Getrouwd in Rijkdom, Ex Wordt Gek

Hoofdstuk 4 Je walgt me echt

Dit echtscheidingscontract was inderdaad niet het exemplaar dat hij had opgesteld. In zijn versie had Ethan duidelijk genoeg geld voor Emily gereserveerd om ervoor te zorgen dat ze de rest van haar leven financieel zeker zou zijn.

Iemand in de buurt riep: "Emily vertrekt met niets? Geen auto, geen huis, geen aandelen? En ze gaat twee jaar aan medische rekeningen terugbetalen? Is dit serieus? Misschien heeft ze een plan. Wedden dat ze snel weer bij Ethan aanklopt!"

Ethan dacht altijd dat zolang Emily in de buurt was, Amy hem nooit echt zou accepteren. Elke dag was hij geobsedeerd door het idee om definitief met Emily te breken. Het huwelijkscertificaat voelde als een ketting, en Emily was de hindernis voor zijn geluk. Maar nu hij naar de echtscheidingspapieren keek, was hij niet zo opgetogen als hij had verwacht.

Op dat moment belde Amy. Ethan zag haar naam op het scherm en glimlachte. Hij nam op terwijl hij de deur openduwde. "Amy!"

Amy stond in de hal en zag Emily. Ze liep zelfverzekerd naar haar toe en zei: "Emily, is de waarheid over de vergiftiging al naar buiten gekomen? Je moet de politie bellen."

Emily glimlachte naar Amy. "Bedankt dat je in me gelooft. Ik heb de politie al gebeld. Amy, ik wens jou en Ethan een leven vol geluk samen."

Ethan geloofde het niet, maar Amy wel, of Emily nu oprecht was of niet.

Amy vroeg nerveus: "Heeft Ethan zijn geheugen terug?"

Emily schudde haar hoofd. "Ik weet het niet. Ik heb hem de echtscheidingspapieren gegeven. Ik laat het los."

Voordat Amy kon reageren, verscheen Ethan plotseling en trok Amy naar zich toe.

Ethan wilde niet dat ze spraken; hij was bang dat Emily het vergiftigingsincident zou aanhalen.

Ethan sloeg zijn arm om Amy's middel en liep naar een privéruimte. "Amy, laten we eerst naar binnen gaan!"

Amy deed een stap achteruit en glimlachte. "Ethan, ik heb iets te doen. Ik kan niet bij je blijven. Fijne verjaardag!"

Ethan pakte haar pols zachtjes vast, fronste en smeekte zachtjes: "Amy, kan het niet tot morgen wachten? Het is mijn verjaardag. Blijf alsjeblieft bij me?"

Nu ze niet nodig was, draaide Emily zich om om te vertrekken.

Amy keek naar haar en draaide zich toen naar Ethan. "Sorry, Ethan, ik heb echt iets te doen. Ik zeg het nogmaals; als je je geheugen terugkrijgt en je voelt nog steeds hetzelfde, dan ben ik er volledig voor je! Ik wil niet dat je later spijt krijgt en mij de schuld geeft."

Bij het horen hiervan werd Ethan boos. Hij fronste en vroeg: "Wat voor onzin heeft Emily je verteld?"

De aderen op Ethans voorhoofd zwollen op. Voordat Amy kon spreken, stapte hij naar voren en greep Emily, waardoor ze struikelde. Hij gaf haar toen een harde duw. "Emily! Wat heb je tegen Amy gezegd? Je walgelijk me!"

"Emily!" riep Amy uit.

Met die harde duw werd Emily verrast en sloeg met haar hoofd tegen de marmeren pilaar in de lobby van de club. Ze viel op de grond, bloed stroomde van haar voorhoofd.