HOOFDSTUK 5
Het roze restaurant was zoals gewoonlijk druk. Het was een chique eetgelegenheid, eigendom van Edel's zus Rhea, en zij was een kreng.
Ik zocht naar Edel en toen ik hem zag, glimlachte ik. Hij zwaaide naar me en ik voegde me bij hem aan de tafel.
Ik boog me voorover voor een kus. Hij probeerde de kus te verdiepen, maar ik lachte en trok me terug.
"Heb je cupcakes meegenomen?" Zijn gezicht lichtte op toen ik het kleine zakje aan hem overhandigde.
"Ja, Nevaeh vroeg me om ze aan jou te geven."
"Ohhhh. Dat was lief van haar. Ik hou van haar cupcakes."
"Je mag hier geen eten mee naar binnen nemen," zei Rhea's irritante stem achter me.
"Begin niet, Rhea," mompelde Edel.
"Het zijn de regels."
"Misschien moeten we dan maar gaan."
"Dat zeg ik niet," mompelde ze voordat ze onze tafel verliet.
"Ik snap niet waarom ze zich altijd zo moet gedragen," zei hij met een frons.
"Je moet haar gewoon negeren."
"Vertel me eens. Wat heeft jouw familie gezegd over de keuze?" Ik keek om me heen. We waren op een openbare plek.
"Ik wil het hier niet over hebben."
"Kom op, Paisley. Ik ben benieuwd. We kunnen fluisteren en bovendien luistert er niemand naar ons."
"Als we op een meer privé plek zijn," zei ik met beslistheid. Hij mompelde wat, maar vroeg er niet meer naar. Hij concentreerde zich op de cupcakes terwijl ik mijn telefoon gebruikte.
"Drankjes voor jullie," zei een vrolijke serveerster.
"Ik heb geen drankjes besteld."
"Rhea vroeg me om drankjes te brengen," ze wees naar Rhea, die een nep glimlach had en een klein zwaaitje met haar vingers deed.
Ik greep in mijn tas naar mijn portemonnee en haalde wat geld tevoorschijn.
"Oh, dat hoeft niet. Het is van het huis."
"Bedank haar maar."
Het was een vruchtensap en ik nam een slok terwijl ik wachtte tot Edel klaar was. Toen hij klaar was, ging hij naar achteren om Rhea te zien terwijl ik buiten op hem wachtte.
Ik zag hem een zijwaartse knuffel geven voordat hij naar buiten kwam. De wandeling naar zijn appartement was kort. Hij had een kleine duplex met een wit hek. Het was waar we zouden gaan wonen na ons huwelijk.
Ik was opgewonden. Ik kon niet wachten om mijn leven met hem te beginnen. De woonkamer was brandschoon. De vloeren glansden en de lucht was fris. Ik ging zitten en maakte het mezelf comfortabel en hij voegde zich bij me.
"Vertel me nu wat je ouders hebben gezegd."
"Nevaeh zal gaan."
"Godzijdank," ik fronste naar hem.
"Wat bedoel je daarmee?" Hij nam mijn uitdrukking in zich op.
"Nee, wat ik bedoel is dat het beter is dat zij wordt gevraagd te gaan dan jij."
Ik trok zijn hand van me af en keek boos.
"Het is niet beter. Mijn zus gaat nergens heen. Geen van ons gaat."
"Wat? Wat ben je dan van plan? Je kunt de bruid van het beest niet bij hem weghouden."
"Er moet een manier zijn. Nevaeh gaat niet. Niet zolang ik leef."
"Wat ben je van plan te doen?"
"Ik ga met Silas praten. Hem overtuigen om iemand anders te kiezen."
"En als dat niet werkt?"
"Dan ga ik zelf naar de beesten en maak ze duidelijk dat mijn zus niet hun bruid kan zijn."
"Ben je gek? Waarom zou je je leven riskeren? Het is het niet waard. Gewoon..."
"Je woorden beginnen me boos te maken. Hoe kun je zeggen dat het het niet waard is. Zou je Rhea gewoon laten gaan?"
"Schat, ik..."
"Nou, als jij je zus zou laten gaan, kan ik dat niet met de mijne doen."
"Het spijt me schat. Wees alsjeblieft niet boos."
"Dan moet je niet tegen me zeggen dat mijn zus het niet waard is," schreeuwde ik boos.
"Het spijt me. Vergeef me alsjeblieft."
Ik negeerde hem. Hij kent me zo goed en weet dat hij niet zo over mijn zus moet praten, maar toch deed hij het.
"Kom op, lieverd. Het spijt me."
"Wat dan ook."
"Ik heb iets voor je," zei hij en hij ging de kamer in en kwam terug met een klein doosje.
"Wat zit hierin?"
"Het is een laat verjaardagscadeau."
"Over verjaardagscadeaus gesproken. Nevaeh heeft iets voor ons."
"Serieus? Wat heeft ze gegeven?"
"Vliegtickets naar de volgende stad."
"Dat is geweldig. Ik ga haar meteen bellen om haar te bedanken."
Ik scheurde de doos open en gilde van opwinding.
Hij had me de zeldzame collectie mokken gegeven die ik al heel lang probeerde te krijgen. Ik had een enorme verzameling in mijn kamer en hij wist hoe belangrijk het voor me was om deze te bemachtigen.
"Ontzettend bedankt," gilde ik en omhelsde hem stevig.
"Ik hou van je."
"Ik hou ook van jou."
"Laten we een film kijken."
"Welke film?"
"Maakt niet uit," zei hij terwijl hij wat dekens pakte en de verwarming uitzette. We gingen samen zitten en keken een film.
Hij hield mijn hand vast gedurende de hele film en hoewel ik wilde blijven kijken, begon ik opgewonden te raken. Hij trok me naar zich toe voor een kus en ik verdiepte deze.
Zijn handen gleden langs mijn lichaam en ik kreunde van extase. Zijn vingers vonden mijn centrum en speelden met mijn clitoris door mijn slipje heen. Ik kreunde in zijn mond, mijn vingers trokken aan zijn haar.
Zijn lippen gleden naar beneden en namen een verharde tepel in zijn mond.
"Godverdomme, Edel," riep ik. Ik was nat en zijn vingers gleden gemakkelijk naar binnen. Hij pompte gestaag terwijl ik mijn heupen optilde om zijn stoten te ontmoeten.
Mijn spieren spanden zich aan terwijl ik het orgasme voelde naderen. Ik begroef mijn gezicht in zijn nek terwijl mijn heupen tegen zijn vingers schokten. Hij bedekte mijn gezicht met kusjes terwijl ik op adem probeerde te komen.
"Vind je dat lekker?" zei hij met een lage stem en ik knikte.
Hij gaf me orgasmes en dat was perfect. Maar we konden niet verder gaan dan dit. Ik wilde wachten tot onze huwelijksnacht voor de daad zelf. We speelden wat en leerden wat de ander leuk vond, maar ik wilde helemaal gaan als we getrouwd waren.
Ik keek naar de tijd. Het was al avond.
"Ik moet terug naar de bakkerij," zei ik terwijl ik van hem weg trok. Ik fatsoeneerde mijn jurk en haar terwijl hij naar me keek. Mijn ogen gleden over zijn lichaam en ik zag de harde afdruk van zijn erectie door zijn broek heen.
Hij kreunde. "Kun je niet blijven slapen?"
"Ik heb Nevaeh beloofd dat ik terug zou komen en ik heb mama niet verteld dat ik zou blijven slapen."
"Je kunt ze toch gewoon bellen?"
"Zo werkt dat niet."
Ik boog voorover en kuste hem.
"Ik zie je morgen."
"Beloofd?"
"Ik beloof het." Ik pakte mijn tas en verliet zijn huis.
Ik besloot de mokken daar te laten, aangezien ik hier in de toekomst zou gaan wonen. Er was geen reden om ze mee naar huis te nemen en later weer te verhuizen.
Er waren nog klanten in de winkel toen ik daar aankwam, maar alleen Nevaeh was er. Ze zag er gestrest uit en ik bood aan om het over te nemen.
"Waverly en Bellamy willen dat we voor het eind van de week een kleine bijeenkomst houden."
"Dat is leuk."
"Ook kwam Kamiko langs."
"Is ze in de stad?"
"Ja. Ze was hier ongeveer een uur geleden. Ze zei dat ze probeerde je te bellen."
Ik had geen gemiste oproepen van haar gezien, maar ik maakte een mentale notitie om haar te bellen zodra ik hier klaar was.