Hoofdstuk 11 Walgelijke scène
"Mevrouw Getty, wat bedoelt u precies?" Joshua's nieuwsgierigheid was gewekt terwijl hij Diana's handen nauwlettend in de gaten hield.
Diana had ongelooflijke handen. Hoe beschadigd of onvolledig een oud schilderij ook was, zij kon het weer tot leven brengen.
Een jaar geleden had Joshua de kans om haar magie in actie te zien.
Joshua herinnerde zich hun eerste ontmoeting nog goed. Diana, net begin twintig met een fris, jeugdig gezicht, liep zijn winkel binnen en schonk hem een lieve glimlach. "Meneer Thomas, geef me een baan!"
Destijds dacht Joshua dat ze gewoon een verveelde studente was die wat rondhing, dus hij stond op het punt haar weg te sturen.
Maar toen kwam er een oude klant binnen met een versleten antiek schilderij, dat hij goedkoop probeerde te verkopen.
"Meneer, ik kan dit schilderij veel meer waard maken. Wat zegt u ervan?" Diana's zelfverzekerde, jeugdige glimlach was onvergetelijk.
Joshua knipperde met zijn ogen en kwam weer bij zinnen. "Mevrouw Getty, dit schilderij is een paar dagen geleden voor een prikkie aan mij verkocht omdat het in slechte staat was, met afbladderende verf. Ik heb er niet veel voor betaald. Maar als u het kunt herstellen naar zijn oorspronkelijke staat, betaal ik u tussen de één en drie miljoen dollar, afhankelijk van hoe goed u het doet."
Diana trok een wenkbrauw op. "Deal."
Ze ondertekenden snel een contract.
Diana bekeek het schilderij nauwkeurig en zag dat er nauwelijks nog verf op zat. Om het perfect te herstellen, moest ze exact dezelfde verf vinden.
"Meneer Thomas, de verf op dit schilderij is moeilijk te vinden. Geef me drie dagen, en ik laat het er weer als nieuw uitzien," zei Diana na even nadenken.
"Prima, als je materialen nodig hebt, laat het me weten. Ik run deze antiekwinkel al jaren en heb wat connecties. Het zou niet al te moeilijk moeten zijn om te vinden wat je nodig hebt," zei Joshua met een glimlach.
Diana's ogen lichtten op. "Dat is geweldig!"
Ze haalde een pen en papier uit haar tas en schreef een lijst van minerale materialen op, die ze aan Joshua overhandigde. "Deze mineralen en edelstenen moeten op de mineralenmarkt worden gevonden. Zodra je ze hebt, maal je ze tot poeder en breng je ze terug."
"Begrepen, ik laat er meteen iemand naar kijken." Joshua glimlachte, stopte het briefje in zijn zak en ging naar buiten om zijn personeel instructies te geven.
Ondertussen maakte Diana een wandeling door de antiekwinkel voordat ze vertrok.
Tegelijkertijd keerde Howard terug naar zijn werk op het bedrijf, met wat verwondingen.
Na een telefoontje klopte James op de deur van het kantoor van de CEO en liep naar binnen. "Meneer Spencer, er is een probleem met een project bij het filiaal in Silverlight City. Moet u daar een kijkje gaan nemen?"
Howard keek op van zijn stapel documenten, zijn blik ijzig terwijl hij James aankeek.
De temperatuur in het kantoor leek te dalen, en James kon een rilling niet onderdrukken.
'Vreemd, is de airconditioning kapot? Waarom voelt het steeds kouder aan?' Terwijl James' gedachten afdwaalden, sneed Howards koude stem door de lucht. "Heeft een klein project echt mijn toezicht nodig? De algemeen directeur daar wil blijkbaar niet meer werken."
James veegde nerveus het koude zweet van zijn voorhoofd en vroeg: "Dus, meneer Spencer, gaat u nog steeds?"
Howard dacht even na. "Breng me de projectdetails van dat filiaal. Ik kijk er eerst naar."
"Ja, meneer Spencer," antwoordde James en vertrok snel.
Zodra James weg was, kwam er een dringende oproep binnen.
"Oma." Howard zag de naam op het scherm en nam snel op.
"Howard, hoe is het met je verwonding?" vroeg Sophia bezorgd.
Howard wierp een blik op zijn verbonden arm en zei luchtig: "Het gaat wel."
"Aangezien het nog niet genezen is, moet je jezelf niet overbelasten. Laat je ondergeschikten de zaken van het filiaal afhandelen. Ze zijn er niet voor niets."
Howard trok een wenkbrauw op, zich afvragend wie met Sophia had gepraat. "Oma, maak je geen zorgen. Ik weet wat ik doe."
"Goed. En jij en Diana zijn net getrouwd. Het is belangrijk om nu aan jullie relatie te werken. Zorg dat je moeite doet, anders zul je er spijt van krijgen als Diana je ontglipt."
Howard voelde zich een beetje hulpeloos. "Begrepen."
"Daden zeggen meer dan woorden. Jullie zijn net getrouwd. Ik denk dat je wat tijd vrij moet nemen van je werk en op huwelijksreis moet gaan met Diana." Sophia bleef nog meer dan een uur doorpraten.
Howard had geen andere keuze dan gehoorzaam naar Sophia's gezeur te luisteren.
Ondertussen besloot Diana, nadat ze de antiekwinkel had verlaten, naar de supermarkt te gaan voor wat boodschappen.
Maar na een paar stappen werd ze gestopt door het zicht van een stel dat verstrengeld was in een steegje aan de overkant van de straat.
Diana trok een wenkbrauw op en wierp een koude blik in hun richting.
Toen ze dichterbij kwam, werden de figuren herkenbaar.
Het waren Laura en Robert, dezelfde twee mensen die ze in haar vorige leven samen in bed had betrapt.
Diana glimlachte kil, haar ogen gericht op Laura en Robert in het steegje.
De twee leken zich niet bewust van Diana, gepassioneerd verstrengeld. Ondanks de afstand bereikten enkele intieme geluiden Diana's oren.
Laura kreunde en zei: "Sneller."
Robert zei: "Je bent zo verleidelijk. Ik wil gewoon met je blijven vrijen."
Meer schaamteloze woorden drongen Diana's oren binnen.
Diana fronste afkeurend, pakte haar telefoon, maakte een paar foto's en liep toen zonder aarzeling weg.
Het onverwacht walgelijke tafereel verpestte haar zin om te winkelen, dus nam ze snel een taxi terug naar haar appartement.
Pas toen ze had gedoucht en op haar zachte, comfortabele bed lag, slaagde Diana erin de misselijkmakende beelden uit haar gedachten te wissen.
Net toen Diana op het punt stond in slaap te vallen, ging haar telefoon plotseling over.
"Hallo!" geeuwde Diana, terwijl ze de oproep aannam zonder naar de beller-ID te kijken.
"Jij trut, waar ben je in hemelsnaam? Weet je dat Laura op je nier wacht?" klonk Emily's scheldende stem aan de andere kant.
Te midden van het lawaaierige achtergrondgeluid was Laura's zachte gesnik te horen.
Had ze Emily's nummer niet geblokkeerd?
Toen ze besefte dat ze dat niet had gedaan, werd Diana meteen wakker. Ze fronste naar de beller-ID en hing op zonder een woord te zeggen.
Meteen was de wereld weer stil.
In dit nieuwe leven zou Diana hen niet langer laten manipuleren.
Diana draaide zich om in bed, haar ogen brandend met een verborgen licht van haat.