Hoofdstuk 8 Het interview
Rebecca kookte van woede, zelfs meer dan Winona. "Sloppenwijk? Als jij, meneer Hoog-in-de-Boom CEO, deze plek niet kunt uitstaan, waarom ben je hier dan überhaupt gekomen?"
Zachary wierp Rebecca een ijzige blik toe, alsof ze een vervelende mug was. "Mevrouw Davis, weet je niet waarom ik hier ben? Waarom is mijn vrouw hier? Moet ik de politie bellen en zeggen dat je haar hebt ontvoerd?"
Rebecca's woede laaide op. Ze zuchtte, stroopte haar mouwen op en stond op het punt de schaamteloze Zachary een klap te geven toen Winona tussenbeide kwam, haar gezicht kalm.
"Zachary, ik ben een volwassen vrouw in mijn twintiger jaren. Ik weet wat goed en fout is en wie mij goed behandelt. Als Rebecca me zou proberen te ontvoeren, zou het mijn keuze zijn om dat toe te laten." Winona's lippen krulden in een spottende glimlach. "Bovendien, ik sta op het punt van je te scheiden. Is het dan niet normaal dat ik bij een vriendin logeer?"
Zachary's gezicht vertrok van woede. "Het contract heeft nog drie maanden te gaan."
Winona kon niet bevatten waarom Zachary zoveel gaf om die drie maanden. Waarom nog drie maanden aan elkaar vastzitten? Zou het niet beter zijn om vreedzaam uit elkaar te gaan?
Winona's uitdrukking werd sarcastisch. "Kan ik niet alvast wennen aan het apart leven?" Ze pauzeerde, alsof ze zich iets herinnerde. "Geen nood om eraan te wennen. Je bent toch niet veel thuis geweest sinds we getrouwd zijn."
In het begin had Winona uitgekeken naar zijn komst naar Regal Oaks, maar elke keer dat hij terugkwam, bekritiseerde en bespotte hij haar. Haar aanvankelijke enthousiasme was allang vervlogen.
Ze had zelfs meer tijd doorgebracht met Rebecca dan met Zachary.
Zachary's uitdrukking verzachtte onverwacht. "Maak je zo'n ophef omdat ik niet genoeg tijd met je heb doorgebracht? Je moet begrijpen dat de Bailey Group een groot bedrijf is met veel verantwoordelijkheden. Ik ben erg druk en kan niet altijd tijd vinden om bij je te zijn. Je moet je ook concentreren op je studie en werken aan het verbeteren van je professionele vaardigheden."
Winona was geërgerd door Zachary's bizarre denkwijze. Ze rolde met haar ogen, niet van plan te communiceren met iemand die geen normaal Nederlands kon begrijpen. Ze pakte Rebecca's hand en maakte aanstalten om te vertrekken. Voor ze vertrok, vergat ze niet te spotten. "Ja, je bent erg druk. Ik zal je niet lastigvallen. Teken dus snel de scheidingspapieren, zodat ik niet meer terugkom om je te storen."
Rebecca stak hem provocerend haar middelvinger op.
Terwijl de twee wegliepen, kookte Zachary van woede.
Rebecca, die de ruzie had gewonnen, was zeer tevreden. Ze zwaaide met haar hand en bestelde een tafel vol gerechten. Winona adviseerde haar om minder te bestellen, maar ze ging door met het bestellen van een fles wijn. "Hoe kan dat genoeg zijn? Dit is een viering van jouw ontsnapping uit ellende! Eet meer, en ik vraag de ober om een spandoek te halen met 'Ik wens je snel een knappe vriend!'"
Winona was gewend aan Rebecca's overdreven manier van spreken, en haar somberheid verdween grotendeels. Ze lachte, "Oké, bedankt voor je goede wensen. Zodra ik van Zachary gescheiden ben, boek ik diezelfde avond nog een knappe gigolo om van te genieten!"
Maar toen ze dachten aan Zachary's aanhoudende houding, vielen ze beiden stil. Na een lange tijd raakte Rebecca haar kin aan en zei iets schokkends, "Denk je dat die klootzak Zachary misschien verliefd op je is geworden? Daarom sleept hij de scheiding zo lang?"
Winona spuugde haar drankje uit en graaide naar een servet. "Rebecca, hoor je jezelf wel? Zou een man met andere vrouwen rommelen als hij echt om iemand gaf? Kan hij tegelijkertijd in twee vrouwen geïnteresseerd zijn?"
Rebecca kwam tot zichzelf, denkend aan alle ellende die Winona door de jaren heen had meegemaakt. Ze knikte. "Je hebt gelijk; hij is gewoon een eikel. Vergeet het; laten we er niet over nadenken. Vanavond drinken we tot we erbij neervallen."
Dus die avond werd Rebecca ladderzat, terwijl Winona, zich bewust van haar afspraak met meneer Baker de volgende dag, slechts een beetje dronk.
Vroeg de volgende ochtend organiseerde Winona de dossiers van de artefacten die ze door de jaren heen had gerestaureerd, kleedde zich netjes aan en ging op weg naar meneer Baker's atelier—View Studio.
Door de jaren heen had ze nooit haar gezicht in het openbaar laten zien. Dus toen ze bij View Studio aankwam en haar identiteit onthulde, was meneer Baker verbijsterd. "Ben jij Windy?"
Winona knikte bescheiden en presenteerde haar dossiers en inzichten over artefactrestauratie door de jaren heen.
Meneer Baker bladerde door een paar pagina's, nog steeds ongelovig. "Ik dacht dat je ongeveer mijn leeftijd was. Ik had niet verwacht dat je zo jong zou zijn. Echt getalenteerd op jonge leeftijd."
Winona glimlachte lichtjes. "U bent te vriendelijk. Ik weet dat ik nog veel te leren heb. Ik hoop van u te blijven leren en kijk uit naar uw begeleiding."
Het feit dat Windy, die zoveel succes had geboekt op het gebied van artefactrestauratie, een jong meisje was en zo bescheiden, verbeterde meneer Baker's indruk van haar snel. "Je bent te bescheiden. Het is een voorrecht om je hier te hebben. Ik hoop dat je ons jonge personeel kunt begeleiden en je expertise met hen kunt delen. Kom, ik laat je je werkplek zien."
Daarmee leidde meneer Baker Winona naar haar werkplek en wees naar een jonge man in de buurt. "Dit is Alex Bennett. Als je iets nodig hebt, kun je het hem vragen."
Alex stond op, zijn jonge gezicht werd rood. Hij dacht: 'Deze nieuwe collega is zo mooi.'
Meneer Baker merkte Alex' verlegenheid niet op en schoof zijn bril recht. "Ga de nieuwe opdrachten halen die we vandaag hebben ontvangen en laat ze aan onze nieuwe collega zien."
Mensen om hen heen begonnen te fluisteren.
"Ze ziet er zo jong uit. Geen wonder dat meneer Baker zich zorgen maakt."
"Ja, ze lijkt niet zo bekwaam als meneer Baker zei. Ik wed dat ze de basis niet eens kan herkennen."
Winona's uitdrukking veranderde niet. Ze wist dat ze jong was, en meneer Baker was nog steeds een beetje bezorgd, hij wilde haar een beetje testen. Maar onderschatte meneer Baker Windy's vermogen om authenticiteit te onderscheiden?
Net toen kwam Alex met een paar items.
Winona wierp er een korte blik op, haar ogen lichtten op. "Pieter Bruegel de Oudere's schilderij 'Jagers in de Sneeuw'!"
Ze pakte het schilderij voorzichtig op om het van dichtbij te onderzoeken.
Meneer Baker toonde een teleurgestelde uitdrukking, en het gefluister om hen heen werd luider.
"Het lijkt wel weer een oplichter. Helaas voor haar is meneer Baker niet gemakkelijk voor de gek te houden."
"Dit is meer dan een oplichter. Ze kan niet eens zo'n nep schilderij herkennen. Helemaal geen gezond verstand."
Alex keek nerveus naar Winona. Deze mooie nieuwe collega, zou ze iemand zijn die er goed uitziet maar geen vaardigheden heeft?