Hoofdstuk 3: De erfenis veiligstellen
[Sarah]
"De IVF-procedure is uitgesloten," verklaarden Nathans ouders, met een nauwkeurig en afgemeten accent. "Sarah studeert nog aan de TU Delft. Dit zou haar opleiding volledig ontsporen."
Ik onderdrukte een glimlach om hun plotselinge bezorgdheid over mijn academische carrière. Drie dagen geleden waren ze nog blij geweest als ik zou stoppen met studeren om met hun comateuze broer te trouwen.
Elizabeths vingers tikten een keer op het gepolijste hout - een gebaar dat ik begon te herkennen als iemand een cruciale fout had gemaakt. "Sarah's opleiding is zeker belangrijk," stemde ze soepel in. "Bijna net zo belangrijk als het behoud van de Pierce-erfenis. Bijna."
Ze knikte naar haar assistent, die leren portefeuilles uitdeelde aan iedereen die aanwezig was. In die van mij zat een gedetailleerd overzicht van de stemstructuur van Pierce Technologies. Mijn ogen werden groot terwijl ik las.
"Zoals je kunt zien," vervolgde Elizabeth, "bevatte Theodores huwelijkscontract bepaalde bepalingen met betrekking tot de controle over het bedrijf. In geval van zijn onbekwaamheid zou zijn vrouw aanzienlijke stemrechten in Pierce Technologies verkrijgen - mits zij een Pierce-erfgenaam baart."
Hun gezicht kleurde donkerrood. "Dat meen je niet. Een student de controle geven over een Fortune 500-bedrijf?"
"Niet de controle," verbeterde Elizabeth. "Bescherming. Tegen eventuele... ongeoorloofde pogingen om de macht te grijpen tijdens Theodores herstel."
Haar blik gleed veelbetekenend naar dit stel, en ik begreep plotseling. Nathan handelde niet alleen in zijn plannen. Zijn hele tak van de familie probeerde de controle te grijpen terwijl Theodore hulpeloos lag.
"Ik doe het." Mijn stem klonk sterker dan ik had verwacht. "Ik begrijp de verantwoordelijkheid en ik accepteer het."
Elizabeths glimlach toonde oprechte goedkeuring. Nathan en zijn ouders wisselden donkere blikken uit maar zeiden niets. Ze wisten dat ze deze ronde verloren hadden.
De vergadering werd gesloten en ik ging naar Pierce Tower, waar ik een vergadering met het juridische team had gepland. Ik was halverwege het plein toen een bekende stem riep.
"Sarah, wacht."
Ik draaide me om en zag Nathan naar me toe haasten, zijn pak iets gekreukt – ongebruikelijk voor iemand die normaal zo verzorgd is. De ochtendzon viel op zijn gezicht en benadrukte de schaduwen onder zijn ogen. Hij had slecht geslapen. Goed.
"Wat wil je, Nathan?"
Hij keek nerveus naar de beveiligingsbeambten bij de ingang van de toren. "Je kunt hier niet mee doorgaan. De IVF, de stemrechten – je begeeft je op te diep water."
"Zoals jij je op te diep water begaf in het Bellagio vorige maand?" Ik zag zijn gezicht verbleken. "Of was het de Wynn? Ik vergeet welke casino dreigt je schuld openbaar te maken."
"Hoe wist je—"
"Ik ben niet het naïeve studentje dat je dacht te kunnen manipuleren." Ik stapte dichterbij en verlaagde mijn stem. "Ik weet van de gokschulden. Ik weet van de offshore-rekeningen waar je geld naartoe sluist. En ik weet precies hoe lang je al met mijn zus slaapt."
Nathans zelfverzekerde houding viel in duigen. "Sarah, alsjeblieft. We kunnen nog steeds iets regelen. Het kind hoeft niet van Theodore te zijn. We zouden—"
"Stel je serieus voor dat ik bedrijfsfraude pleeg?" onderbrak ik hem, luid genoeg zodat de nabijgelegen beveiliger onze kant op keek. "Dat zou jammer zijn. Vooral omdat Theodore's beveiligingsteam alle gesprekken in de buurt van het bedrijfsterrein in de gaten houdt."
Ik liet dat even bezinken voordat ik verderging. "Blijf uit mijn buurt, Nathan. Blijf weg bij Theodore's bedrijf. Anders is je volgende gesprek over je activiteiten met de AFM."
Ik draaide me om en liep weg, mijn hakken klikkend op het marmeren plein, terwijl ik hem daar met open mond achterliet. Het trillen in mijn handen begon pas toen ik veilig in de lift stond.
De privé vruchtbaarheidskliniek besloeg de gehele bovenste verdieping van een discreet medisch gebouw aan de Upper East Side. De dokter, de leidende vruchtbaarheidsspecialist, straalde een kalme bekwaamheid uit die zelfs de meest nerveuze patiënten geruststelde.
"De procedure zelf is vrij eenvoudig," legde ze uit, terwijl ze gedetailleerde diagrammen liet zien. "We hebben al levensvatbaar genetisch materiaal van meneer Pierce bewaard. Met de nieuwste technieken zijn onze slagingspercentages veelbelovend."
Ik knikte, terwijl ik probeerde me te concentreren op de medische feiten in plaats van de surrealistische situatie. "En de tijdlijn?"
"We beginnen meteen met hormoonbehandelingen. De daadwerkelijke implantatie kan binnen enkele weken worden gepland." Ze pauzeerde, terwijl ze mijn gezicht bestudeerde. "Mevrouw Pierce, ik wil duidelijk zijn – hoewel we alle benodigde juridische documentatie hebben, inclusief de voorafgaande toestemming van meneer Pierce, bent u niet verplicht om door te gaan."
Ik dacht aan Nathans geslepen gezicht, aan Elizabeths voorzichtige manoeuvres, aan Theodore die stil en kwetsbaar in zijn medische suite lag. "Ik begrijp het. Maar ik wil doorgaan."
De rest van de afspraak ging voorbij in een waas van toestemmingsformulieren en medische geschiedenissen. Pas toen ik daarna alleen in de badkamer was, liet ik mezelf een moment van paniek toe, terwijl ik de marmeren wastafel stevig vasthield en naar mijn spiegelbeeld staarde.
Ik was eenentwintig jaar oud, een studente die zich zorgen zou moeten maken over tentamens en onderzoeksprojecten. In plaats daarvan was ik getrouwd met een comateuze tech-CEO, bereid om IVF te ondergaan met zijn ingevroren sperma, terwijl ik zijn neef en neven moest afweren die bedrijfsdiefstal probeerden te plegen.
"Kom op, je kunt dit," fluisterde ik tegen mijn spiegelbeeld.
Mijn telefoon trilde – een bericht van mevrouw Thompson dat Theodore's vitale functies stabiel waren. Ik haalde diep adem, rechtte mijn rug en liep naar de deur. Ik had een bedrijf te beschermen en een erfenis veilig te stellen.
Achter mij lag een kopie van Theodore's medisch dossier open op het bureau van de dokter, met één regel gemarkeerd: "Patiënt vertoonde ongebruikelijke hersenactiviteitspatronen die consistent zijn met potentiële bewustzijn tijdens veronderstelde coma-toestand."