Mijn Miljardair Echtgenoot Verwent Me Tot Op Het Bot

Hoofdstuk 002 Bang dat je verloofde erachter zou komen?

Terwijl ze achter Zach aanliep, zag Grace de man die door een menigte omringd was.

Met zijn lengte van ongeveer 1 meter 88 trok hij de aandacht in de drukte. Zijn opvallende uiterlijk straalde een aura van afstandelijkheid en onrust uit.

In plaats van naar hem toe te gaan, bleef Grace op een afstand, terwijl ze het vertrouwde gezicht van veraf observeerde.

Nog de avond ervoor hadden ze een intiem moment gedeeld, waardoor ze hem meteen herkende.

Tijdens hun vorige ontmoeting had zweet een spoor getrokken langs zijn wangen, over zijn sleutelbeen en over zijn gebeeldhouwde borst en buik terwijl hij zich met intense kracht inspande. Gekleed in een scherp pak, met zorgvuldig gestyled haar, straalde hij een sfeer van afstandelijke verfijning en een betoverende charme uit, waardoor hij volkomen ongenaakbaar leek.

Opvallend was de donkere armband om zijn pols, die een vleugje nonchalante elegantie aan zijn uitstraling toevoegde.

Toen Grace hem weer zag, was er geen spoor van verrassing in haar ogen. Ze had bewust geprobeerd Xavier de avond ervoor te benaderen.

Xavier voelde Grace's aanwezigheid en fronste lichtjes terwijl hij in haar richting keek.

Hun blikken kruisten elkaar kort—zijn blik was zo intens dat het voelde alsof hij dwars door haar heen wilde kijken.

Niet in staat de intense blik te weerstaan, verdween Grace in de menigte.

"Xavier, het is te lang geleden. Ik hoop dat je deze keer wat langer in Skigeth blijft," zei Patrick Montgomery, het huidige hoofd van de Montgomery-familie en Grace's toekomstige schoonvader, met het grootste respect.

Xavier antwoordde koel voordat hij naar de VIP-ruimte werd begeleid.

De familie Lewis, ongeduldig, stond te popelen om het gesprek aan te gaan. Zach volgde hen naar de achterkant.

"Wanneer begint de bruiloft?" Xavier wierp een blik op zijn horloge, een stuk zo waardevol dat het de prijs van twee appartementen in het centrum evenaarde.

Patrick veegde het zweet van zijn voorhoofd. "Je zult moeten wachten."

"Waarom?" vroeg Xavier kortaf, maar elke woord droeg significant gewicht.

Patrick had vele mensen eropuit gestuurd om Ryan te vinden, maar zonder resultaat. Het was bijna middag en de bruidegom was nog steeds niet verschenen.

"We wachten op Ryan," klonk een heldere stem. "Hij wil niet met me trouwen, dus is hij weggelopen."

Xavier's blik vond Grace tussen de menigte.

Haar uitstraling was niet conventioneel opvallend—eerder onopvallend, om precies te zijn. Toch straalde haar aura, vooral wanneer ze sprak, een onmiskenbaar gevoel van autoriteit uit.

Hun verbintenis was sinds hun kindertijd geregeld, een beslissing persoonlijk goedgekeurd door. Ryan's verdwijning was een bron van schaamte voor Xavier.

"Nee, nee. Ryan komt zo. Hij is gewoon... even bezet," haastte Patrick zich te verklaren.

Grace keek hen ijzig aan. "Jullie hebben hem nog steeds niet gevonden, of wel? Moet ik jullie een adres geven?"

Na het onthullen van de locatie van een appartement—het huis van een vriend waar Ryan zich waarschijnlijk schuilhield—stuurde Patrick snel mensen eropuit om de ongrijpbare bruidegom te halen. Niet lang daarna stond een vermoeide Ryan voor hen allen.

"Idioot! Ga je omkleden. Het verlovingsfeest moet doorgaan!" beval Patrick.

"Pap, ik zei al dat ik niet met Grace ga trouwen. Ze is zo lelijk, ik word er misselijk van als ik naar haar kijk. Als mijn vrienden erachter komen dat ik met iemand zo onaantrekkelijks trouw, lachen ze me uit. Hoe moet ik dan nog met hen omgaan?" redeneerde Ryan.

Ryan's ogen waren gevuld met afkeer terwijl hij naar Grace keek, haar de schuld gevend van zijn situatie.

"Breng hem om zich om te kleden. Je moet vandaag verloofd raken!" beval Patrick.

Hoeveel Ryan ook tegensputterde, Patrick's beslissing bleef onveranderd.

Grace werd ook haastig naar de paskamer gebracht om zich om te kleden. Ze worstelde met de rits van haar trouwjurk, die vast leek te zitten. Ze wist niet wat ze moest doen.

Op dat moment ging de deur open. Grace zag niet wie er binnenkwam, leunde voorover, sloeg haar haar opzij en onthulde haar nek.

"Kun je me even helpen?" vroeg ze.

Een grote hand rustte op haar rug en met een stevige ruk gleed de vastzittende rits omhoog.

"Dank je," zei Grace dankbaar toen ze zich omdraaide. Bij het zien van het knappe gezicht van de man verloor ze zichtbaar haar zelfbeheersing.

De man in het pak had tussen de menigte moeten zijn. Hoe kon hij zo stilletjes naar haar toe zijn gekomen?

"Hoe ben je hier binnengekomen?" vroeg ze.

"Wat denk je?" Hij kwam dichterbij, de kracht van zijn aanwezigheid maakte het moeilijk om te ademen.

Hij reikte uit en greep Grace's nek. "Je hebt lef, om tegen mij te durven samenzweren!"

Grace's nek was teer, en het leek erop dat met een beetje meer kracht ze haar leven in zijn handen kon verliezen.

De avond ervoor had Xavier zich niet ingehouden, waardoor er verschillende sporen op Grace's nek waren achtergebleven die ze met een dikke laag make-up had bedekt.

"Meneer Montgomery, ik kwam er pas onlangs achter dat u Ryan's oom bent," zei Grace, terwijl ze Xavier recht in de ogen keek.

Haar uiterlijk was onopvallend, maar haar ogen hielden een opmerkelijke diepte van emotie vast.

"Mensen die mij bedriegen, krijgen te maken met zware gevolgen!" Xavier's greep werd steviger.

Grace vond het moeilijk om adem te halen in de greep van deze meedogenloze man.

Ondanks dat de avond ervoor deel uitmaakte van haar eigen plan, was Grace niet van plan het toe te geven, zeggend: "Ryan kan rondspelen, waarom ik niet? Vandaag kwam hij net uit het bed van een andere vrouw, en hij is meerdere keren ontrouw geweest."

Haar enigszins gekwetste toon zorgde ervoor dat Xavier zijn grip iets verslapte.

Ryan's rokkenjagerij was geen geheim. Het was gebruikelijk dat rijke jongemannen zich met dergelijk gedrag bezighielden. Xavier begreep dat de vorige nacht Grace's eerste stap in zulke acties was geweest.

"Het kan me niet schelen wat je denkt, de bruiloft tussen jou en Ryan kan niet worden afgeblazen," zei Xavier kortaf.

Grace knipperde met haar ogen, een spottende glimlach speelde op haar lippen. "Meneer Montgomery, u weet heel goed dat de bruiloft tussen Ryan en mij onherroepelijk is. Waarom bent u dan hier met mij in privé, met het risico op mogelijke misverstanden?"

Als anderen Grace en Xavier alleen samen zouden zien voor het verlovingsfeest, zouden ze het zeker verkeerd begrijpen.

Xavier ontweek Grace's ogen en waarschuwde haar met een koude toon: "Ik hoop dat je slim genoeg bent om te weten wat wel en niet gezegd moet worden. Anders..."

Hij maakte zijn zin niet af, maar zijn ogen werden feller.