Hoofdstuk 9 Een kleine demonstratie
Midden in al het geroddel leek Winona zich nergens aan te storen. Ze begon langzaam te praten, "Nou, deze imitatie is behoorlijk grof. Pieter Bruegel de Oudere's 'Jagers in de Sneeuw' is een zeldzaam juweel. Het heeft al die ingewikkelde details, een slimme perspectief, koele tinten, levendige personages, en een gelaagde compositie die je echt het gevoel geeft dat je in dat winterlandschap bent."
Ze voegde eraan toe, "Maar dit schilderij? Het heeft grove details, verprutste kleuren, slechte perspectief, geen textuur in de penseelstreken, geen creativiteit, en een saaie compositie. Al deze gebreken maken dat het de finesse en unieke charme van het origineel mist. Aan de penseelstreken te zien, zou ik zeggen dat het een imitatie van een kunstliefhebber is, en het is waarschijnlijk minder dan 20 jaar oud."
Het gemompel in de kamer stierf weg, en meneer Bakker keek haar goedkeurend aan. "Niet slecht. Wat denk je van de anderen, Windy? Enig idee?"
Winona schudde haar hoofd. "Nee, dit schilderij heeft nog een ander geheim. Hoewel de imitatie grof is en niet veel waard, is het canvas behoorlijk speciaal."
Ze keek rond en glimlachte toen naar Alex, "Hé, mag ik de gereedschappen op je bureau lenen?"
Alex bloosde en wendde zich af, haar blik ontwijkend. "Natuurlijk, ga je gang."
Winona pakte een klein houten blok en een hamer van het bureau en tikte voorzichtig op de binnenkant van de lijst. Het canvas viel eraf, en ze bekeek het nauwkeurig. "Ja, dit is 15e-eeuws Brabants damast. Het staat bekend om zijn verfijnde textuur, delicate patronen, en nobele uitstraling. Brabants damast in een schilderij gebruiken geeft het een unieke visuele effect en een gevoel van luxe, wat de artistieke kwaliteit verhoogt. Dit damast zou super waardevol moeten zijn, maar dit ruwe schilderij heeft het echt verknoeid, waardoor de waarde flink daalt."
Ze glimlachte terwijl ze het canvas terugzette. "Ik wed dat een nouveau riche dit Brabants damast in handen heeft gekregen en dacht dat ze snel geld konden verdienen door 'Jagers in de Sneeuw' te vervalsen. Maar de vaardigheden van Pieter Bruegel de Oudere zijn zo top dat de persoon die ze hadden ingehuurd er niet eens dichtbij kon komen. Spijtig, wilden ze dat meneer Bakker de imitatie zou wegdoen. Heb ik gelijk?"
Nadat ze klaar was, werd het stil in de kamer. Meneer Bakker klapte en lachte. "Goed gedaan, Windy. Jouw scherpe oog doet me schamen. Ik had bijna het geheim van dit schilderij gemist bij de eerste blik. En de anderen in het atelier hebben het nog steeds niet door. Als jij vandaag niet was gekomen, zouden ze misschien nog lang voor de gek gehouden worden."
Degenen die eerder aan Winona twijfelden, hingen hun hoofd in schaamte. Ze begrepen nooit waarom meneer Bakker deze klus aannam. Ze dachten dat hij gewoon iemand een plezier deed, maar nu, dankzij Winona, begrepen ze het.
Winona, wetende dat ze de test had doorstaan, liet geen trots zien. Haar slanke vingers streelden over de voorwerpen op de tafel, terwijl ze hun leeftijd, kenmerken, prijs en de delen die restauratie nodig hadden uitlegde. Iedereen luisterde aandachtig.
Meneer Bakker keek met groeiende verbazing naar Winona. Zelfs hij kon niet zo snel zoveel artefacten identificeren, laat staan de anderen in het atelier.
Meneer Bakker riep Alex erbij en vroeg hem om een nep cameo glas te brengen. "Mevrouw Sullivan, uw theoretische kennis is indrukwekkend. Ik heb niet veel mensen ontmoet met zo'n rijke kennisbasis als de uwe. Maar in ons vak is theorie alleen niet genoeg. We hebben praktische ervaring nodig omdat deze artefacten onvervangbaar zijn."
Winona glimlachte, nam het nep cameo glas en knikte. "Meneer Bakker, ik begrijp het. Ik ben ervan overtuigd dat ik dit cameo glas kan restaureren."
Zonder tijd te verspillen ging Winona aan de slag met de gereedschappen van Alex. Haar collega's, die al onder de indruk waren van haar eerdere werk, verzamelden zich om haar heen om te kijken.
Winona wist dat haar reputatie niet overeenkwam met haar leeftijd. Om ieders vertrouwen te winnen, had ze meer nodig dan basis restauratietechnieken, dus koos ze voor een speciale methode.
Eerst gebruikte ze een touw om het gebroken cameo glas te zekeren. Na het meten van de afmetingen, markeerde ze twee plekken op het glas en begon te boren. De toeschouwers hapten naar adem, en Alex probeerde instinctief haar te stoppen. "Je kunt daar niet boren..."
Maar voordat hij zijn zin kon afmaken, stond hij versteld. Het cameo glas, waarvan hij dacht dat het zou breken, bleef heel!
Vervolgens nam Winona een blok goud uit de gereedschapskist, sloeg het plat tot golvende spijkers, en sneed de uiteinden in de vorm van bladeren.
Toen sloeg ze voorzichtig de spijkers in de gaten, waardoor ze naadloos opgingen in het cameo glas. Ten slotte gebruikte ze een mengsel van ongebluste kalk en eiwitten als lijm, die ze op de scheuren aanbracht.
Tegen de tijd dat ze klaar was, werd het al donker. Ze zuchtte zachtjes en gaf het gerestaureerde cameo glas aan meneer Bakker. "Meneer Bakker, ik ben klaar. Wilt u het bekijken?"
De toeschouwers hapten naar adem van bewondering. "Het is zo mooi!"
"Ik dacht dat boren daar een probleem zou zijn, maar wauw, ze is geweldig."
Winona negeerde de opmerkingen. Ze had inderdaad een gedurfde aanpak gekozen, door op een ongebruikelijke plek te boren. De spijkers in de vorm van bladeren werden een onderdeel van het patroon van het cameo glas, en vulden het oorspronkelijke wilgenontwerp aan, waardoor het leek alsof het nooit gebroken was.
Ze durfde dit te doen omdat ze absoluut vertrouwen had in haar vaardigheden.
Meneer Bakker nam het gerestaureerde cameo glas met trillende handen aan, en bekeek het lange tijd met een complexe uitdrukking. De stemmen van bewondering van de toeschouwers stierven langzaam weg.
Na een moment hief meneer Bakker zijn blik, zijn ogen weerspiegelden een mengeling van emoties. "Ken je Harper?"
Winona bleef kalm. "Nee, maar deze persoon is erg beroemd."
Van binnen was ze echter in beroering. Harper was ooit de beroemdste figuur in de artefact restauratiekring, bekend om het kunnen restaureren van elk artefact met zeer persoonlijke en innovatieve technieken. Artefacten gerestaureerd door Harper konden meerdere keren in waarde stijgen.
Maar zo'n talent was zonder een spoor verdwenen.
Toen hij Winona's kalme houding zag, voelde meneer Bakker een gevoel van verlies. Hij zuchtte diep en stopte met vragen, en stelde Winona in plaats daarvan aan iedereen voor. "Goed, laten we onze nieuwe collega, Windy, verwelkomen."
De collega's, die dachten dat niets hen nog kon verrassen, waren opnieuw geschokt. "Wat? Windy? De beroemde Windy? Is Windy niet een slonzige oude man? Hoe kan zij zo'n mooie jonge dame zijn?"
"Slonzige oude man" Winona was sprakeloos. "Hallo allemaal. Ik ben Windy, niet de oude man die jullie je voorstelden."