Hoofdstuk 8 Zij is de ware bloedlijn van de familie Watson
Het gerechtsmedewerkers probeerden te bemiddelen tussen Ethan en Emily, maar toen duidelijk werd dat er geen kans op verzoening was, gingen ze door met het verwerken van de echtscheidingspapieren.
Ethan hield het echtscheidingscertificaat vast en voelde zich alsof hij in een soort droom verkeerde.
Emily vroeg: "Dus, de scheiding is definitief, Ethan. Kan ik morgen een publieke verontschuldiging verwachten?"
Ethan schrok terug naar de realiteit en zei: "Ja, natuurlijk."
Emily knikte en stond op. "Zodra ik je publieke verontschuldiging heb, verlaat ik Maple Valley voorgoed en zul je me niet meer zien."
Ethan's greep op het echtscheidingscertificaat verstevigde, en zijn hart deed pijn om redenen die hij niet helemaal begreep.
Hij stond op, stopte het echtscheidingscertificaat in zijn zak en zei tegen Emily met een somber gezicht: "Je woont nu in de achterbuurten? Die plek is niet veilig. Ik heb je gezegd, het appartement is van jou; ik neem het niet terug. Je kunt daar terug intrekken."
Emily stopte haar echtscheidingscertificaat weg en antwoordde met een uitdrukkingsloos gezicht, "Nee, bedankt. Vaarwel. Hopelijk zien we elkaar nooit meer."
Met de scheiding afgerond, was haar laatste band met Ethan verbroken. Emily hoopte dat hun wegen nooit meer zouden kruisen.
Emily draaide zich om en verliet het gerechtsgebouw. Ethan keek haar terugtrekkende rug na, nog bozer voelend.
Brian, die in de buurt stond, zuchtte. "Ik had nooit gedacht dat het zo zou eindigen voor jullie twee."
Terwijl Emily naar de deur liep, ging haar telefoon. Ze nam op, "Meneer Watson?"
Vincent vroeg, "Waarom ben je niet in de ziekenhuiskamer?"
Emily antwoordde zachtjes, "Ik ben bij het gerechtsgebouw om de scheiding met Ethan te finaliseren."
Vincent leek even verbluft en zei: "Wacht op mij." Daarna hing hij op.
Emily wilde zeggen: "Ik kan zelf teruggaan," maar wetende hoe Vincent meestal was, slikte ze haar woorden in.
Emily zat op de trappen buiten het gerechtsgebouw, wachtend op Vincent en staarde naar het echtscheidingscertificaat in een verdwaasde toestand.
Ze had niet verwacht dit punt met Ethan te bereiken. De herinnering aan hun huwelijksregistratie was nog steeds levendig. Hoe ironisch.
Emily stopte het echtscheidingscertificaat weg en stond op het punt een vlucht naar Veritas voor de volgende avond te boeken toen een zwarte sedan voor haar stopte.
Het achterraam ging naar beneden, en Vincent's knappe gezicht verscheen. Hij gebaarde naar Emily. "Stap in."
Emily bewoog niet. Ze keek naar Vincent en zei voorzichtig: "Meneer Watson, we moeten contact in de toekomst vermijden. Als een journalist een foto van ons samen maakt en het wordt gepubliceerd, zal de familie Thompson je immense rijkdom beseffen en je ongetwijfeld lastigvallen en de familie Watson lastigvallen."
Vincent drong aan: "Stap eerst in de auto."
Emily stapte in de achterbank naast Vincent.
Vincent vroeg nonchalant: "Is de scheiding afgerond?"
Emily knikte lichtjes.
Vincent keek haar ongelovig aan, denkend: 'Dat ging echt snel. Dat had ik niet verwacht.'
Emily draaide zich naar Vincent en zei: "Hoeveel is de ziekenhuisrekening? Ik maak het naar je over. En het geld voor je stropdas."
Voordat Vincent kon reageren, maakte de auto plotseling een scherpe bocht, en Emily riep uit, verloor haar evenwicht en viel in Vincent.
Vincent's eerste reactie was om Emily snel met beide handen vast te houden.
Emily bevond zich in Vincent's warme omhelzing en realiseerde zich dat haar hoofd bijna in zijn schoot lag. Haar oren kleurden rood van schaamte, en ze probeerde snel weer rechtop te zitten.
Vincent keek naar beneden en vroeg: "Alles goed met je?"
Emily draaide snel haar hoofd. "Ja, prima. Helemaal prima."
Voordat ze kon afmaken, stond ze oog in oog met Vincents knappe gezicht. Met haar hoofd nog omhoog, raakten haar lippen per ongeluk zijn wang.
Hun blikken kruisten elkaar, en Emily's hart sloeg op hol. Ze trok zich snel terug en keek beschaamd uit het raam.
De chauffeur, die het zweet op zijn voorhoofd had, verontschuldigde zich: "Meneer Watson, het spijt me. Een auto sneed ons plotseling af."
Vincent leek het niet erg te vinden, sloeg zijn lange benen over elkaar en zei opgewekt: "Het is goed."
Emily ging rechtop zitten en verontschuldigde zich: "Meneer Watson, het spijt me."
De auto reed soepel door de hoofdingang van de villa in het stadscentrum.
Emily draaide zich naar Vincent, "Meneer Watson, ik stap hier uit. Ik ga niet mee naar binnen."
Vincents toon was beslist, "Je blijft hier vannacht."
Emily was bezorgd, "Mijn bagage is daar nog. Ik moet terug."
De assistent had de autodeur al geopend. Vincent stapte uit en zei: "Carl brengt het voor je terug."
Emily stond daar, sprakeloos. Ze wist dat discussiëren met Vincent zinloos was.
Emily was eerder in Vincents villa in Maple Valley geweest, maar had er nooit overnacht.
Vincent instrueerde de huishoudster om een kamer voor Emily klaar te maken en ging toen naar zijn studeerkamer voor een vergadering.
Emily ging de kamer binnen, zette haar telefoon aan en bladerde door het Horizon Peak University-forum. Ze zag meteen Ethans openbare excuusverklaring op het prikbord. Zo snel, het leek erop dat hij niet kon wachten om bij Amy te zijn.
Ethans persoonlijke Twitter had ook een excuusverklaring. Hij verklaarde dat Emily hem niet had gedrogeerd en dat het een misverstand was; Ethan, die wrok koesterde tegen Emily, had foto's genomen uit wraak toen hij niet helder nadacht, waardoor Emily's reputatie beschadigd werd, haar leven verstoord en haar ernstige psychologische schade berokkend. Hij verontschuldigde zich oprecht bij Emily.
De reacties waren vol verbazing.
Sommigen vermoedden dat er meer aan de hand was. Sommigen steunden Emily om de politie te bellen. Sommigen vervloekten Ethan als een schoft.
Anderen, die Emily en Ethans verleden kenden, dachten dat Ethan Emily een uitweg gaf uit oude gevoelens.
Weer anderen vroegen zich af hoe om te gaan met de al verspreide foto's, aangezien veel jongens ze hadden genomen en op sociale media hadden geplaatst.
Gelukkig was het incident nog niet geëscaleerd, en Ethan had al een excuusverklaring afgegeven. Emily hoopte alleen dat de zaak snel zou wegebben.
Na het lezen van de berichten legde Emily haar telefoon neer en wilde naar beneden gaan voor een glas water voor het slapengaan. Toen ze de trap afliep, zag ze Vincent voor de koelkast staan, pratend aan de telefoon.
Vincent had net gedoucht, zijn lange en slanke lichaam gehuld in een iets open donkerblauwe loungewear, zijn borst en buik onthullend. Hij hield een sigaret vast en was gefocust op zijn gesprek, zonder Emily te merken die naderde.
Vincent zei: "Ik heb altijd de dankbaarheid van de familie Watson voor mijn opvoeding onthouden. Een gearrangeerd huwelijk is niet uitgesloten, maar mevrouw Gray is geen geschikte match. Ik ben slechts een geadopteerde zoon, geen echte Watson van bloed. Emily is buitengewoon; waarom kan ze niet direct bij de familie Watson horen? Zij is het echte bloed van de familie Watson."