




Hoofdstuk 5 Had Brady haar geheim ontdekt?
Nadat ze haar instructies had gegeven, waggelde Laura terug naar haar bureau. Violet wilde geen ruzie krijgen met de senior medewerkers, dus richtte ze zich ijverig op haar werk. Een uur later voelde Violet een pijnlijke druk op haar borst. Ze moest dringend haar moedermelk afkolven. Om haar borstvoeding geheim te houden, droeg ze discreet haar kleine tas met de borstkolf naar het openbare toilet in de gang buiten het kantoor. Terwijl Violet nerveus melk aan het afkolven was in het toilet, had Brady net een vergadering afgerond. Hij daalde van de 30e naar de 10e verdieping om toekomstige modeprojecten met Max te bespreken. In het toilet vulde Violet twee grote zakken met melk. Het was genoeg voor haar baby's. Ze maakte de kolf schoon en stopte alles terug in de kleine tas, van plan de melkzakken in de koelkast van de pauzeruimte te verstoppen. Diep in gedachten liep Violet rechtdoor toen ze het toilet verliet, zonder op te merken dat Brady net uit de lift stapte. Ze botsten tegen elkaar, en Violet's tas gleed uit haar handen. Een van de met melk gevulde zakken viel eruit en spatte op Brady's smetteloze, dure zwarte pak. Melk spatte over Brady's pak terwijl de zware geur de lucht vulde. De assistenten die Brady vergezelden, hapten naar adem, onzeker over wat te doen. Was deze vrouw gek geworden? Hoe durfde ze melk op Brady te morsen? Iedereen staarde geschokt. Brady's knappe gezicht betrok, zijn uitdrukking was ijzingwekkend grimmig. Violet wist dat ze weer in de problemen zat. Ze boog haar hoofd en klemde haar tas stevig vast. Ze kon het zich niet veroorloven deze baan te verliezen of Brady te beledigen. Maar toch had ze hem weer beledigd. Brady wierp een blik op de vloeistof op zijn pak, zijn ogen dreigend, zijn stem ijskoud. "Kijk omhoog!" Violet voelde zich totaal gefrustreerd. Hoe hard ze ook probeerde hem te vermijden, ze bleef Brady tegenkomen. "Ik zei, kijk omhoog!" Brady's woede was voelbaar. Violet hief langzaam haar gezicht op. Brady's ogen vernauwden zich nog meer. Hij greep haar pols ruw vast. "Jij weer. Wat voer je nu weer in je schild?" Violet kromp ineen van de pijn, probeerde zich los te maken, maar Brady's greep werd strakker. Ze stond op het punt te huilen van de pijn. "Het was niet expres!" protesteerde Violet, zich onrechtvaardig behandeld voelend. Maar voor Brady leek het op een act. "Niet expres? Hou op met liegen!" sneerde Brady, zijn toon agressief. Violet ontmoette Brady's koude, harde blik, een vleugje bitterheid voelend in haar hart. Hoe ze het ook probeerde uit te leggen, Brady zou haar nooit geloven. Als dat zo was, besloot Violet dat uitleggen geen zin had. Laat hem maar denken wat hij wil. "Prima, ik deed het expres. Kun je me nu loslaten, meneer Hall?" zei Violet uitdagend, terwijl ze op haar lip beet. Brady voelde een onverklaarbare irritatie bij haar reactie. "Was het een jaar geleden ook expres?" "Ja, ik heb je opzettelijk verleid!" antwoordde Violet boos. Brady liet haar pols los, zijn gezicht koud. "Dan vertrek je maar. Ik wil je niet meer zien!"
"Waarom zou ik vertrekken? Ik werk hier nu." Violet wreef over haar pijnlijke pols en verzamelde al haar moed. "Meneer Hall, ik zal u niet meer lastigvallen. Laat me alstublieft met rust."
"Je werkt bij mijn bedrijf?" Brady's ogen vernauwden zich.
"Nee, ik werk bij JK." Violet raapte snel de melkzak van de grond op.
Wat een schande. Het was bedoeld voor haar baby's. Nu was er een zak verpest en hadden ze minder te drinken.
"Meneer Hall, het spijt me echt," mompelde Violet. Ze stopte de melkzak in haar zak en haalde een tissue tevoorschijn om de melk van zijn pak te vegen.
Ze wilde Brady niet boos maken.
Violets zachte handen bewogen over Brady's borst, waardoor zijn spieren zich spanden.
Brady slikte en duwde haar hand weg. Hij trok zijn pak uit en gooide het naar een assistent.
Violet voelde zich ongemakkelijk, bang dat Brady zou denken dat ze hem weer probeerde te verleiden.
Net op dat moment ging haar telefoon. Toen ze zag dat het Hellen was, nam ze instinctief op.
"Mama, mama!" De stemmen van de baby's waren zwak maar hoorbaar.
Ze waren nog te jong om veel meer te zeggen.
Violet raakte in paniek en beëindigde snel het gesprek.
Had Brady de stemmen van de baby's gehoord? Zou hij iets vermoeden?
Als Brady erachter zou komen dat ze zijn kinderen had na die nacht...
Dat zou een ramp zijn!
Violet huiverde, observeerde Brady's uitdrukking in het geheim en bad stilletjes dat hij snel zou vertrekken.
Maar Brady bleef staan, zijn blik diep en onderzoekend, alsof hij haar gedachten probeerde te lezen.
Twee baby's noemden Violet "mama"?
De geur van melk hing in de lucht. Brady wierp een blik op de vloeistof op de grond, zijn wenkbrauwen gefronst.
De vloeistof die Violet op hem had gemorst was melk?!
Er waren nog steeds sporen van melk op Violets borst. Brady greep plotseling haar pols en drukte haar tegen de muur.
Hij boog zich dicht naar haar toe en fluisterde in haar oor: "Violet, verberg je iets voor me?"
Violet hield haar adem in. Brady's warme adem in haar oor maakte haar knieën week.
Nee! Ze kon niet laten dat hij de baby's ontdekte!
Violet was radeloos, en Brady drukte zich dichter tegen haar aan, zijn borst bijna tegen de hare.
"Antwoord me!"