Hoofdstuk 5 Als mannelijke prostituee gewoon een deeltijdbaan is
Isaac droeg Nora door het ziekenhuis voor haar controle, en mensen konden hun ogen niet van hen afhouden, verbaasd over hoe knap ze waren.
"Wow, hij draagt haar echt. Dat is zo lief."
"Echt, ze zijn als een perfect stel. Hij is knap, en zij is prachtig."
Een jong meisje pakte haar telefoon om een foto te maken.
Haar vriendin aarzelde, "Is het niet een beetje onbeleefd om een foto van hen te maken zonder te vragen?"
Het meisje haalde haar schouders op, "Het is prima. Ik zet het niet op Instagram."
Haar vriendin knikte, denkend dat dat logisch was.
Ondertussen, ergens in een donkere kamer, stuitte iemand online op de foto, met een onleesbare uitdrukking.
Nora voelde ieders ogen op haar gericht en bloosde, terwijl ze haar gezicht in Isaacs borst verborg.
"Kun je me nu je naam vertellen?" vroeg Nora zachtjes.
Isaac, die niet goed was met namen, antwoordde, "Je mag me een naam geven."
"Is dat onderdeel van de service?" Nora voelde zich iets beter over het uitgeven van het geld en dacht even na. "Oké, je wordt Steve."
Net op dat moment werd hun nummer omgeroepen voordat hij kon reageren. Toen besloot Isaac Nora eerst voor de controle te brengen.
"Niets ernstigs, slechts een lichte botontwrichting. Als het is gezet, zal ze in orde zijn. Maar ze moet een paar dagen rusten en te veel activiteit vermijden," zei de dokter, terwijl hij naar Isaac keek. "Meneer, u moet goed voor haar zorgen. Als u dat niet doet, kan uw vriendin complicaties krijgen."
Isaac was even verrast maar knikte.
Daarna bracht hij Nora naar het hotel om te rusten. "We zijn er. Vanavond..." begon Isaac te zeggen toen zijn telefoon ging. Het was Wesley.
Isaac fronste en stapte naar buiten om op te nemen, "Wat is er?"
"Meneer Porter, er is morgen een samenwerking, en we moeten er vanavond naartoe vliegen," zei Wesley.
Isaac keek terug naar Nora en zei, "Annuleer het."
Wesley was geschokt, "Maar meneer Porter, we hebben al drie keer opnieuw gepland met Vanguard Innovations Group."
Isaac herhaalde, "Ik zei, annuleer het."
Wesley zuchtte, "Begrepen, meneer Porter."
Toen Isaac terugkeerde naar de kamer, zag hij Nora in een badjas, strompelend naar de badkamer.
Hij tilde haar op.
Nora protesteerde, "Wacht, ik kan het zelf. Je kunt nu gaan."
De badjas was te los, en zo opgetild worden onthulde veel van haar huid.
Nora hield de badjas stevig vast, probeerde zichzelf te bedekken, haar gezicht vol paniek.
Isaac grijnsde, "Mevrouw, we hebben al samen geslapen. Er is niets aan jou wat ik nog niet heb gezien."
"Dat was een ongeluk!" Nora probeerde kalm te blijven. "En je hoeft me geen mevrouw te noemen, noem me gewoon Nora."
Isaac zei, "Oké, Nora. Je benen zijn niet in goede staat, dus forceer jezelf niet."
Nora drong aan, "Ik kan het echt; zet me neer. Je moet teruggaan."
Isaac, bezorgd dat ze zichzelf pijn zou doen, zette haar neer.
"Goed, ik ga dan. Weet je zeker dat je alleen in orde zult zijn?" vroeg Isaac.
Nora antwoordde, "Ik ben prima, ga maar."
Haar gezicht was al rood, en ze ontspande pas nadat hij vertrokken was.
Vroeg de volgende ochtend kwam Isaac terug naar het hotel om Nora te vinden. Hij had ook een opvouwbare rolstoel meegebracht.
"Mijn blessure is niet zo ernstig," zei Nora, verbaasd.
Isaac tilde haar voorzichtig in de rolstoel. "Het is mijn taak om voor je te zorgen."
Na het uitchecken gaf Isaac haar twee sleutels.
"Ik heb een huis gevonden. Hier zijn de sleutels. Wil je het nu gaan bekijken?" vroeg hij.
"Zo snel?" Nora was verbaasd over zijn efficiëntie. Ze was enthousiast om hun nieuwe plek te zien en stemde gretig in. "Laten we gaan! En jij moet ook een sleutel houden. Je woont daar tenslotte de komende drie maanden."
Isaac nam de sleutel en reed haar naar een villa.
Hij duwde haar rond op het terrein, en Nora leek ervan te genieten.
De groene omgeving was weelderig, en de sfeer was rustig. De kamers waren wat leeg, maar het was bijna perfect. Bovendien was het dicht bij haar galerie, wat haar nog meer tevreden maakte.
"Steve, deze plek is geweldig! Ik vind het fantastisch," zei Nora stralend.
Isaac kon niet anders dan terug glimlachen toen hij haar zag stralen.
"Zolang jij het maar mooi vindt. Ik was bang dat je het misschien niet zou doen," zei hij.
In een hoek mompelde Wesley, met donkere kringen onder zijn ogen, tegen zichzelf: "Hoe zou ze niet tevreden kunnen zijn? Dit huis is volledig gekocht op basis van de voorkeuren van mevrouw Foster. De oorspronkelijke eigenaar was van plan hier te wonen, maar meneer Isaac Porter kocht het voor 30% boven de vraagprijs voor 55 miljoen dollar."
Zijn vermoeide ogen vertelden het verhaal van een lange nacht.
Nora hield Isaacs hand liefdevol vast. "Steve, kun je vanmiddag met me mee om wat dagelijkse benodigdheden te kopen?"
Isaac fronste. "Ik heb vanmiddag een vergadering, dus dat kan niet."
"Wat? Heb je nog een andere baan?" Nora was oprecht verrast.
Ze dacht dat Steve een fulltime gigolo was, en dat haar 300 miljoen dollar hem de hele dag bij haar zou houden.
"Steve, betaalt je andere baan goed? Het kan niet meer zijn dan 300 miljoen, toch?" vroeg Nora.
Isaacs uitdrukking veranderde lichtjes. "Gigolo zijn is slechts mijn bijbaan."
Met de winsten van de Porter Group zou het minder dan een week duren om 300 miljoen te verdienen.
Nora was sprakeloos. Als hij 100 miljoen per maand verdiende met een bijbaan, hoeveel verdiende hij dan met zijn fulltime baan?
Toen hij haar schattige, verwarde uitdrukking zag, werd Isaac's hart week.
"Nou, ik zal de vergadering vanmiddag annuleren en met je gaan winkelen. Beschouw het als een bonus voor het inhuren van mij?" stelde hij voor.
Nora, hoewel ze zijn gezelschap wilde, was begripvol. "Het is oké, die vergadering klinkt belangrijk. Ik kan zelf gaan winkelen."
Isaac dacht even na. "Mijn vergadering zal vroeg eindigen; ik zou rond 4 uur terug moeten zijn. Als je geen haast hebt, kunnen we dan samen gaan?"
Nora's ogen lichtten op. "Oké!"
Ze had haar werk in de galerie en Steve had ook een fatsoenlijke fulltime baan. Op deze manier voelde hun relatie meer als die van een normaal stel.
"Ik rust vanmiddag thuis uit en wacht op je terugkomst zodat we samen kunnen gaan winkelen!" zei Nora.
Haar woorden maakten Isaac een beetje duizelig, en hij herinnerde zich hun altijd gelukkige herinneringen. Maar alles was vier jaar geleden vernietigd.
Zijn ogen werden koud terwijl hij keek naar de onwetend vrolijke Nora, die haar rug naar hem toe had.