Hoofdstuk 9 Bemoei je alsjeblieft niet met mijn leven
Vincent hoorde een geluid en keek op om Emily te zien, en herinnerde zich meteen dat hij niet alleen thuis was. Hij keek snel weg, drukte zijn sigaret uit en balanceerde zijn telefoon tussen zijn schouder en wang terwijl hij zijn huispak dichtknoopte. Nonchalant zei hij tegen de persoon aan de andere kant, "Oké, ik ben morgen om 19:30 uur bij Mountain View Manor. Rust maar goed uit."
Nadat hij had opgehangen, wendde Vincent zich tot Emily en vroeg: "Waarom slaap je nog niet?"
Zijn diepe stem was een beetje schor, waarschijnlijk van het roken.
Emily antwoordde: "Ik kwam wat water halen," en liep naar de koelkast.
Vincent opende de koelkast, pakte een flesje water en gaf het aan haar.
Emily stapte snel naar voren om het aan te nemen.
Vincent had net gedoucht, en er lagen nog wat waterdruppels op de vloer voor de koelkast. Emily liep te snel, gleed uit en viel achterover.
Vincent zag het niet aankomen. Hij hield de beker in één hand en reikte snel met de andere naar Emily om haar op te vangen.
Maar de kracht van haar val was te groot. Vincent kon haar niet vasthouden, en ze belandden allebei op de grond.
Emily's zachte lichaam werd volledig door hem omsloten. Hij duwde ongepaste gedachten weg en keek snel naar haar.
Emily sloot haar ogen, fronste en liet een gedempte kreun horen. Vincent hielp haar snel overeind.
"Emily, gaat het?" vroeg hij, zijn stem trillend en schor.
Blozend zei Emily: "Het gaat goed, meneer Watson. Welterusten." Vervolgens draaide ze zich om en vertrok.
Toen ze viel, hadden haar handen Vincents borst aangeraakt, en ze voelde de warme hitte uit zijn lichaam komen. Vincents geur bleef om haar neus hangen. Ze rende de trap op alsof ze op de vlucht was.
Vincent keek toe hoe Emily achter de hoek van de trap verdween en keek naar zijn handpalm. Net had hij de warmte van haar hand gevoeld.
Dat meisje genaamd Emily had zijn hart geraakt vanaf het moment dat ze verscheen. De eerste keer dat ze elkaar ontmoetten, was Vincent 15 en Emily 10.
Emily was met Linda uit Verdant Grove ontsnapt en had aangifte gedaan bij de politie. Toen hij en de familie Watson aankwamen, verstopte ze zich en keek toe hoe Linda door de familie Watson werd meegenomen, weigerend met hen mee te gaan.
De volgende keer dat ze elkaar ontmoetten, was hij 17 en Emily 12. De twaalfjarige Emily was twee keer gestoken terwijl ze Ethan redde en lag in een ziekenhuisbed, haar gezicht bleek maar kalm. Vincent kwam haar opzoeken en bood aan haar mee te nemen naar de familie Watson, maar ze weigerde opnieuw.
Vincent heeft nooit ontdekt waarom ze hen afwees. Ze was toen zo'n klein meisje dat verlangde naar de liefde van een familie, en toch weigerde ze de hand van de familie Watson.
De twaalfjarige Emily had hem verteld: "Ik ben de ongewenste. Ik moet uit de levens van anderen blijven. Linda gelukkig zien is genoeg. Laat me deze vrede niet verstoren. Ik heb mijn eigen keuzes, mijn eigen leven. Laat me mezelf zijn. Alsjeblieft, bemoei je niet met mijn leven."
Later zorgde Vincent er in het geheim voor dat de familie Grant geloofde dat als ze Emily uit dankbaarheid zouden opvoeden, de Watson Group de familie Grant zou steunen.
Dat was de enige keer dat Vincent zich met Emily's leven bemoeide. Vanaf dat moment hield Vincent deze onafhankelijke meid nauwlettend in de gaten.
Vincent zag haar langzaam schitteren. In de brugklas werd Emily geselecteerd door het wiskundeteam van Horizon Peak University en werd ze recordhouder voor perfecte scores in alle testen. In haar eerste internationale wiskundewedstrijd won ze een gouden medaille en werd ze Maple Valley's beroemdste wonderkind. Elke vooruitgang, elke prestatie en elke prijs die ze ontving, kende hij. Hij wist ook van Emily en Ethans hartstochtelijke liefde.
Vincent staarde naar de sigaret tussen zijn vingers, de rook verborg zijn uitdrukking.
Emily was net terug in haar kamer toen haar telefoon op het bed als een gek begon te trillen.
Ze pakte hem op en zag dat Hubert belde. Ze had nog geen kans gehad om haar nummer te veranderen en twijfelde of ze moest opnemen toen het scherm donker werd, met vier gemiste oproepen.
Een moment later lichtte het scherm weer op. Emily nam op en bracht de telefoon naar haar oor.
Huberts dringende stem klonk door. "Emily, er is iets gebeurd met Mia!"
Emily's gedachten werden blanco, en ze stamelde, "Wat is er met Mia gebeurd?"
Hubert antwoordde, "Mia heeft Amy en Ethan van de trap geduwd op het vliegveld. Amy en Ethan zijn allebei gewond. Ethan doet aangifte tegen Mia voor poging tot moord. Mia zit nu op het politiebureau."
Emily's hoofd tolde. Hoe kon Mia in Maple Valley zijn? En Mia had een timide aard. Hoe kon ze Amy hebben geduwd?
Emily vroeg, "Hoe gaat het met Amy?"
Hubert zei, "Ik weet de details niet. Ethan heeft mijn zus gestuurd om haar te behandelen. Wacht thuis; ik kom je ophalen."
Emily's handen en voeten waren koud. Ze zei kalm, "Het is niet nodig om me op te halen. Ik ga eerst naar het politiebureau om Mia te zien."
Hubert was bezorgd. "Emily, Ethan heeft nu geheugenverlies. Hij herinnert zich Mia niet meer. Het is het beste als Ethan niets weet van jouw relatie met Mia. Anders denkt hij misschien dat Mia het op jouw bevel heeft gedaan, wat slecht kan zijn voor Mia. Ik hoop dat je hier niet bij betrokken raakt..."
Voordat Hubert kon uitspreken, hing Emily op, kleedde zich om en haastte zich haar kamer uit.
Wat er ook gebeurde, Emily moest Mia eerst zien om te begrijpen wat er gebeurd was.
Inmiddels was het nieuws dat Amy door een fan van de trap was geduwd trending.
In de taxi keek Emily naar de videonieuws.
In de schokkerige beelden waren fans hevig aan het worstelen op het vliegveld, met verschillende bodyguards die probeerden in te grijpen. Ethan beschermde Amy, terwijl ze zich voortdurend terugtrokken.
In de video zag Mia er verward en in paniek uit. Toen ze Ethan zag, raakte Mia opgewonden. Ze riep Ethans naam en probeerde naar voren te komen. Plotseling sprong Mia naar voren en raakte Ethans arm die Amy beschermde. Amy's hoge hakken sloegen om, en ze viel op de grond. Temidden van de kreten tuimelden Ethan en Amy van de trap. De virale video eindigde daar.
Duidelijk was dat iemand Mia had geduwd. De video vertoonde ook tekenen van bewerking.
Toen Emily erop stond Mia te ontmoeten, wachtte Hubert op haar bij de ingang van het politiebureau.
Toen hij Emily uit de taxi zag stappen, liep Hubert, die tegen de auto leunde, snel naar voren om haar tegen te houden. "Emily, het misverstand tussen jou en Ethan is al diep genoeg! Ik weet dat je om Mia geeft, maar als je je ermee bemoeit, kan Ethan denken dat je Mia hebt opgedragen Amy te kwetsen. Zal hij Mia dan laten gaan?"
Emily duwde Huberts hand weg, voelde zich onverklaarbaar geïrriteerd. "Ethan en ik zijn al gescheiden. Waarom zou ik achter Amy aan moeten gaan?"
Mia, die Emily al bijna zes maanden niet had gezien, stond abrupt op, tranen stroomden over haar bleke gezicht.
"Ga zitten!" snauwde de politieagent naar Mia.
Mia ging angstig zitten, haar ogen volgden Emily nauwgezet.
Pas toen Emily een kort gesprek met de politie had en naar haar toe liep, riep Mia uit. "Emily, ik heb niemand pijn gedaan! Iemand duwde mij! Ik heb de politie verteld dat ik geen slecht persoon ben!"
Emily hield Mia's hand vast om haar gerust te stellen, "Ik weet het; ik heb de video gezien! Mia, wees niet bang! Vertel me eerst waarom je op het vliegveld was?"