Hoofdstuk 7 Mr. Bailey komt naar de sloppenwijken
"Waarom bloedt je hand?" Rebecca hapte naar adem en snelde naar Winona om haar hand voorzichtig vast te houden. "Hoe heb je zo'n grote snee gekregen? Waar heb je het geschaafd?"
Winona gaf snel een samenvatting van wat er gebeurd was. "Ik was super boos en lette niet op terwijl ik de tassen sjouwde. Kreeg een schaafwond."
Rebecca raakte in paniek en begon meteen naar een EHBO-doos te zoeken zodra ze boven waren. "Hoe kon je je hand zo erg verwonden? Deze hand is een nationaal erfgoed."
Winona vond het grappig en dacht dat Rebecca overdreef. "Het is niet zo'n groot probleem. Ik ben geen handmodel. Een kleine snee houdt me niet tegen om het te gebruiken."
Maar Rebecca wilde er niets van weten en schudde vastberaden haar hoofd. "Jij bent een juweel in de wereld van artefactrestauratie. Meneer Bakker belde me vanochtend, hopend dat je bij zijn studio zou komen. Als je niet zo geheimzinnig over je identiteit deed, had ik hem je nummer allang gegeven."
Ze slaakte een diepe zucht. "Je bent een wereldberoemde artefactrestaurateur. Zoveel mensen zouden een fortuin betalen om je te vinden, maar je blijft verborgen vanwege die klootzak Zachary. Elke keer als ik eraan denk dat je eenvoudige klusjes doet bij de Bailey Groep, breekt mijn hart."
Rebecca's woorden waren een beetje overdreven, maar er zat wel wat waarheid in. Winona had van haar moeder artefactrestauratie geleerd sinds ze een kind was en ging later naar de universiteit om meer te studeren. Haar geweldige vaardigheden maakten haar een bekende restaurateur in de industrie, met tal van musea die haar opdrachten aanboden nog voordat ze afstudeerde.
Maar door wat problemen met de familie Sullivan moest ze met Zachary trouwen en haar vak op pauze zetten, waarbij ze op Rebecca vertrouwde om haar aan klanten te helpen en eenvoudige privéopdrachten aan te nemen.
Nu ze van plan was te scheiden van Zachary en haar ontslag had ingediend, kon ze terugkeren naar haar oude beroep.
Winona zei zachtjes: "Kun je me helpen om contact op te nemen met meneer Bakker en hem vertellen dat ik klaar ben om bij zijn studio te komen?"
Rebecca, die aan het klagen was, was geschokt door wat ze hoorde. "Wacht, wat? Heb je je besluit genomen? Geen fulltime dienstmeid meer voor Zachary spelen?"
Rebecca noemde de zeer gewilde persoonlijke assistent baan een fulltime dienstmeid, wat Winona deed lachen en huilen. "Dat was vroeger. Maar je weet, onze overeenkomst eindigt over drie maanden. Ik ben ook bezig met de scheiding van Zachary. Het is beter om vroeg met meneer Bakker akkoord te gaan en een uitweg voor mezelf te vinden."
Rebecca klopte stevig op haar schouder. "Winona, dit had je allang moeten doen. Trouwens, heeft Zachary de scheidingspapieren al getekend?"
Winona's gezicht betrok. "Nee, Zachary weigert te tekenen. Ik zei zelfs dat ik geen geld wilde, maar hij is boos en heeft mijn bankkaart bevroren."
Rebecca fronste. "Dat is vreemd. Is hij niet stapelgek op Fiona? Zou het kunnen..."
Rebecca klapte plotseling in haar handen, alsof ze een helder moment had. "Hij moet nog steeds een wrok koesteren tegen Fiona omdat ze hem heeft gedumpt. Dus nu sleept hij de scheiding uit om Fiona jaloers te maken. Als Fiona weet dat hij nog steeds gewild is, durft ze hem niet opnieuw te dumpen."
Winona had een ingeving. "Juist, hij zei zelfs in het bijzijn van Fiona dat hij een tas voor me wilde kopen."
"Precies." Rebecca's ogen lichtten op. "Hij doet het expres. Wat een eikel. Je zou echt je huwelijksakte online moeten zetten en Fiona eruit laten zien als de andere vrouw. Hij zal zo wanhopig zijn om van je te scheiden en met Fiona te trouwen om haar naam te zuiveren."
Winona dacht even na. "Nee, als dit uit de hand loopt en hij nog bozer wordt, wordt het moeilijker voor mij om weg te gaan. Bovendien wil ik nog steeds mijn volgende liefde vinden. Wie wil met me daten als het een zooitje wordt?"
Rebecca knikte, zich realiserend dat Winona serieus was over het verlaten van Zachary.
De afgelopen drie jaar had Rebecca gezien hoe Winona verstrikt raakte in Zachary's drama en voelde zich hulpeloos als vriendin. Nu Winona klaar was om actie te ondernemen, was Rebecca opgetogen.
"Vergeet het. Laten we wat Mexicaans eten halen om te vieren dat je je volgende ware liefde hebt gevonden. Hij zal een geweldige vent zijn!"
Net toen ze uitgesproken was, ging de deurbel.
Rebecca mompelde terwijl ze de deur opende, en buiten stond de chauffeur van de familie Bailey, Brian Ford. Hij zag er behoorlijk neerslachtig uit. "Mevrouw Bailey, meneer Bailey wacht op u beneden. Kom alstublieft snel naar beneden."
Het was de eerste keer dat Brian zo'n respectvolle toon aansloeg tegen Winona, wat haar verraste. Het leek erop dat Zachary echt woedend was. Maakte haar vertrek hem zo boos?
Maar het was logisch. Iedereen zou boos zijn als iemand die hen altijd probeerde te behagen, plotseling stopte.
Winona schudde nonchalant haar hoofd. "Als hij wil wachten, laat hem dan wachten. Ik ben bezig."
Rebecca, die zich ook had omgekleed, voegde eraan toe. "Ja, we zijn bezig. Ga opzij, houd ons niet tegen om Mexicaans eten te halen."
Ze negeerde de geschokte Brian en trok Winona mee naar beneden.
Beneden stond Zachary met zijn armen over elkaar bij de auto, met een grimmige blik.
Toen hij Winona naar beneden zag komen, dacht hij dat Brian haar had overgehaald om met hem mee naar huis te gaan. Hij zuchtte van opluchting, hoewel hij het niet liet merken.
Winona's plotselinge uitbarsting en eis om te scheiden leken een resultaat van zijn toegeeflijkheid door de jaren heen. Hij grijnsde. "Durf je weer weg te lopen?"
Winona deed alsof ze het niet hoorde, draaide haar hoofd om en liep met grote stappen langs hem heen.
Toen Zachary besefte dat Winona niet van plan was om met hem mee naar huis te gaan, was hij eerst verbaasd, daarna werd zijn gezicht donkerder, en zijn diepe ogen vulden zich met een storm van woede.
Hij liep snel naar Winona's zijde, greep haar slanke pols en perste een paar woorden door zijn opeengeklemde tanden. "Waar ga je heen?"
Winona trok een pijnlijk gezicht en schudde zijn hand los. "Ik vraag me af wat je naar onze achterbuurt brengt?"
Jaren geleden, toen Rebecca hier een nieuw huis kocht, had Winona enthousiast geholpen met verhuizen en hun vreugde gedeeld op Instagram.
Zachary had op dat moment een bericht gestuurd: [Verwijder je Instagram-post. Wat is er zo geweldig aan die achterbuurt? Het verlaagt je status.]
Winona, die in hoge spirits was, voelde zich alsof er een emmer koud water over haar heen was gegoten. Ze verwijderde de post en durfde nooit meer iets zomaar te posten.
Het oude voorval nu ter sprake brengen was puur om Zachary te ergeren.
Maar tot haar teleurstelling kreeg Zachary de hint niet. Zo'n kleinigheid was volledig aan hem voorbijgegaan. Hij wreef over zijn slapen. "Als je weet dat het een achterbuurt is, waarom kom je hier dan? Is het familiehuis niet genoeg voor je?"