Rozdział 01
Ta książka to mroczny romans. Pojawią się w niej elementy BDSM. Uważaj, to jest twoje ostrzeżenie. Książka zawiera wyzwalacze od początku do końca i nie będę ich wymieniać na początku każdego rozdziału. Jeśli zdecydujesz się czytać dalej, zostałeś ostrzeżony i mam nadzieję, że spodoba ci się ta historia.
KATE
Lisa uszczypnęła mnie w ramię i skinęła głową w stronę wysokiego, umięśnionego faceta, który właśnie wszedł do baru.
"Nie wyszłaś wczoraj z Mitchelem? Szybka jesteś," zażartowałam, unosząc brew.
"Pięć minut, to wszystko, co mam na swoją obronę," zaśmiała się, a ja dołączyłam do niej.
Upijałyśmy się w jakimś przypadkowym barze na Manhattanie, świętując koniec zajęć. Wcześniej pisałyśmy ostatni test, który miał wyłonić jednego studenta z mojej klasy do pracy w jednej z największych firm w kraju, Ryan Enterprises. To pierwszy raz, kiedy Ryan oferuje program we współpracy z naszym uniwersytetem.
Chociaż Columbia miała partnerstwa z kilkoma innymi ważnymi firmami na rynku, ta pozycja oferowała możliwość pracy bezpośrednio z CEO. Byłoby to niesamowite, nie tylko ze względu na możliwość wykorzystania tego doświadczenia do budowy naszego projektu końcowego, który musielibyśmy zaprezentować, ale także dlatego, że nie mogłam sobie wyobrazić lepszego sposobu na rozpoczęcie kariery. Dla mnie to ważny krok w przyszłość. Wyniki będą za tydzień.
Kiedy wspomniałam, że się upijamy, zapomniałam dodać, że moi przyjaciele byli bardziej pijani niż ja.
"Gdzie dziś świętujemy?" zapytał Brad, podnosząc szklankę z luźnym uśmiechem, a potem wziął kolejny łyk piwa. Ledwo przyjechaliśmy, a on już był pijany. Jak on wciąż potrafił mnie zaskoczyć?
"Tak! Gdzie idziemy, w końcu?" Lisa bębniła palcami po ladzie baru, okazując swoją zwykłą niecierpliwość.
"Klub Edge?" zaproponowała podekscytowana Sarah, wydając pisk. Czy ona też już była pijana? Zwykle była najbardziej powściągliwa, nawet gorsza ode mnie, jeśli chodzi o towarzyskie spotkania.
"Myślę, że to świetny pomysł," zgodził się Matt. "Miejsce jest zawsze pełne ludzi." Puścił oko do Brada.
"Świetnie!" przytaknął Brad. Wszyscy zwrócili się do mnie, czekając na potwierdzenie.
"Kate?" Lisa spojrzała na mnie tym swoim spojrzeniem.
"Pewnie, dla mnie w porządku. Właściwie jestem tak zmęczona po całym stresie związanym z testem, że..."
"Nie. Absolutnie nie. Nawet nie próbuj. Nawet Sarah jest podekscytowana." Zmrużyła na mnie oczy, a Sarah spojrzała na nią z oburzeniem. "Nie martwcie się, zajmę się nią. Spotkajmy się o dziesiątej przed klubem. Nie spóźnijcie się." Ostrzegła.
Po pożegnaniach, złapała mnie za rękę i wyciągnęła z baru, w stronę swojego samochodu. Wsiadłyśmy, a Lisa spojrzała na mnie, mrużąc oczy. Westchnęłam, pokazując swoją najbardziej zmęczoną twarz. Byłam naprawdę wyczerpana po ostatnich tygodniach intensywnej nauki.
"Nawet o tym nie myśl, Collins! Oboje wiemy, że spędziłaś ostatnie tygodnie zamknięta w domu, ucząc się do tego testu i jak ciężko pracowałaś, okej? Ale teraz, kiedy to już za nami, idziesz się bawić."
"Dobrze, Lisa." Poddałam się, bo wiedziałam, że kłócenie się z nią jest bezcelowe. To zawsze była przegrana bitwa.
Przysnęłam podczas krótkiej jazdy do mieszkania, które dzieliłam z Lisą. Mieszkałyśmy razem od około dwóch i pół roku. Wprowadziłam się do jej mieszkania krótko po rozpoczęciu studiów. W pewnym sensie mnie zaprosiła, głównie dlatego, że kiedy mówię, że nie można odmówić Lisie, to jest absolutna prawda. Więc, skoro płaciłam dość wygórowany czynsz, zgodziłam się.
Lisa stała się moją najlepszą przyjaciółką; nigdy wcześniej nie miałam takiej osoby. Sprawiła, że czułam się mniej zagubiona i samotna w obcym mieście, odkąd przeprowadziłam się do Nowego Jorku trzy i pół roku temu. Nigdy wcześniej nie byłam poza Teksasem, więc to była spora zmiana. Ale nie mogłam sobie wyobrazić lepszego miejsca niż Nowy Jork na rozpoczęcie obiecującej kariery.
Kiedy dotarłyśmy do domu, Lisa poszła do swojego pokoju, a ja wiedziałam, że nie wyjdzie przez kolejne dwie lub trzy godziny, zanim skończy się szykować. Poszłam do lodówki i szukałam czegoś do jedzenia. Złapałam jabłko i butelkę wody, po czym padłam na kanapę przed telewizorem, gotowa oglądać cokolwiek bezmyślnego, co akurat leciało.
Czy moje życie zawsze było takie nudne, czy teraz było jeszcze gorzej? Może to tylko moja paranoja, myśląc, że jestem jedyną dwudziestojednoletnią kobietą, która nigdy nie miała prawdziwego związku. To nie ma znaczenia, Kate. Randki nie są ważne. Już dawno zinternalizowałam tę mantrę i przyswoiłam ją. Zawsze myślałam, że związki nie są dla mnie, albo że nigdy nie znajdę kogoś, kto sprawi, że będę chciała być w jednym. Może miałam zbyt wysokie oczekiwania, a może to wina romansów, które czytałam, aby zabić czas i trochę uciec od rzeczywistości.
"Kate!" Otworzyłam oczy, widząc Lisę z irytacją na twarzy.
"Co?" Mrugnęłam, poprawiając się na kanapie.
"Co znaczy 'co'? Miałaś być gotowa, a ty spałaś. Jest prawie dziewiąta!"
Zaśmiałam się, a ona rozszerzyła oczy na mnie, ale przestała, gdy zmarszczyła brwi. Potem złapała mnie za ramię i zaprowadziła do mojego pokoju.
"Mam nadzieję, że jesteś szybka."
"Tak jest, pani kapitan," zasalutowałam, naśmiewając się z niej.
Godzinę później wyszłam z pokoju. Świeżo po prysznicu, w lekko obcisłej czarnej sukience, ale wciąż mogłam oddychać. Zaśmiałam się do siebie. Lisa pojawiła się w salonie chwilę później.
"Widzisz, nie wszystkie kobiety potrzebują pięciu czy sześciu godzin, żeby się przygotować," powiedziałam.
Miała na sobie krótką czerwoną sukienkę na cienkich ramiączkach, która idealnie do niej pasowała, podkreślając jej ciemne włosy, uśmiech i parę czarnych oczu. Miała też włosy związane w kucyk i srebrne szpilki.
"Wyglądasz pięknie," podeszłam do niej, stając przed nią.
"Ty też. Ale... musisz wiedzieć, kiedy przestać być taka podstawowa, Kate," oceniła mnie i wyjęła z torebki szminkę, ekstremalnie czerwoną szminkę.
"Nałóż ją," rozkazała, a ja przewróciłam oczami, ale znowu wiedziałam, że nie mam wyboru. "Będzie pasować do twoich oczu."
"Dobrze," poddałam się. Nie chodziło o to, że nie lubiłam makijażu, markowych ubrań, eleganckiej bielizny i drogich butów—właściwie je uwielbiałam—ale ostatnio mój entuzjazm zniknął.