Hoofdstuk 3 Uit elkaar gaan, Jerk
"Een huwelijkscontract," zei Howard, zijn stem kil en vlak. "Kijk er goed naar. Als je bezwaren hebt, voel je vrij om ze te uiten."
Diana wist dat de familie Spencer een indrukwekkende achtergrond had, en haar plotselinge verandering van hart zou hem wantrouwig maken over haar motieven.
Een huwelijkscontract was een goede manier om zichzelf te beschermen, en de voorwaarden waren ongetwijfeld in Howards voordeel.
Diana voelde zich opgelucht en, zonder er zelfs maar naar te kijken, sloeg ze naar de laatste pagina en stond op het punt te tekenen.
Haar directe actie verraste Howard. "Ga je het niet beter bekijken? Zodra je tekent, is er geen weg terug."
Diana glimlachte lichtjes. "Niet nodig. Ik heb er de hele nacht over nagedacht. Ik ben hier heel zeker van."
Howard fronste. Hij dacht dat Diana's bewering dat ze er een nacht over had nagedacht slechts een excuus was, maar het bleek waar te zijn.
"En jouw voorwaarden?" vroeg Howard.
Diana herinnerde zich dat toen Howard een huwelijksaanzoek deed, hij had gezegd dat ze elke voorwaarde mocht stellen.
Diana dacht even na en vroeg aarzelend: "Echt, elke voorwaarde?"
Howards ogen werden dieper, en zijn blik kreeg een betekenisvolle uitdrukking. Na een lange pauze antwoordde hij zachtjes.
Eerder had Howard al veel voordelen aan de familie Getty gegeven vanwege Sophia.
Als Diana meer voor de familie Getty wilde vragen, kon hij nog steeds instemmen.
Eigenlijk was Aiden geen bekwame leider, en als het bedrijf te snel zou groeien, zou dat rampzalig kunnen zijn.
Maar als Diana erop stond, zou Howard zijn belofte nakomen.
Diana's uitdrukking werd vastberaden. "Meneer Spencer, ik weet dat u op Sophia's verzoek veel voordelen aan het bedrijf van de familie Getty heeft gegeven."
"Dat klopt," knikte Howard.
Diana sloeg haar ogen neer, haar haat verbergend. "Alstublieft, meneer Spencer, stop met het geven van nog meer voordelen aan hen! Als het mogelijk is, onderdruk de familie Getty!"
Diana gebruikte bijna al haar kracht om haar toon niet haar emoties te laten verraden.
Howard had zo'n verzoek niet verwacht.
De Diana van vandaag zat vol verrassingen.
Hij keek naar haar, zijn dunne lippen bewogen lichtjes.
Diana voegde eraan toe: "Meneer Spencer, u vroeg me voorwaarden te stellen, en dat heb ik gedaan. Maar ik hoop dat u me niet vraagt waarom."
Wedergeboorte was te ongelooflijk; Diana verwachtte niet dat iemand het zou accepteren. Beschouw het gewoon als haar plotseling tot bezinning gekomen en helder nadenkend.
"Goed." Howard begreep het niet, maar toonde respect.
Na het ondertekenen van de overeenkomst en het stellen van de voorwaarden, duurde het minder dan vijf minuten om de huwelijksdocumenten te voltooien.
Zodra ze de plek verlieten, was Diana officieel een getrouwde vrouw.
Ze keek naar het trouwboekje in haar hand, nog steeds een beetje verdwaasd.
Howards koude stem weerklonk boven haar hoofd. "Dit zijn de sleutels van mijn appartement. Ik stuur je het adres later. Laat me weten wanneer het je uitkomt, dan help ik je verhuizen."
Diana nam de sleutels aan, verbaasd. "Gaan we niet bij Sophia wonen?"
Ze wilde Sophia na hun huwelijk nog steeds dankbaar zijn en haar gelukkig maken.
De dokter had gezegd dat een goed humeur het beste medicijn was voor het genezen van ziektes.
"Dat is het huis dat mijn oma voor ons heeft klaargemaakt!" antwoordde Howard.
"Ik heb niet veel spullen; ik kan vandaag al verhuizen," zei Diana.
Howard trok een wenkbrauw op. "Moet je je familie niet op de hoogte stellen?"
Ze schudde snel haar hoofd. "Niet nodig!"
Howard knikte en zei verder niets. Hij stuurde gewoon het adres van het appartement naar Diana's telefoon en zei toen: "Ik heb een vergadering. Kan ik de chauffeur vragen je te helpen met verhuizen?"
Diana zei snel: "Niet nodig, ga jij maar aan het werk. Ik kan het zelf wel regelen."
"Prima, ik ben weg." Howard had inderdaad werk te doen. Nadat hij vertrokken was, nam Diana een taxi terug naar het hotel om haar bagage op te halen.
Ze had al haar spullen gisteren al verhuisd toen de Gettys er niet waren.
De haast was omdat veel van de spullen cadeaus van Sophia waren en erg kostbaar.
Als de Gettys er waren geweest, hadden ze Diana misschien niet makkelijk laten gaan met die spullen.
Halverwege de rit begon Diana's telefoon heftig te trillen.
Diana had vannacht slecht geslapen, en de schommelende auto maakte haar slaperig. Ze nam de oproep aan zonder haar ogen te openen.
"Diana, wat is er aan de hand? Hadden we niet afgesproken dat je het orgaandonatiecontract zou ondertekenen, en dat je vader zou regelen dat ik stage kon lopen bij het bedrijf? Zodra ik daar gesetteld was, zou ik je meenemen naar huis om mijn ouders te ontmoeten. Maar je veranderde plotseling van gedachten, en had zelfs een grote ruzie met je ouders. Wat moet ik nu doen?" Bij het horen van de gladde mannenstem aan de telefoon, opende Diana haar ogen wijd.
Roberts stem ging verder. "Diana, ik denk dat je niet zo eigenwijs moet zijn. Je moet meer aan onze toekomst denken! Waar ben je nu? Ik kom je opzoeken! Dan kunnen we samen naar het ziekenhuis gaan, je ouders om vergiffenis vragen, en terugkeren naar het oorspronkelijke plan?"
Diana's grip op haar telefoon verstevigde, en ze voelde zich alsof ze in een ijskoude grot was gevallen, met kou die door haar botten sijpelde.
Het enige wat ze kon zien was de scène uit haar vorige leven, waar Robert en Laura voor haar ogen verstrengeld waren.
Diana had Robert met al haar jeugd liefgehad, maar hij had uiteindelijk een kom vergiftigd water door haar keel gedwongen.
Diana herinnerde zich nog steeds Roberts afzichtelijke en angstaanjagende gezicht op dat moment.
Nadat hij een tijdje had gesproken zonder een reactie van Diana te krijgen, werd Robert ongeduldig. "Diana, luister je? Is de verbinding slecht?"
Diana sloot diep haar ogen, en toen ze ze weer opende, waren ze gevuld met kilte. "Het is niet de verbinding. Ik wil gewoon niet praten met een idioot! Laten we het uitmaken, klootzak!"