




Hoofdstuk 2 She Swore Revenge
Violet beet op haar lip en aarzelde om te spreken.
"Als ik je zou vertellen dat ik niets heb gedaan, zou je me dan geloven?" Ondanks de vernedering probeerde Violet haar naam te zuiveren.
Ze zou nooit toegeven wat ze niet had gedaan!
"Zien is geloven. Ik vertrouw alleen wat ik zie." Brady snoof en draaide zich kil om.
Toen hij vertrok, gingen de anderen met hem mee.
Net voordat ze wegging, wierp Lilian Violet een uitdagende blik toe.
"Succes, Violet."
Terwijl ze Lilian's terugtrekkende figuur bekeek, balde Violet haar vuisten stevig.
De familie Devereux was meedogenloos geweest. Dit hele opzetje was bedoeld om haar uit het huis te zetten en haar reputatie te ruïneren!
En Brady? Hij zou waarschijnlijk nooit meer naar haar kijken.
Met tranen die ze probeerde te onderdrukken, beet Violet hard op haar lip. Een glimp van haat flitste over haar gezicht.
Ze wilde toch niet terug naar die kille, harteloze familie!
Vanaf nu zou ze een beter leven leiden en een manier vinden om terug te krijgen wat van haar moeder was.
Violet zwoer dat ze hen zou laten boeten!
...
Meer dan een jaar later, in een klein appartement in Nieuwe Toekomst Stad, nadat ze haar cv had verstuurd naar een modeontwerpbedrijf, rekte Violet zich lui uit en ging naar de keuken om ontbijt te maken voor haar twee kleintjes.
Haar haar viel losjes over haar schouders en haar prachtige ogen glinsterden.
Een jaar geleden, na haar vertrek bij de familie Devereux, vond Violet onderdak bij haar moeders zus, Hellen Patton.
Maar een maand later ontdekte ze dat ze zwanger was.
In het begin wilde ze de baby's niet, maar de kleine schaduwen op de echo verzachtten haar hart, en ze besloot ze te houden.
Ze combineerde haar studie met de voorbereidingen op het moederschap.
Nu ze had besloten de kinderen te houden, was ze vastbesloten om hen het beste leven te geven.
In een goed humeur neuriede Violet een deuntje terwijl ze ontbijt en babyvoeding klaarmaakte.
De baby's sliepen nog bij Hellen.
Violet dekte de tafel en wachtte tot ze wakker zouden worden.
Tot haar verrassing kreeg ze een reactie van een van de bedrijven waar ze had gesolliciteerd. Ze had de baan en moest zich om 9 uur melden.
Violet kon haar opwinding bijna niet bedwingen bij het bericht. Ze kon eindelijk beginnen met verdienen om haar kinderen en Hellen te ondersteunen.
Net toen ze dom grijnzend naar haar telefoon keek, werden haar baby's wakker.
Hellen leidde hen uit de slaapkamer en vroeg: "Violet, waarom ben je zo vroeg op?"
Violet legde haar telefoon neer, rende naar Hellen en omhelsde haar. "Hellen, ik heb een baan! Ik kan je nu ondersteunen!"
"Echt waar?" vroeg Hellen verrast.
Violet knikte enthousiast en hurkte toen om haar schattige tweeling te omarmen.
Henry Devereux, de oudste met een minuut, was knap voor zijn leeftijd, terwijl Nicole Devereux eruitzag als een kostbare pop.
Ze konden op dat moment alleen "Mama" zeggen.
"Ik ga ze eerst voeden en dan naar het bedrijf voor de introductie." Violet pakte Henry en Nicole op en ging op de bank zitten om ze te voeden.
Sinds de geboorte gaf Violet borstvoeding omdat flesvoeding te duur was en ze Hellen niet financieel wilde belasten.
Gelukkig had ze een overvloedige melkvoorraad, genoeg voor een jaar.
Na het voeden van de baby's en snel haar ontbijt te hebben gegeten, pakte Violet haar borstkolf en vertrok naar het bedrijf.
Ze had niet verwacht dat het modeontwerpbedrijf zich in het gebouw van de Hall Group bevond.
Ze zou Brady daar kunnen tegenkomen!
Maar Violet had de baan hard nodig, dus verzamelde ze haar moed en ging het gebouw binnen voor de introductie.
Als ze Brady tegenkwam, zou ze hem gewoon ontwijken.
Met een diepe ademhaling liep Violet het torenhoge gebouw binnen, drukte op de liftknop en maakte zich klaar om naar de tiende verdieping te gaan.
Plotseling was er commotie. Een groep onberispelijk geklede mannen verscheen en liep naar haar toe.
Aan het hoofd liep een knappe man, Brady. Zodra hij verscheen, slaakten alle vrouwen om hen heen een zucht en bedekten hun mond, vechtend tegen de drang om te gillen.
Brady was immers perfectie.
Vrouwen in Nieuwe Toekomst Stad konden hem niet weerstaan.
Violet was ooit geen uitzondering, maar nu was ze totaal niet meer in hem geïnteresseerd.
Ze wist dat er geen reden was dat hij haar leuk zou vinden. Hij had haar altijd de schuld gegeven van dat incident.
Dus wilde ze hem gewoon ontwijken.
Verloren in haar gedachten merkte Violet een paar lange benen op die binnenstapten, vergezeld van de bekende geur van cologne.
Het was Brady!
Instinctief probeerde ze uit de lift te vluchten. Ze kon niet toestaan dat Brady haar zag.
Maar net toen ze naar buiten wilde stappen, sloten de liftdeuren zich.
Wanhoop borrelde op in Violet terwijl ze haar gezicht bedekte, hopend ongezien te blijven. Helaas vonden Brady's scherpe ogen haar al snel.
De lucht in de lift werd ijzig. Brady's blik gleed over Violet's delicate gezicht, herinneringen oproepend aan die intense nacht een jaar geleden.
"Violet, wat doe je hier? Wat ben je nu weer van plan?" vroeg Brady koud.