Hoofdstuk 2
Alpha Titus' POV
Ze keek omhoog en toen onze blikken elkaar kruisten, hoorde ik mijn wolf een woord herhalen dat ik dacht nooit meer te zullen horen. 'Maatje.' Ik gromde toen ik me realiseerde dat mijn maatje naakt en in pijn in het zand lag, terwijl er ongepaarde wolven omheen stonden. Ik trok mijn shirt uit en bedekte haar. Ze deinsde terug telkens wanneer mijn hand haar huid raakte.
"Ben je oké? Heb je pijn?" vroeg ik met een zachtere toon in mijn stem.
'Wat doe je, Titus,' gromde Brody.
'Hou je mond,' gromde ik terug.
Mijn maatje kromp elke paar seconden ineen. Ze hield haar buik vast van de pijn.
"Ik ga je naar de roedelarts brengen," fluisterde ik tegen haar. Ze keek paniekerig toen ik dat zei. Ze begon heftig haar hoofd te schudden. Toen ik weer in haar ogen keek, zag ik het leven langzaam uit haar verdwijnen. Toen ze slap werd, overspoelde een andere geur haar. Ze is loops.
"ZE IS LOOPS," zei een vrouwelijke wolf van de grenspatrouille.
"Titus, we moeten weg," zei mijn gamma, Jacob.
Met tegenzin deed ik een stap achteruit.
"Draag haar naar de roedelarts," beval ik dezelfde vrouwelijke wolf. Ze tilde haar op en begon naar de roedelarts te rennen. Ik maakte een geestelijke verbinding met Dr. Jones, mijn arts, en vertelde hem om op de zwerver te letten. Ik noem haar niet graag de zwerver, maar dat is wat ze is voor andere wolven.
"She-wolves beginnen meestal pas loops te worden als ze hun maatje hebben gevonden," zei Brody. Ik gromde bij de gedachte dat er een andere man bij haar betrokken zou kunnen zijn.
"Waarom toon je genade aan de zwerver?" vroeg Brody. "Meestal dood je ze ter plekke."
"Mijn wolf zegt dat ze mijn maatje is," zei ik langzaam, nauwelijks hoorbaar.
"Maar wat dan met-," begon Jacob.
"Brooke? Ja, ik weet het ook niet," zuchtte ik in verwarring.
'Alpha, ik heb toestemming nodig om haar te verdoven,' hoorde ik Dr. Jones zeggen in de geestelijke verbinding.
'Waarom moet je haar verdoven?' vroeg ik terwijl ik naar het roedelziekenhuis begon te rennen.
'Haar loopsheid is intenser dan bij andere she-wolves,' zei ze.
'Ik ben onderweg,' zei ik en blokkeerde verdere geestelijke verbindingen met mij. Ik volgde de zoete geur van kamperfoelie en appels. Ik liep de kamer binnen en zag mijn maatje met naalden en apparaten aan haar verbonden. Mijn wolf jammerde bij het zien van onze maatje in deze toestand.
"Heb ik toestemming om haar een paar dagen te verdoven, Alpha?" vroeg Dr. Jones.
"Ja, dat heb je," zei ik. Ze injecteerde mijn maatje met een vloeistof en ik zag haar hartslag op de monitor gelijkmatiger worden.
"Ze zal 24 uur verdoofd zijn. Ik kom over 12 uur terug om haar nog een injectie te geven."
"Dank je, dokter," zei ik en nam plaats op de stoel naast het bed.
"Met alle respect, Alpha, waarom heb je een zwerver hierheen gebracht?" vroeg ze.
"Ik heb mijn redenen," antwoordde ik eenvoudig. Ik sta bekend als de meest brute roedel op het continent. Ik maakte een geestelijke verbinding met Brody om al het roedelwerk naar het ziekenhuis te brengen. Gedurende de uren voltooide ik mijn roedelwerk voor de dag. Langzaam viel ik in slaap en liet de slaap me overmannen.
Ik werd wakker van de hartmonitor die een lange piep liet horen. Meteen schrok ik wakker en sprong op. Ik keek naar mijn maatje en zag dat ze wakker was. Ik keek naar de vloer en het apparaat dat eens aan haar vinger zat, was er nu niet meer. Ik schakelde de monitor uit en liep langzaam naar mijn maatje toe.
"Ik-ik ben sorry, Alpha, dat ik de grens zonder toestemming ben overgestoken," verontschuldigt ze zich.
"Waarom ben je hier?" vraag ik, terwijl ik probeer een zachtere toon te gebruiken.
Sophia's POV
"Waarom ben je hier?" vraagt hij met een zachte stem.
"Ik moest weg. Mijn partner heeft me afgewezen en ik kan hem niet meer onder ogen zien. Hij wordt de toekomstige Alpha en ik wil hem niet als constante herinnering," zeg ik in het Italiaans. Dat doe ik als ik nerveus ben en nu is een goed moment om nerveus te zijn.
"Herhaal dat. Maar langzamer en in het Engels," zegt hij terwijl hij de stoel naar het ziekenhuisbed trekt.
'Waarom ruikt hij naar aardbeien?' vraag ik mijn wolf.
'Hij ruikt beter dan partner,' antwoordt ze.
"Ik ben ehm afgewezen door mijn partner gisteren, of vandaag, ik weet niet welke dag het is. Maar ehm hij wees me af op het moment dat ik hem aankeek en hij zal de toekomstige Alpha zijn en ik kon niet verdragen dat hij daar was als herinnering dat ik ongewenst ben," zeg ik langzamer. Hij gromt bij het laatste deel. Hij leunt zijn hoofd in de holte van mijn nek en ademt mijn geur in. De tintelingen die ik voelde toen hij dat deed, gaven me een veilig en ongemakkelijk gevoel tegelijkertijd. Ik beweeg weg van hem en kijk in zijn ogen.
"Sorry, dat was niet mijn bedoeling," zegt hij terwijl er een flits van pijn in zijn ogen verschijnt. Het verdwijnt net zo snel als het kwam.
"Uit welke roedel kom je?" vraagt hij.
"De-de Blue Crescent Wolves," stotter ik. Ik was nerveus in zijn buurt, maar voelde me ook veilig. "In welke roedel ben ik?"
"De Scarlet Moon Pack," zegt hij met trots. Ik schrik van de naam van de roedel. Alpha Titus stond bekend als de wreedste Alpha van het continent. Hij doodt zwervers bij het zien.
"W-waarom heb je me niet vermoord?" vraag ik geschokt. Hij gromt maar kalmeert bijna onmiddellijk. Zijn ogen veranderen van zwart naar glanzend goud, wat me laat weten dat zijn wolf eruit is.
"Partner," zegt hij. Het woord stuurde rillingen over mijn rug.
"Wat," zei ik, mijn gezicht toonde dat ik geschokt was. "Ik-ik heb al een partner."
"Hij heeft je afgewezen," zijn stem galmde door de kamer. Het is bijna ongehoord dat de Maangodin je een tweede partner geeft.
"Je kunt ons net zo goed afwijzen," zucht ik. We waren ongewenst. Mijn wolf jankt als ik dat zeg, maar een deel van haar wist dat het een mogelijkheid was. Het brak ons toen Terry ons afwees; we dachten dat we niet goed genoeg waren voor iemand.
Alpha Titus' ogen werden zwart en daarna weer hemelsblauw.
"Waarom zou ik je afwijzen?" zegt hij, zijn ogen toonden pijn.
"Niemand wil mij. Jij bent Alpha Titus, je hebt een sterke partner nodig die je kan helpen met het werk van de roedel," begin ik.
"Wat is de status van je familie?" onderbreekt hij me.
"Beta," zeg ik snel.
"Moet je niet trainen op school?" vraagt hij.
"Ja, Alpha Titus," zeg ik. "Ik was de beste van mijn klas."
"Ten eerste, noem me gewoon Titus. Ten tweede, als je denkt dat ik een sterke Luna wil, jij bent de beste van je klas, maakt dat je niet sterk? Je bent mooi en ik kon me niets beters wensen voor een partner," zegt hij. Ik was sprakeloos, ik wist niet wat ik moest zeggen. Niemand heeft ooit mijn hart zo geraakt als hij zojuist deed.
"Je kunt in mijn roedel blijven totdat je beslist wat je wilt doen," biedt hij aan. Mijn wolf springt in mijn hoofd bij de gedachte aan onze partner en ons dicht bij elkaar blijven.
"Dank je," zeg ik, zijn aanbod accepterend.