moeite gehad om het te vergeten... zoals je kunt zien."
Giechelend sla ik mijn benen om zijn heupen.
Ik hou er gewoon van hoe Julian verrast kijkt en zijn adem inhoudt, zijn ogen sluit, proberend zijn gedachten te veranderen.
Huh, ik kan zijn warmte mijn lichaam voelen binnendringen, vermengd met de mijne, en ik kan zelfs de geur van zijn cologne heerlijk in mijn huid voelen zinken.
"Dit zouden we niet moeten doen..." mompelt hij, nog steeds met gesloten ogen, alsof de rede de strijd in zijn hoofd wint...
"En waarom is dat?" fluister ik terug, mijn lippen tegen zijn kin borstelen, dreigend omhoog te gaan.
"Jij bent... de dochter van mijn beste vriend..."
Ik laat mijn handen langzaam over zijn shirt glijden, verkennend de stof die mijn vingers kietelt, totdat ik eindelijk de tailleband van zijn broek bereik. Ik bijt op mijn lippen, en ik weet dat hij het voelt omdat mijn tanden ook langs zijn kin schuren.
Zijn warmte stijgt naar mijn hoofd.
Ik weet dat ik mijn verstand verlies.
Ik weet dat ik mijn hand niet in zijn broek zou moeten laten glijden, bijna zijn erectie aanrakend die, helaas, mijn slipje niet meer raakt.
En hij weet dat ook - want zijn hand houdt de mijne stevig vast, waardoor ik niet verder kan gaan.
"Engel..." Mijn bijnaam ontsnapt zo subtiel over zijn lippen dat het mijn huid doet rillen.
"Niemand hoeft dit te weten, Julian." fluister ik, terwijl ik mijn lippen omhoog beweeg om de zijne te ontmoeten, onze monden subtiel tegen elkaar wrijvend terwijl ik in dezelfde lage toon toevoeg, "Slechts één keer."
"Ik wil je geen pijn doen." zegt hij, bijna fluisterend, tegen mijn mond. Zijn ogen zijn intens, en ik zie de honger erin glinsteren.
Als ik mijn ogen neersla, begrijp ik eindelijk waarom hij niet met maagden doet. Eigenlijk, alleen al door hem tegen me aan te voelen wrijven, weet ik dat hij enorm is. En dit zou me waarschijnlijk moeten afschrikken, aangezien ik nooit de moed heb gehad om mijn eigen vingers te gebruiken, maar... Oh god, ik ben zo opgewonden.
Ik wil hem.
"Het kan me niet schelen." Ik bevrijd de hand die hij vasthoudt en laat hem eindelijk naar beneden glijden naar de erectie die, zelfs in zijn broek, ik niet goed kan vasthouden. Ik probeer hem te knijpen en hoor een schorre kreun diep uit Julians keel ontsnappen.
Mijn lichaam is zo heet... het is alsof ik een vulkaan ben met jaren van uitgestelde eruptie.
"Julian..." Dit is het draadje van de rede dat ontbreekt voor zijn overtuiging om te breken.
Hij grijpt abrupt mijn nek en trekt me in een vurige kus, eerst mijn lippen proevend voordat hij ze dwingt te openen, om zijn tong in mijn mond te stoppen, wat aangename rillingen veroorzaakt wanneer het mijn tong raakt en ermee verstrengelt.
En hij drukt me verder tegen zijn heup, deze keer zijn erectie goed passend tussen mijn benen, wrijvend tegen mijn clit, terwijl hij mijn borsten tegen zijn borst drukt, waardoor de kus dieper en gepassioneerder wordt...
Terwijl een hand het ritme dicteert door mijn nek vast te houden, voel ik de andere hand de band van mijn topje en bh naar beneden trekken, wat misschien niet dezelfde is die hij gisteravond zag, maar zeker in zijn gedachten gegrift zal blijven.
En wanneer hij zijn vingers uit mijn haar losmaakt, beide handen naar mijn heupen brengend, verwacht ik dat hij me van dat verdomde bankje tilt en naar bed draagt... Inderdaad, Julian lijkt op het punt te staan dat te doen... Behalve dat de bel van het appartement gaat, zo zacht dat we er nauwelijks aandacht aan besteden.
Maar de tweede poging is snel en hectisch, waardoor onze monden langzaam van elkaar loskomen.
Met zijn ogen strak gesloten en zijn erectie kloppend in zijn broek, tegen mijn natte slipje, blijft hij stil, zonder een spier te bewegen.
Ik bid tot de hemel dat de bel niet nog een keer gaat, zodat ik kan blijven genieten van zijn aanraking... Maar dat gebeurt natuurlijk niet.
Julian laat zijn hoofd zakken en gromt, blijkbaar geïrriteerd en teleurgesteld.
Wanneer hij zijn groene ogen opent en mijn gezicht inspecteert, brengt Julian zijn hand liefdevol naar mijn wang, en geeft een snelle kus op mijn lippen.
"Ik ben zo terug..." zegt hij, terwijl hij mijn wang streelt met zijn duim voordat hij zich terugtrekt.
Mijn hart bonst razendsnel... zo snel dat het uit mijn borst zou kunnen scheuren.
Wat ben ik in hemelsnaam aan het doen?
Ik druk mijn knieën tegen elkaar, probeer van de kriebel in mijn buik af te komen...
"Cathy?" Julians verbaasde stem brengt me abrupt terug naar de realiteit.
Oh... Natuurlijk... Mijn plotselinge bezoek heeft waarschijnlijk zijn plannen verstoord...
Ik voel een mengeling van angst en verdriet in mijn borst bonzen, maar ik worstel om van de kruk op te staan en mijn rok naar beneden te trekken, terwijl ik mijn haar fixeer, dat waarschijnlijk in de war is geraakt door de vurige kus.
Kus.
Ik heb Julian Adams gekust...
De beste vriend van mijn vader.
"Nee, ik ben nu een beetje bezig..." zegt Julian, met zijn arm de weg naar het appartement blokkerend. Maar wanneer ik naderbij kom en mijn hand op zijn rug leg, voel ik hem onmiddellijk verstijven.
Maak je geen zorgen, Julian... Ik zal je avond niet verpesten.
"Het is oké, ik ga meteen. Bedankt voor het advies, ik ga naar huis." Ik geef een lieve glimlach en kijk naar het lange meisje, die me verrast en enigszins... boos aankijkt?
Blond, blauwe ogen, slank... Ja, dit is precies Julian Adams' type...
Mijn complete tegenpool.
Angstig trekt Julian zijn arm terug en laat me passeren.
Met mijn wangen brandend van schaamte en misschien andere gevoelens die ik zelfs voor mezelf niet zou willen toegeven, verlaat ik het appartement. Maar voordat ik me omdraai, begroet ik deze Cathy met een vriendelijke glimlach.
Mijn stappen zijn snel, en al snel ben ik mijn deur aan het ontgrendelen die, gelukkig, recht vooruit is, zodat ik uit het zicht van beiden kan verdwijnen.
De dreun van de deur weerklinkt te luid. En terwijl ik mijn rug ertegen leun, sla ik mijn ogen neer, luisterend naar wat er buiten gebeurt.
"...Ik denk dat je nu vrij bent?"