




Hoofdstuk 005 Niet geboren om mannen te verleiden
Xavier deed geen enkele poging om de woede op zijn gezicht te verbergen. Zijn overweldigende aanwezigheid zou anderen op hun knieën hebben gebracht van angst.
Toch toonde Grace geen enkel teken van intimidatie. Ze keek Xavier aan met een koppige blik in haar doordringende ogen.
Op dat moment klonk Zach's stem vanuit de deuropening. "Grace, kom hier!"
Bij het horen van de stem, sneerde Xavier, "Bereid je voor op het volgende verlovingsfeest!"
Xavier had geen zin om zich in te laten met een vrouw met zulke manipulatieve bedoelingen en verliet snel de ruimte via een zijdeur.
Grace beet op haar lip. Het was duidelijk dat Xavier haar niet zou helpen. Ze zou op een andere manier moeten ontsnappen.
Al snel vond Zach zijn weg naar achter de schermen om Grace te zien.
Zijn verlovingsfeest was een ramp geweest en het was een lachertje geworden. Zach was woedend. "Je kunt niet eens een man vasthouden; hoe nutteloos ben je!" schreeuwde hij.
Grace reageerde met een kalme onverschilligheid, "Ik heb mijn eigen waarde; ik leef niet om mannen te verleiden!"
"Je bent waardeloos! Ga nu naar het ziekenhuis en haal Ryan terug. Als Ryan niet terugkomt, hoef je ook niet meer thuis te komen!" dreigde Zach.
"Je hebt de video vandaag gezien. Ryan bedroog, en je wilt nog steeds dat ik met hem trouw?" Grace antwoordde, ongelovig.
Zach wuifde het weg als onbelangrijk. "Alle mannen zijn zo. Zolang je maar met hem trouwt, kan hij doen wat hij wil!"
"Ryan is de erfgenaam van de Montgomery-familie. Vroeg of laat komt alles in zijn handen. Je zult eindeloze roem en rijkdom hebben. Dat is een fortuin waar veel mensen alleen maar van kunnen dromen! Als je niet al sinds je jeugd aan Ryan was beloofd, had je deze kans niet gehad!" zei hij kortaf.
Hij vroeg zich af hoe hij zo'n onredelijke dochter had kunnen voortbrengen!
Grace lachte spottend, haar glinsterende ogen nu neergeslagen, haar minachting verbergend. Ze dacht bij zichzelf, 'In deze wereld is er geen enkele goede man. Zach is zo, en Ryan ook.'
In het ziekenhuis had Ryan een VIP-kamer geregeld voor Kelly.
Bij het ontwaken en het zien van Ryan, wierp Kelly zich in zijn armen, huilend, "Ryan, Ryan...."
Ryan hield Kelly stevig vast. "Het is nu goed, ik ben hier."
"Ik ben zo bang, Ryan. Hoe is onze video uitgelekt? Zullen mensen mij de schuld geven, zullen ze me online pesten?" jammerde Kelly, de onschuld spelend.
"Nee, Kelly, ik zal je beschermen," verzekerde Ryan.
"Ryan, je bent zo aardig, maar ik heb je verloving verpest. Misschien moet ik toegeven dat het mijn schuld was, en toegeven dat ik je verleidde, dan zullen ze jou de schuld niet geven," zei Kelly, liefjes.
Bij het zien van Kelly's begrip voelde Ryan een steek van medelijden.
"Waarom ben je zo aardig? Maak je hier geen zorgen over, rust gewoon uit en zorg goed voor jezelf," antwoordde Ryan.
Kelly uitte haar affectie voor Ryan met een lieve omhelzing, sloeg haar armen om zijn nek en ging voor een kus. Ze wist precies hoe ze hem blij kon maken, en al snel bezweek Ryan aan de sensaties, aangezien ze in een privéziekenhuiskamer waren, weg van nieuwsgierige blikken.
De twee figuren waren verstrengeld op het moment dat Grace in de deuropening stond, en met een koude afstandelijkheid keek ze toe hoe de scène zich ontvouwde. Ze was verbaasd over hun brutaliteit om zulke intieme handelingen uit te voeren binnen de muren van een ziekenhuis.
Grace was niet van plan om binnen te stormen. In plaats daarvan haalde ze rustig haar telefoon tevoorschijn, nam een video op en stuurde die naar Patrick. "Meneer Montgomery, ik kwam naar het ziekenhuis in de hoop Ryan te bezoeken. Echter, ik trof hem in een compromitterende situatie die mij oneer aandoet," sms'te ze.
Vastbesloten om de verloving te verbreken en los te komen van de familie Lewis, voelde Grace zich gevangen; ze kon niet vertrekken totdat ze een voorwerp van haar moeder terugkreeg dat momenteel in het bezit was van Zach.
Patrick en zijn medewerkers arriveerden kort daarna in het ziekenhuis. De deur van Ryans kamer vloog open, waardoor het intieme moment werd onderbroken. "Pap..." Ryan haastte zich om zijn broek op te trekken. "Kon je niet eerst kloppen?"
"Je schande!" bulderde Patrick. "Jij en deze vrouw hebben onze familienaam bezoedeld. Hoe kun je dit Grace aandoen? Ik zou je zwaar moeten straffen!"
Ryans kreten van pijn weerklonken. Hij werd voor Grace gesleept en Patrick aarzelde niet om hem twee keer in het gezicht te slaan. Ryan, die beter wist dan zich tegen Patrick te verzetten, kon alleen de vernedering ondergaan.
Met een felle blik veronderstelde Ryan dat Grace hem aan Patrick had verraden. Maar Grace richtte haar aandacht simpelweg op Patrick, negerend Ryans beschuldigende blik. "Wat betreft mijn huwelijk met Ryan..." begon ze aarzelend, terwijl de onuitgesproken vraag over de geldigheid ervan in de lucht hing.
Patricks houding was bedrieglijk zachtaardig, maar oefende enorme druk uit. "Grace, ik zal hem aanpakken. Wees gerust, we zullen een andere gunstige dag voor jullie bruiloft kiezen.
"Vanavond zullen we samen dineren, en Ryan zal op gepaste wijze zijn excuses aanbieden," verklaarde Patrick, zonder ruimte voor onderhandeling. Grace knikte, haar geest zwaar met de realisatie dat dit huwelijk een onontkoombare keten was.
Ondanks de invloed van de familie Montgomery in Skigeth, konden ze de verloving gemakkelijk verbreken, maar ze kozen ervoor om het te behouden.
Grace, onbewust, miste de berekenende blik in Patricks ogenschijnlijk goedaardige ogen.
Nadat Grace het ziekenhuis had verlaten, verdween Patricks glimlach. Ryan, die zijn wonden verzorgde, klaagde bitter: "Pap, kan ik niet met iemand anders trouwen? Grace is onaantrekkelijk!"
Patrick gaf een strenge waarschuwing: "Het kan me niet schelen wat je buiten doet, maar je zult met Grace trouwen."
"Ook, je kunt maar beter vanavond oprecht je excuses aan Grace aanbieden, anders bevries ik al je bankpassen!" Ryan begreep niet wat er zo anders was aan Grace. Waarom moest het altijd Grace zijn? Patrick wilde zelfs dat hij zijn excuses aan haar aanbood. Dat was uitgesloten.