Read with BonusRead with Bonus

Hoofdstuk 4

Maar de familie Wilson had geen idee hoe slecht haar toestand werkelijk was. Ze dachten dat wat geld uitgeven en Vilma in een VIP-afdeling plaatsen wel zou helpen.

"Er is geen manier waarop de familie Wilson hier tien miljoen euro aan uitgeeft," zei Randy, zich behoorlijk machteloos voelend.

"Oké, zorg gewoon goed voor mijn oma," zei Abella, terwijl ze met tegenzin naar Vilma keek. "Ik moet gaan."

Deze plek was niet ideaal om rond te hangen. Als Vilma wakker werd en haar zag, zou ze waarschijnlijk nog meer van streek raken.

Als dat gebeurde, zou Vilma's toestand kunnen verslechteren, en dat zou een heel nieuw probleem zijn om mee om te gaan.

Randy keek haar aan en zei zachtjes: "Ik regel het wel, maak je geen zorgen."

"Oké." Abella keek nog één keer naar Vilma. Ze had zoveel te zeggen, maar uiteindelijk zei ze niets en verliet kamer 301.

Ondertussen rende een groep dokters haastig door de gang, er behoorlijk gestrest uitziend.

"Wat is er gebeurd? Hoe is de toestand van meneer Ryan Bourbon ineens zo verslechterd?" vroeg een dokter.

"Blijkbaar weigerde hij zijn medicijnen in te nemen om meneer Phillipe Bourbon te dwingen te komen," antwoordde een andere dokter.

"Dat is gewoon roekeloos!"

Abella had net kamer 301 verlaten toen een van de dokters per ongeluk tegen haar schouder aan botste.

Ze zag hen kamer 306 binnenstormen, en terwijl ze voorbij liep, merkte ze dat de oudere man in het bed eruitzag alsof hij op sterven lag.

"Wat doen we nu? Hebben we de familie al ingelicht?" vroeg een dokter.

"De familie is onderweg. We kunnen alleen wachten tot zij beslissen over de operatie," zei een verpleegster.

Staand bij de deur van kamer 306, zei Abella nonchalant: "Als je op de familie wacht, is hij dood."

De gehaaste dokters draaiden zich allemaal naar haar om.

Bij de deur stond een jong meisje, dat eruitzag alsof ze in haar tienerjaren was, maar ze had een coole en zelfverzekerde uitstraling.

Haar ogen waren helder en duidelijk, en haar lange benen droegen bij aan haar algehele aanwezigheid.

"Je begrijpt het niet, meisje!" Een mannelijke dokter, die zag dat ze slechts een kind was, wilde niet met haar in discussie gaan. "Deze oudere heer heeft een heel gecompliceerde ziekte. Als we denken dat we kunnen helpen, handelen we snel om zijn leven te redden."

Wachten op de familie was de enige optie die nog overbleef.

Abella trok een wenkbrauw op en vroeg kalm: "Hij heeft reumatische hartziekte, is het zo ernstig?"

"Hoe kun je dat zien?" De mannelijke dokter was een beetje verrast.

Een andere oudere vrouwelijke dokter was ook verbaasd, "Weet dit meisje iets van geneeskunde?"

"Aangezien je weet dat het veroorzaakt wordt door reumatische hartziekte, moet je ook weten dat voor deze aandoening een klepvervangende operatie nodig is. Deze oudere heer heeft al eerder een klepvervangende operatie gehad!" legde de mannelijke dokter uit.

Abella hief haar charmante gezicht op, haar betoverende ogen fonkelden alsof het haar niets kon schelen, "De noodzaak van een tweede klepvervangende operatie wijst sterk op onvoldoende antibioticatherapie, wat op zijn beurt leidde tot infectie en het optreden van peri-klep lekkage."

Bij het horen van haar woorden waren alle dokters in de kamer verbluft.

"Weet dit meisje echt iets van geneeskunde?" De mannelijke dokter was verbaasd, "Ze weet zelfs van paravalvulaire lekkage."

Ryan had inderdaad zelf zijn medicatie gestopt, en het onvoldoende gebruik van antibiotica leidde tot infectie en paravalvulaire lekkage.

"Waar praat je met een meisje over? Hoe lang duurt het nog voordat de familie arriveert?" De oudere man die sprak was Zachary Brown, de meest gerenommeerde hartspecialist in het ziekenhuis, ruim 50 jaar oud, en sprak met autoriteit.

"Dr. Brown." Iedereen werd respectvol toen hij sprak, en een van hen antwoordde, "De snelste tijd dat zijn familie hier kan zijn is twintig minuten."

'Twintig minuten is veel te lang,' dacht Zachary. Ryan kon duidelijk niet zo lang wachten.

Ryan had al een mitralisklepvervangende operatie in het buitenland ondergaan, maar hij ontwikkelde al snel een paravalvulaire lekkage, dus moest hij terug voor een andere klepvervanging. Maar niet lang daarna kreeg hij een infectie en opnieuw een paravalvulaire lekkage. De situatie was uiterst kritiek en er was geen tijd om opnieuw naar het buitenland te gaan, dus moest hij lokaal behandeld worden.

Het NYU Medisch Centrum had een topafdeling voor hartchirurgie en Zachary stond bekend om zijn uitzonderlijke vaardigheden.

Die nacht, onder enorme druk, had Zachary een onmogelijke operatie uitgevoerd, wat in feite een wonder was!

Maar kort daarna kreeg Ryan weer een infectie en had hij opnieuw een operatie nodig.

Nu was zijn toestand nog erger, met een bovenste luchtweginfectie die zich ontwikkelde tot een longontsteking. Na ternauwernood de longontsteking onder controle te hebben gekregen, begon hij symptomen van hartfalen te vertonen.

Zojuist ontdekte Zachary dat Ryan prosthetische klependocarditis en opnieuw een paravalvulaire lekkage had ontwikkeld.

De situatie was uiterst kritiek.

In deze toestand was de slagingskans van de operatie minder dan 10%.

De enige optie nu was wachten op de familie!

Zolang Ryan's familie het toestemmingsformulier voor de operatie ondertekende, konden ze zonder zorgen doorgaan met de operatie. Zelfs als Ryan zou overlijden, zou het niet de schuld van het ziekenhuis of de artsen zijn.

Maar met Ryan's huidige symptomen was het duidelijk dat hij niet op de familie kon wachten. Als er geen maatregelen werden genomen, zou hij binnen tien minuten sterven.

"Zachary, we moeten wachten op de familie," stelde een jonge dokter, Aurora Robinson, aarzelend voor. "Als we zonder toestemming opereren..."

Als er iets misging, zou Phillipe hen niet met rust laten!

In deze situatie was het niet aan hen om te beslissen hem te redden!

"Volgens mij moeten we hem een injectie met kalmeringsmiddelen geven en Comfortabele Hart en Soepele Vaat Capsules om het vol te houden tot de familie arriveert!" stelde Aurora opnieuw voor.

De andere artsen hadden geen betere ideeën en keken naar Zachary, wachtend op zijn beslissing.

Toen Zachary aarzelde, besloot Aurora de verantwoordelijkheid voor deze actie te nemen en instrueerde een nabijgelegen verpleegster, "Ga de kalmeringsmiddelen en Comfortabele Hart en Soepele Vaat Capsules halen."

De verpleegster stond op het punt te gaan.

Abella sprak weer lui vanaf de deur, "Als je hem nu de injectie geeft, zal hij zeker sterven."

Zodra de kalmeringsmiddelen en Comfortabele Hart en Soepele Vaat Capsules werden toegediend, zou zelfs de beste dokter Ryan niet kunnen redden.

Omdat Ryan nu te zwak was om de effecten van de medicatie te verdragen.

Het toedienen van deze twee medicijnen zou als een tijdelijke opleving zijn, waardoor Ryan een korte periode van helderheid zou krijgen, maar hij zou zeker binnen een half uur sterven.

"Waar kom jij vandaan? Ga weg, we zijn druk en hebben geen tijd om met je te kletsen," snauwde Aurora, duidelijk geïrriteerd door dit meisje vanaf het begin. Ze wist niet waar ze vandaan kwam, maar verschillende deskundige artsen bespraken tegenmaatregelen, en dit meisje veroorzaakte problemen.

"Beunhaas," mompelde Abella, niet van plan tijd aan hen te verspillen en wilde vertrekken.

Onverwacht verloor Aurora haar geduld en schreeuwde, "Wie noem je een beunhaas? Blijf staan!"

"Aurora, discussieer niet met een meisje. Ryan's toestand is urgent," adviseerde de mannelijke dokter vriendelijk.

"Ze noemde me een beunhaas!" Aurora was woedend en keek Abella met ontevredenheid aan.

Aurora was de meest gekwalificeerde en jongste hoofdarts van de groep, had talloze prijzen gewonnen en ontving talloze lofbetuigingen. Hoe durfde dit meisje haar medische vaardigheden in twijfel te trekken?

Previous ChapterNext Chapter