




Hoofdstuk 4 Pesten op het werk
Max kwam eindelijk bij zinnen en bladerde met een glimlach door Violets cv. "Oké, welkom bij JK Fashion Company."
Eigenlijk wilde Max vragen of Violet een vriend had, maar hij vond het ongepast om dat op haar eerste werkdag te doen.
Violet had niet door dat haar nieuwe baas op slag verliefd op haar was geworden en knikte gewoon enthousiast.
Max leek aardig, en ze hoopte dat haar carrièrepad hier niet al te zwaar zou zijn.
Ze was vastbesloten om hard te werken, geld te verdienen en uiteindelijk de familie Devereux te confronteren om terug te krijgen wat haar moeder toebehoorde!
De familie Devereux had haar en haar moeder iets verschuldigd, en ze was van plan om alles terug te krijgen.
...
Ondertussen, op de 30e verdieping in het kantoor van de CEO, was Brady net aangekomen toen zijn assistent, Eddy Shelton, hem een vers gezette artisanale koffie bracht.
"Meneer Hall, hier is uw koffie." Eddy zette het op het bureau en stond klaar om de dagplanning te rapporteren.
Brady nam gracieus een slok van de koffie terwijl hij naar Eddy luisterde.
"Meneer Hall, u heeft om 10 uur een zakelijke vergadering, gevolgd door een lunch met meneer Parker van Horizon Innovations Group om 11:30. Trouwens, meneer White van de familie White heeft u om 13:30 uitgenodigd voor koffie," rapporteerde Eddy gedetailleerd.
Brady pauzeerde bij de vermelding van de familie White en vroeg met een koude toon: "De familie White? Aiden White?"
"Ja, meneer White heeft u uitgenodigd voor koffie."
Brady grijnsde met een flits van meedogenloosheid in zijn ogen. "Hij probeert waarschijnlijk mijn grond over te nemen, nietwaar?"
De familie White was een van de vier grote families in Elysiuma, naast de Hall, Calvin en Stanley families, die alle topbedrijven in het land domineerden.
Met zulke grote belangen waren conflicten onvermijdelijk.
Door de jaren heen onderhielden de Hall en Stanley families een nauwe relatie, terwijl de andere twee families constant betrokken waren bij zowel openlijke als verborgen gevechten, waarbij elk de ander wilde neerhalen en snel wilde uitbreiden.
Onder deze vier families had de familie Hall altijd de toppositie behouden.
De nieuw rijke familie White smeedde voortdurend plannen om de familie Hall omver te werpen.
Brady was zich goed bewust van hun bedoelingen. Aiden's uitnodiging voor koffie was slechts een truc om het miljoenen kostende stuk grond in het oosten van de stad te bemachtigen.
Hoe durfde Aiden op Brady's eigendom te azen!
"Meneer Hall, accepteert u de uitnodiging?" vroeg Eddy voorzichtig.
Iedereen wist dat Brady meedogenloos en onvoorspelbaar was, en niemand durfde hem uit te dagen. Eddy voelde zich altijd op zijn hoede in zijn buurt, bang dat hij een fout zou maken.
Brady zette zijn koffiekopje neer, zijn uitdrukking streng. "Natuurlijk."
Hij was benieuwd welke trucs Aiden in petto had.
"Ik zal het regelen," noteerde Eddy en ging verder met de rest van het schema.
Plotseling belde Brady's grootmoeder Matilda Hall.
Brady stuurde Eddy weg en nam de telefoon op.
"Brady, wanneer breng je een meisje mee naar huis? Ik ben aan het eind van mijn leven, en jij bent volwassen. Kun je me niet mijn kleindochter-schoondochter laten zien en mijn achterkleinkind vasthouden voordat ik sterf?" klonk Matilda's stem door de telefoon.
Brady fronste lichtjes. Hij was pas 28. Wat was de haast?
"Oma, als ik iemand ontmoet die ik leuk vind, breng ik haar mee naar huis."
"Altijd hetzelfde antwoord. Dat vertel je me al jaren, maar ik heb je nog nooit iemand mee naar huis zien nemen," zei Matilda, zogenaamd boos, "Als je dit jaar geen meisje mee naar huis neemt, regel ik er een voor je. Het is beslist."
Matilda beëindigde abrupt het gesprek voordat Brady kon reageren.
Brady hield zijn telefoon met gemengde gevoelens vast.
Vrouwen waren nooit een probleem voor Brady, maar het moest wel iemand zijn die hij echt begeerde.
...
Op de 10e verdieping van het gebouw keerde Violet terug naar haar bureau, klaar om aan haar werk te beginnen.
Haar mentor, Laura Murphy, was twee jaar ouder dan zij.
Laura, die iets te zwaar was, voelde meteen een steek van jaloezie toen ze zag hoe mooi Violet was met haar volle boezem.
"Kleine verleidster," mompelde Laura onder haar adem.
Als Violet het waagde om met Max te flirten, zou Laura haar verscheuren!
Laura dumpte een stapel vervelende ontwerptekeningen op Violets bureau.
Geschrokken door de harde klap keek Violet op naar Laura.
"Deze tekeningen moeten vandaag nog worden herzien!" eiste Laura zonder enige beleefdheid.
Violet was verbijsterd.
Hoe kon ze zo'n dikke stapel tekeningen in één dag afkrijgen?
"Waar staar je naar? Kun je de taak niet aan?" Laura keek Violet boos aan. "Ik ben je aan het trainen. Je zou je vereerd moeten voelen. Begin nu, tenzij je tot laat in de nacht wilt werken."
Gefrustreerd wreef Violet over haar voorhoofd. Het leek erop dat Laura het op haar gemunt had.
Zou ze vanavond nog naar huis kunnen? Wat moest ze met haar kinderen?