Hoofdstuk drie: Hij is schattig en heet
Hoofdstuk drie: Hij is Schattig en Heet
Jessica
"Breng je me naar huis?" zei ik, zonder na te denken over wat ik zei voordat de woorden mijn mond verlieten.
"Ben je zeker?" Hij likte over zijn onderlip.
"Zullen je vrienden zich geen zorgen maken?" Ik wuifde met mijn hand.
"Maak je geen zorgen, ik zal Olivia gewoon een berichtje sturen. Het is goed."
Hij knikte en nam een slok van zijn drankje voordat hij een hand op mijn onderrug legde en me naar de uitgang van de club leidde. Toen we buiten kwamen, stond er een zwarte limousine verderop in de straat te wachten.
"Wow, kijk die auto. Ik vraag me af van wie die is." Ik keek naar hem.
"Het... ehm, is van mij."
Hij leidde me naar de auto waar de chauffeur de deur opende. Hij liet me eerst instappen en de chauffeur sloot de deur meteen nadat we allebei in de achterbank waren gaan zitten. Het zwarte leer voelde glad aan tegen mijn blote dijen en ik liet mijn vingers over het strakke interieur glijden, per ongeluk op een knop drukkend en een koeler vol wijn openend.
"Wow." Ik hapte naar adem.
"Dit is zo cool."
Hij reikte naar voren, zijn hand raakte de mijne terwijl hij op de knop drukte en de koeler sloot.
"Het laatste wat je nu nodig hebt, is nog een drankje, mijn liefste."
"Oke." Ik snoof, leunde achterover in mijn stoel en sloeg mijn armen kinderachtig over elkaar. Vanuit mijn ooghoek zag ik hem ongemakkelijk zijn benen kruisen, zijn lippen tussen zijn tanden geklemd.
Toen we eindelijk mijn studentenhuis bereikten, bood hij aan om me naar mijn kamer te brengen. Ik stemde gewillig toe, trok Olivia's schoenen uit terwijl we op de lift wachtten. Ik wiegde heen en weer voor steun, ontgrendelde mijn kamer en liet hem binnen. Ik gooide mezelf meteen op het bed en begroef mijn gezicht in het kussen.
"Ga je zo slapen?" Hij lachte, ik knikte in de stof, opende mijn ogen en fronste.
"Wacht... dit is niet mijn kussen." Ik rolde om en keek naar het bed ernaast, giechelend en wijzend.
"Dat is mijn bed." Hij schudde zijn hoofd, een zichtbare grijns op zijn gezicht vanwege mijn dwaasheid.
Ik probeerde op te staan, maar mijn armen waren zo slap dat het niet lukte. Na een paar seconden worstelen, jammerde ik en hield mijn armen naar hem uit.
"Draag me."
"Pardon?" Hij trok zijn wenkbrauwen op.
"Draag me, ik kan niet opstaan."
"Je bed is letterlijk een meter van je vandaan, Jessica."
"Ik kan niet opstaan."
Hij zuchtte, liep naar me toe en schoof zijn armen onder mijn rug en knieën. Hij tilde me moeiteloos op en legde me op het juiste bed.
"Je bent zo sterk." Ik giechelde.
"Dank je."
Hij vermeed mijn blik, trok mijn laken over mijn lichaam. Ik zag zijn twee rustende adelaars-tatoeages onder zijn shirt uitsteken. Ik reikte omhoog en trok zijn kraag weer opzij om ze beter te bekijken. Het zag er zo sexy uit op hem, ik wilde hem dichterbij trekken voor een kus, maar ik kon het niet.
"Twee rustende adelaars." Mompelde ik, mijn oogleden werden zwaar.
"Twee rustende adelaars." Fluisterde hij terug.
Ik geeuwde, sloot mijn ogen en trok mijn dekbed tot aan mijn nek, nestelde me in de warmte.
"Je moet me de rest van je tatoeages ooit laten zien."
"Wat maakt je zo zeker dat ik er meer heb?"
"Omdat ik een glimp van de tatoeage op je pols zie, maar ik ben te moe om nu te zien wat het is."
Hij lachte zachtjes voordat hij welterusten zei en het licht uitdeed. Dat is het laatste wat ik me herinner voordat ik in een diepe slaap viel.
De volgende ochtend werd ik wakker met een bonzende hoofdpijn en het zonlicht was veel te fel naar mijn zin. Ik kreunde, trok een kussen over mijn gezicht, keek naar Olivia's bed maar het was leeg. Toen zag ik een glas water op het nachtkastje naast mijn bed, twee kleine pillen en een geschreven briefje met mijn naam erop.
Ik pakte het briefje op en zag Jeffrey's slordige handschrift op het papier gekrabbeld.
'Jessica, neem dit als je wakker wordt. Ze zullen je beter laten voelen, bel me als je nog iets nodig hebt.'
Onderaan het briefje stond zijn telefoonnummer, ik glimlachte in mezelf terwijl ik zijn slordige handschrift een paar keer herlas voordat ik de medicijnen in mijn mond stopte en wat water dronk om ze door te slikken.
Het was al middag toen ik eindelijk besloot uit bed te komen, ik kleedde me uit en trok mijn badjas aan. Met mijn handdoek en toilettas liep ik naar de badkamer. Terwijl het hete water over mijn lichaam stroomde, waste ik alle vuil en viezigheid van de vorige avond weg. Pas toen herinnerde ik me dat ik Olivia niet had ge-sms't, maar zij had mij ook niet ge-sms't, dus ik denk dat ze zich niet te veel zorgen maakte over mij.
Nadat ik al mijn make-up had verwijderd, kwam ik uit de badkamer. Ik liep naar onze voorraadladen om wat snacks voor de lunch te pakken. Ik had echt geen zin om naar de eetzaal te gaan, ik voelde me te moe om mensen te zien en met iemand te praten. Dus verwarmde ik de noedels in de magnetron en ging op mijn bed zitten, terwijl ik een film op mijn laptop keek.
Toen ik naar Jeffrey's briefje keek, vroeg ik me af of ik hem een berichtje moest sturen om hem te bedanken voor gisteravond. Ik twijfelde er vijftien minuten over voordat ik mijn telefoon pakte en hem een bericht stuurde.
'Bedankt voor het redden en verzorgen van me gisteravond, ik waardeer het echt.' Direct kreeg ik een reactie van hem.
'Graag gedaan, Prinses. Hoe voel je je nu?'
Ik glimlachte om hoe hij me altijd Prinses noemde. Ik stuurde hem snel een ander bericht, waarin ik vertelde dat ik me veel beter voelde maar dat ik zeker niet snel weer zo'n nacht wilde hebben, voordat Olivia binnenkwam, gekleed in een overhemd dat nauwelijks haar achterste bedekte, haar sneakers bungelend aan haar vingers.
"Ben je zo over de campus gelopen?" Haar broek was volledig zichtbaar.
"Ja."
Ze kreunde in haar kussen en ik kon haar zacht snurken horen. Mijn telefoon lichtte op, met een bericht van Jeffrey.
'Niet snel? Betekent dat dat er meer nachten zoals die in de toekomst zullen zijn voor een niet-feestmeisje zoals Jessica?' Ik glimlachte en antwoordde hem.
'Ik hoop van niet, maar zolang ik niet zoveel drink, zal ik het misschien overwegen.' Hij reageerde onmiddellijk.
'Nou, als je ooit nog een avondje uit wilt, ga ik graag met je mee. We kunnen het hebben over mijn uitgebreide collectie tatoeages waar je zo in geïnteresseerd bent.'
Ik herinnerde me ineens alle keren dat ik mezelf betrapte op het staren naar zijn borst en pols, me afvragend hoeveel meer tatoeages hij op zijn lichaam had. Het was zo mysterieus en toch zo sexy.
Wat zeg ik eigenlijk? Hij is een veertigjarige man en ik ben pas twintig. Ik denk niet dat het een goed idee zou zijn om dichtbij hem te komen.
'Misschien neem ik je aanbod aan.' sms'te ik hem.
'Ik kijk ernaar uit, ik moet nu weer aan het werk. Ik spreek je later, mijn liefste.'
Ik sloot mijn telefoon en opende mijn laptop, checkte wat e-mails en sociale media maar niets kon mijn gedachten van Jeffrey afleiden.
Wat maakte hem zo aantrekkelijk? Natuurlijk, hij ziet er goed uit en hij had duidelijk een stabiele baan om zijn dure kleding en luxe auto's te kunnen betalen, maar hij is ouder dan ik. Ik heb nog nooit een jongen leuk gevonden die twee jaar ouder was dan ik, laat staan twintig jaar ouder.
Ik maakte mijn noedels op en waste daarna de afwas. Ik hoorde Olivia zich omdraaien in haar bed en plotseling sprak ze.
"Met wie ben je gisteravond naar huis gegaan?"
"Gewoon een vriend." Ik keek haar niet aan, ik haalde alleen mijn schouders op.
"Gewoon een vriend?" Ze spotte.
"Was het een jongen? Is er iets gebeurd gisteravond?"
"Nee, Olivia. Hij heeft me gewoon thuisgebracht."
"Ah, dus het was een jongen."
"Laat het gewoon, Olivia." Ik rolde met mijn ogen, pakte mijn telefoon en laptop en ging naar de kamer van Janice en Evelyn.
Ik ga daar altijd heen om rond te hangen, vooral als ik een gesprek met Olivia wil vermijden zoals op dit moment. Gelukkig was hun kamer open en toen ik binnenkwam, zag ik Janice op de bank met haar laptop maar Evelyn was niet in de kamer.
"Hoi," zei ik, terwijl ik naast haar ging zitten.
"Hoi," antwoordde ze.
"Ik stond op het punt om wat eten te bestellen, wil je iets?" Ik schudde mijn hoofd.
"Nee, ik heb net wat noedels gehad...maar je kunt me wat chips meenemen." Ze rolde met haar ogen maar voegde chips toe aan haar bestelling.
"Waarom ben je hierheen gekomen? Olivia irriteert je?" Ik knikte, terwijl ik afwezig mijn telefoon checkte om te zien of ik een bericht van Jeffrey had.
"Ja, ze had het over dingen waar ik niet over wilde praten."
"Wil je het dan met mij bespreken?" Ik haalde mijn schouders op.
"Het is niets, we zijn gewoon gisteravond uitgegaan."
"Je bent met een jongen weggegaan, nietwaar?" Ze glimlachte.
"Nee!" zei ik, maar voegde snel toe.
"Ik bedoel, soort van."
"Was hij knap?" Ik knikte.
"Hij is heel knap en heet."
"Dan is dat alles wat ik moest weten."
Ik schudde mijn hoofd en glimlachte voordat ik mijn laptop op mijn schoot legde, proberend een begin te maken aan mijn filosofieopdracht voordat ze haar volgende vraag stelde.